Καταδίκασαν τη νέα γενιά στη φτώχεια

Του Κωνσταντίνου Ζαχαρίου

Είναι τραγικά αστείο να κομπάζει η κυβέρνηση για την οικονομική της πολιτική, την ώρα που τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας δείχνουν ότι 51 χιλιάδες νέοι (ηλικίας 16 – 29 ετών) βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Και ακόμη πιο τραγικό να διατυμπανίζει καθημερινά η κυβέρνηση ότι μας αναβάθμισαν οι οίκοι αξιολόγησης, την ώρα που 30 χιλιάδες νέοι αντιμετωπίζουν σοβαρές υλικές στερήσεις. Είναι τραγικό (για να μη χρησιμοποιήσουμε άλλη πιο βαριά έκφραση) να μιλούν οι κυβερνώντες για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και να υπερηφανεύονται για τη δημοσιονομική τους πολιτική, την ώρα που σχεδόν οκτώ στους δέκα νέους αναγκάζονται να ζουν με τους γονείς τους επειδή δεν διαθέτουν επαρκή εισοδήματα για να μετακομίσουν σε δική τους οικία.

Οι πολιτικές οι οποίες εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια, καταδίκασαν τους νέους στη φτώχεια. Τους καταδίκασαν να ζουν το σήμερα με μισθούς 500-800 ευρώ και μάλιστα χωρίς να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο για το αύριο, αφού οι περισσότεροι βρίσκονται σε θέσεις εργασίας στις οποίες δεν παραχωρήθηκαν αυξήσεις εδώ και χρόνια, ενώ δεν υπάρχουν Ταμεία Προνοίας ή/και αν υπάρχουν οι εισφορές είναι μειωμένες. Μάλιστα το πιο τραγικό είναι ότι πρόκειται για νέους με προσόντα και πολλά όνειρα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας Κύπρου το 59,7% των άνεργων νέων κάτω των 24 ετών, καθώς και το 72,5% των νέων μεταξύ 25 – 34 ετών είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου. Μάλιστα ορισμένοι διαθέτουν μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Αλλά τους καταδίκασαν να ζητιανεύουν δουλειά για 500-800 ευρώ, τις περισσότερες φορές με συμβόλαια ενός έτους ή και για λιγότερο χρονικό διάστημα. Τους καταδίκασαν να εργάζονται χωρίς ωράρια και Σάββατα και Κυριακές και αργίες και όποτε του καπνίσει του εργοδότη. Η κυβέρνηση εδώ και μήνες έχει ενώπιόν της συγκεκριμένες προτάσεις για προστασία των εργαζομένων και ιδιαίτερα των νέων.

Μάλιστα η ΠΕΟ κατέθεσε υπόμνημα στον Πρόεδρο Αναστασιάδη παραθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις, όπως η θεσμοθέτηση της υποχρέωσης των εργοδοτών να εφαρμόζουν τις συλλογικές συμβάσεις, καθώς και η προώθηση ενός πλαισίου συμφωνίας για τον κατώτατο μισθό και τους ελάχιστους όρους απασχόλησης για τους εργαζομένους, οι οποίοι δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις. Παρά ταύτα η κυβέρνηση αρνείται να προχωρήσει. Πιο πολύ την ενδιαφέρει να πουλά διαβατήρια στους ξένους «επενδυτές», παρά να ασχολείται με τα προβλήματα των νέων και των εργαζομένων.

Ενδεχομένως όταν πλησιάσουν οι εκλογές η κυβέρνηση να σπεύσει ξανά να ρίξει στάχτη στα μάτια. Αλλά το παραμύθι δεν πουλά πλέον. Οι νέοι έχουν την ικανότητα να κρίνουν. Και την ώρα της κρίσης θα δώσουν την απάντησή τους.