Κάθε καρπαζιά χειρότερη της προηγούμενης

Τη μια καρπαζιά μετά την άλλη δέχεται η ε/κ πλευρά στο Κυπριακό με αποτέλεσμα το ζήτημα αυτό να διολισθαίνει σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια και δικαιολογημένα να προκαλεί την ανησυχία του λαού μας που νιώθει να προδίδεται για μια ακόμα φορά.

Δεν θα πάμε πίσω στο πώς ο Πρόεδρος κατέληξε στην περίφημη κοινή διακήρυξη της 11ης Φεβρουαρίου με απώλειες στο θέμα της αδιαίρετης κυριαρχίας, ούτε στις παλινδρομήσεις σε σχέση με τα συμφωνηθέντα από τον προκάτοχό του και τους Ταλάτ και Ερογλου, ούτε στο σαρδάμ της διαδικασίας που ήθελε να προχωρήσει στη συζήτηση των εκκρεμούντων ζητημάτων χωρίς να έχει διευκρινιστεί προηγουμένως ποια είναι τα συμφωνηθέντα και από τις δύο πλευρές…

Θα περιοριστούμε στο τελευταίο(!) στάδιο των εξελίξεων στο Κυπριακό όπου η Τουρκία- μέσα από την ανοχή και τη στήριξη των ίδιων δυνάμεων στις οποίες είναι μονοδιάστατα προσηλωμένος ο Πρόεδρος και η κυβέρνηση Αναστασιάδη- έχει αποθρασυνθεί σε βαθμό που ο ίδιος ο Ερντογάν, ως νεοσουλτάνος προσπαθεί να βάλει όλους τους άλλους σε τάξη παρά να συμμορφωθεί ο ίδιος σε πολιτικές ευρωπαϊκών αρχών στο εσωτερικό της χώρας του και διεθνούς νομιμότητας και καλής γειτονίας στις διεθνείς σχέσεις της.

Η Τουρκία ωστόσο και ο νεοσουλτάνος Ερντογάν δεν μπορεί να είναι το άλλοθι της ε/κ πλευράς μια που η απουσία δράσεων και αντιδράσεων, απέναντι σ’ αυτή την αλαζονεία, αδιαλλαξία και προκλητικότητα, αποδείχθηκε διαχρονικά ότι ζημιώνουν το δίκαιο της υπόθεσης, αφήνοντας στο τραπέζι των συνομιλιών εκπτώσεις σε θέματα αρχών. Ενα από αυτά, αυτή την ώρα, είναι το ζήτημα των υδρογονανθράκων, το οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία, η ε/κ πλευρά και ολόκληρη η ηγεσία θεωρούσε και θεωρεί κίνητρο και για τις δύο πλευρές για λύση και επανένωση.

Αυτή τη θέση κατάφερε η ε/κ πλευρά να τη θωρακίσει ως ένα βαθμό, ως ένα σημείο-μέχρι το οικόπεδο 12… Στη συνέχεια έγινε το έλα να δεις… Το Μπαρμπαρός έγινε η προέκταση της κατοχής στο νότο! Και αντί αυτό να διεγείρει τις ευαισθησίες της ε/κ πλευράς και του Προέδρου, αντί να προκαλέσει την κινητοποίηση της κυβέρνησης και να φθάσει μέχρι τα Ηνωμένα Εθνη η διαμαρτυρία της για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου, έμεινε σιωπηλή ακόμα και στις αναφορές Εϊντε ότι δεν επρόκειτο για μια νέα εισβολή της Τουρκίας…

Ούτε οι ιδέες Εϊντε που ήθελαν τη διασύνδεση των υδρογονανθράκων με το Κυπριακό για να αποχωρήσει το Μπαρμπαρός προκάλεσαν τη δυσφορία ή την κινητοποίηση της κυβέρνησης και του Προέδρου. Αντ’ αυτού ο Πρόεδρος προέβη στην περίφημη δήλωση της 5ης Ιανουαρίου κατόπιν παρότρυνσης του κ. Εϊντε αποτέλεσμα της οποίας ήταν από τη μια η επανάληψη της NAVTEX και από τη άλλη να τίθεται με πλάγιο τρόπο το φυσικό αέριο με τρόπο μάλιστα που να συνδέεται (από τρίτους) με το εδαφικό! Τυχαίες οι διευκρινίσεις στις οποίες έσπευσε προχθές ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μετά τη συνάντηση με τον κ. Εϊντε και για τα «εναπομείναντα θέματα» και για το ότι δεν διασυνδέεται το θέμα του φυσικού αερίου με το εδαφικό;

Τυχαία η έκθεση για ανανέωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ με την οποία ζούμε πισωγύρισμα δεκαετίας από μέρους των Ηνωμένων Εθνών; Οι αναφορές σε «απομόνωση» των Τουρκοκυπρίων ίσως να είναι το λιγότερο κακό. Το γεγονός ότι αποφεύγει να επικρίνει την παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ από την Τουρκία συνιστά πρωτοφανή μαχαιριά στο δίκαιο της κυπριακής υπόθεσης. Η έκφραση δυσφορίας από κυπριακής πλευράς είναι πολλαπλά δυσανάλογη σε ένταση και έκταση αντίδραση.