Κακοφορμίζει το Κυπριακό

Της Νίκης Κουλέρμου

Ζώντας μια κατάσταση αποσύνθεσης που αποπνέει μπόχα και δυσωδία, αρχής γενομένης από την αναξιοκρατία, την ασυδοσία μέχρι και τη διαφθορά και τη σήψη, στα διάφορα επίπεδα εξουσίας, διερωτόμαστε αν σ’ αυτή την κατάσταση θα καταλήξει και το Κυπριακό. Αν θα κακοφορμίζει μέχρι να φθάσει σε κατάσταση σήψης. Δεν κασσανδρολογούμε. Απλά ανησυχούμε. Και ανησυχούμε από τα όσα ακούμε και από τους δύο ηγέτες.

Ναι ακούμε και τι λένε στην τουρκική πλευρά, όπως μας καλεί να πράξουμε ο Πρόεδρος. Αλλά αυτό που λέει η τουρκική πλευρά το ακούμε -κι εμείς και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης- πριν ακόμα τη διάσκεψη του Κραν Μοντανά. Από τη διάσκεψη της Γενεύης ο κ. Τσαβούσογλου μίλησε για λύση εκτός παραμέτρων του ΟΗΕ. Έκτοτε τι έκανε ο Πρόεδρος; Πόσο εργάστηκε για να αποσοβήσει αυτόν τον κίνδυνο; Όχι απλά δεν έκανε τίποτε, αλλά και ο ίδιος απ’ ό,τι λέχθηκε και δεν διαψεύσθηκε έθεσε στον κ. Τσαβούσογλου, πέρσι τον Σεπτέμβρη, την ιδέα για δύο κράτη. Άρα; Γιατί να μη μιλά η άλλη, η τουρκική πλευρά και οι πολιτικές δυνάμεις στην τ/κή κοινότητα που συμφωνούν μαζί της, για λύση δύο κρατών;

Το ερώτημα έθεσε χθες και ο κ. Ακιντζί: Διερωτήθηκε αν η τ/κ πλευρά θα πρέπει να σταματήσει να υπερασπίζεται μια δίκαιη και λογική λύση που θα διασφαλίζει τη διαρκή ειρήνη κι αν θα πρέπει να πει στον σύμβουλο του ΓΓ του ΟΗΕ πως η ομοσπονδιακή λύση έχει τελειώσει και ότι «συζητάμε μόνο για ένα μοντέλο συνεργασίας μεταξύ δύο κρατών».

Διερωτάται ο κ. Ακιντζί. Δεν το επιθυμεί. Τα κόμματα της τουρκοκυπριακής αριστεράς και του κ. Ακιντζί επιθυμούν λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας που θα διασφαλίζει την πολιτική ισότητα. Κι αυτό το θέμα προβάλλεται ως απαίτηση. Δηλαδή να διασφαλιστεί ο διαμοιρασμός της εξουσίας και του πλούτου, προκειμένου να «ξεκλειδώσει» η επίτευξη λύσης. Ο διαμοιρασμός του πλούτου, έχουμε την εντύπωση ότι διασφαλίζεται μέσα από τη γνωστή φόρμουλα που επιτεύχθηκε με τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ. Τα έκανε μαντάρα ωστόσο ο κ. Αναστασιάδης όταν αμφισβήτησε δημόσια το δικαίωμα των Τουρκοκυπρίων να έχουν άποψη για τον αγωγό EastMed.

Κι εδώ ακριβώς δημιουργούνται υποψίες για το πώς ο Πρόεδρος αντιλαμβάνεται το διαμοιρασμό της εξουσίας σε ομοσπονδιακό μοντέλο λύσης και σε ποιο βαθμό έχει ο ίδιος ξεκαθαρίσει ότι παραμένει στόχος αυτό το μοντέλο στην ειδική απεσταλμένη του ΓΓ του ΟΗΕ, την κα Λουτ. Εμείς εκφράσαμε μια εκτίμηση για τη δυνατότητα να φθάσουν σε συμφωνία όλες οι πλευρές στους όρους αναφοράς. Οι διάφορες αναλύσεις του Τύπου την περασμένη Κυριακή μιλούσαν ότι σε περίπτωση που δεν προκύψει συμφωνία τότε «καληνύκτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει με τίποτε»… Ότι είναι ορατό και το ενδεχόμενο να μη συζητείται πια η ομοσπονδιακή λύση και τη θέση της να πάρουν άλλες μορφές λύσεις. Μα τι άλλες μορφές λύσης απομένουν που να είναι και βιώσιμες; Ούτε η συνομοσπονδία ούτε η διχοτόμηση είναι λύσεις βιώσιμες.

Η διχοτόμηση καθιστά τη μισή Κύπρο και την τ/κή κοινότητα σε ακόμα μια επαρχία της Τουρκίας. Και το «ε/κυπριακό κομμάτι» της πατρίδας θα έχει σύνορα 180 χλμ. με την Τουρκία. Εκχωρείται στην Τουρκία, πέρα από το 40% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και το 60% των ακτών και της ανάλογης ΑΟΖ… Αυτό θέλετε, κύριε Πρόεδρε; Αν θεωρείτε αυτό το ερώτημα ύβρη, τότε υπερασπιστείτε μέχρι τέλους την ομοσπονδιακή λύση, με πολιτική ισότητα με τρόπο που να πείθετε ότι δεν θέλετε να μείνετε στην Ιστορία ως Πρόεδρος διχοτόμησης…