Καθώς η πανδημία μάς πολιορκεί από παντού…

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Από τις πρώτες μέρες της άρσης των περιοριστικών μέτρων (τα οποία στον ένα και πλέον μήνα που ίσχυσαν, μας υποχρέωσαν, ομολογουμένως, να κάνουμε στροφή 360 μοιρών στην προσωπική και επαγγελματική μας δραστηριότητα), μάλλον θεωρήσαμε ότι με τη λήξη της καραντίνας εξέλειπε και το πρόβλημα της πανδημίας. Σε αυτή την αίσθηση ίσως να συνέβαλε και το γεγονός ότι τον πρώτο καιρό καταγράφονταν ελάχιστα ή και καθόλου κρούσματα.

Στην πορεία όμως και καθώς τα μέτρα όλο και χαλάρωναν (άνοιγμα αεροδρομίων και ελευθερία στα ταξίδια, μαζικότερες συγκεντρώσεις σε ανοικτούς και κλειστούς χώρους κ.λπ.), ήταν αναμενόμενο (άλλωστε συνεχείς ήταν οι προειδοποιήσεις και οι υποδείξεις των ειδικών επιστημόνων) ότι η θετική εικόνα δεν θα κρατούσε για πολύ. Και η ανατροπή δεν άργησε να έρθει αφού ο ιός δεν είχε φύγει ποτέ, αντίθετα καιροφυλακτούσε.

Κάτι η μη χρήση της μάσκας και η περιφρόνηση στην εφαρμογή άλλων βασικών μέτρων προφύλαξης (που ο καθένας θα έπρεπε να παίρνει), κάτι η νοοτροπία μας που δεν μας θέλει χωρίς ξεσάλωμα και υπερβολές, ιδιαίτερα στη διάρκεια του καλοκαιριού… όλα αυτά οδήγησαν στο πισωγύρισμα. Και να οι διψήφιοι αριθμοί κρουσμάτων… και να οι 14ήμεροι περιορισμοί και οι εισαγωγές στο Νοσοκομείο Αναφοράς… Κι όμως παρ’ όλα αυτά τα ανησυχητικά, αρκετοί είναι ακόμα εκείνοι που εξακολουθούν να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τη σοβαρότητα της κατάστασης, θέτοντας επαγγελματικά οικονομικά συμφέροντα και προσωπική ικανοποίηση, πάνω από την ανάγκη της προστασίας της δημόσιας υγείας και το κοινό καλό.

Κι αυτό καταγράφεται μέσα από τους καθημερινούς ελέγχους και καταγγελίες που γίνονται στα διάφορα κέντρα διασκέδασης και αναψυχής και άλλους χώρους συνάθροισης, μετά τα πρόσφατα μέτρα που ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Υγείας κατόπιν υπόδειξης της Συμβουλευτικής Επιστημονικής Ομάδας. Και τι μέτρα δηλαδή ώστε να μην μπορούμε (μπορούμε αλλά δεν θέλουμε) να τα τηρήσουμε; Χρήση μάσκας, προσωπική υγιεινή και τήρηση κάποιων αποστάσεων στις επαφές και τις συναλλαγές μας με άλλους ανθρώπους. Τόσο δύσκολο δηλαδή, μπροστά στον κίνδυνο να ξαναβρεθούμε στην ίδια ανυπόφορη κατάσταση που βιώσαμε την άνοιξη;

Πάντως, με τα δεδομένα που καταγράφονται τις τελευταίες μέρες εν μέσω περιόδου αδειών και διακοπών και πολύ περισσότερο ενόψει και του Δεκαπενταύγουστου, μάλλον θα πρέπει να αναμένουμε ότι οι αρνητικές επιπτώσεις από τη μέχρι τώρα συμπεριφορά μας, θα έχουν εξελικτική συνέχεια καθώς η πανδημία μάς πολιορκεί από παντού. Κι εδώ, τις επόμενες λίγες μέρες δηλαδή, είναι που θα παιχτεί το μεγάλο στοίχημα για όλους μας. Θα επιδείξουμε υπευθυνότητα και θα τηρήσουμε τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας ή θα κάνουμε τα δικά μας και με τα χέρια μας θα βγάλουμε τα μάτια μας;

Το μπαλάκι βρίσκεται στον καθένα από εμάς, αλλά και στους αρμόδιους…