Καίγονται τα σωθικά μας…

Της Μαρίας Φράγκου

Ο τίτλος δεν είναι δικός μου. Τον δανείστηκα από την τουρκοκυπριακή εφημερίδα Yeni Duzen, η οποία πρωτοσέλιδα «έκλαιγε» για το κακό που βρήκε την Κύπρο. Και οι πλείστες τ/κ εφημερίδες, στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν.

«Το Τρόοδος στις φλόγες», «Πυρκαγιά – τρόμος στη νότια Κύπρο», «Μεγάλη καταστροφή στο Τρόοδος», «Ανείπωτη τραγωδία», κάποιοι άλλοι πρωτοσέλιδοι τίτλοι. Θρήνος! Και οδύνη! Από τη μια άκρη της Κύπρου έως την άλλη. Γιατί ο θρήνος και η οδύνη δεν γνωρίζουν από συρματοπλέγματα. Δεν γνωρίζουν από διαχωρισμούς…

Ούτε και η άρνηση της βοήθειας που πρόσφερε ο Μουσταφά Ακιντζί από μέρους της πλευράς μας πέρασε απαρατήρητη: «Οι πνεύμονες του νησιού καίγονται, αλλά και πάλι δεν υπάρχει συνεργασία», ένας τίτλος τ/κ εφημερίδας, για να καταδείξει την έλλειψη συνεργασίας, την άρνηση βοήθειας που πρόσφερε η τ/κ πλευρά.

Οπως επίσης, «Δεν δέχθηκαν τη βοήθεια»… Και ο Μουσταφά Ακιντζί εξέφρασε τη λύπη του. «Συμμερίζομαι τον πόνο της ε/κ κοινότητας». Και οι τ/κ οργανώσεις νεολαιών, αυτές τις στιγμές σμίγουν τη φωνή τους μαζί μας. Ενώνουν τον πόνο τους μαζί μας κι εκφράζουν τη συμπαράστασή τους και την αλληλεγγύη τους.

«Δηλώνουμε την ετοιμότητά μας να συμβάλουμε στην αποκατάσταση της σημερινής καταστροφής μέσω των δραστηριοτήτων της αποψίλωσης των δασών και άλλων πρωτοβουλιών». Και σε κοινή δήλωσή τους με την ΕΔΟΝ οι οργανώσεις νεολαίας του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος, του Κόμματος Ενωμένη Κύπρος, Κόμματος Κοινοτικής Δημοκρατίας, Ανεξάρτητος Δρόμος και Πολιτιστικός Ομιλος BARAKA δηλώνουν ότι «θα παρακινήσουμε τους νέους του νησιού μας να εργαστούμε συλλογικά γι’ αυτό το σκοπό.

Ταυτόχρονα, θα εργαστούμε περαιτέρω για τη δημιουργία ισχυρής περιβαλλοντικής συνείδησης, η οποία μπορεί να εγγυηθεί ένα μέλλον ευημερίας για το περιβάλλον και τους ανθρώπους του νησιού μας». Ο τόπος μας μια σταλιά.

Που ένα σπίρτο μπορεί να την κάνει αποκαΐδια από τη μια άκρη έως την άλλη. Και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή που ο τόπος μας καίγεται, το πολιτικό πρόβλημα εμποδίζει τη βοήθεια της μιας κοινότητας προς την άλλη.

Κι αυτό πληγώνει, γιατί θέληση και βούληση για βοήθεια υπάρχει και στη μια και στην άλλη πλευρά. Γιατί κοινά είναι τα προβλήματα, κοινές οι αγωνίες, κοινά τα μαράζια… Και η άλλη κοινότητα αρνήθηκε κάποτε τη βοήθεια των Ε/κ. Οταν καιγόταν ο Πενταδάκτυλος το 1995 ο Ραούφ Ντενκτάς αρνήθηκε τη βοήθεια της ε/κ πλευράς… Βαθιά πολύ η πληγή στο σώμα της Κύπρου. Κι αυτή την πληγή την νιώθουμε όλοι. Σε όλη την Κύπρο.

Και την νιώθουν και οι Τ/κ συμπατριώτες μας, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από τον τόπο που συντελείται τόσες μέρες η καταστροφή. Καίγονται όλων τα σωθικά, λοιπόν. Και οι συνάδελφοι της Yeni Duzen όταν επέλεγαν αυτό τον πρωτοσέλιδο τίτλο δεν το έκαναν τυχαία… Ηθελαν και θέλουν να αποτυπώσουν το μέγεθος της καταστροφής στο χαρτί και να στείλουν την ίδια ώρα το μήνυμα πως αυτός ο τόπος μάς χρειάζεται όλους.

Και στο κακό και στο καλό. Και στη χαρά και στη λύπη. Αυτή την ώρα του θρήνου, ας αναλογιστούμε πόσο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα αν είμαστε ενωμένοι… Οταν καίγεται ο Πενταδάκτυλος, όταν καίγεται το Τρόοδος ή άλλο δάσος της Κύπρου, καίγεται όλο το νησί. Και το πένθος είναι καθολικό.