Κύμα αλληλεγγύης… αναπάντητα ερωτήματα

Έντεκα μέρες συμπληρώνονται σήμερα από την αποφράδα μέρα της 23ης Ιουλίου 2018. Τη μαύρη εκείνη μέρα που οι αδηφάγες φλόγες κατέκαψαν τα πάντα στο πέρασμά τους αφήνοντας πίσω τους πόνο, θλίψη, προβληματισμό και συντρίμμια σε περιοχές της Ανατολικής Αττικής.

Μια μέρα που έμελλε να στιγματίσει δεκάδες ανθρώπους που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα, είδαν τους οικείους τους να καίγονται και να χάνονται χωρίς να μπορούν να αντιμετωπίσουν την πύρινη λαίλαπα. Σκληρές μνήμες από τη μαύρη εκείνη μέρα.

Καμένα σώματα εξακολουθούν να εντοπίζονται ή να ξεβράζονται από τη θάλασσα μπροστά στα μάτια έντρομων πολιτών. Ανατριχιαστικές οι μαρτυρίες ατόμων που έζησαν από κοντά τον πύρινο εφιάλτη. Που είδαν οικεία τους πρόσωπα να χάνονται, να καίγονται. Αλλά το πιο σκληρό παιχνίδι παίχτηκε στις αίθουσες των νεκροτομείων. Η τελευταία στιγμή του δράματος που μένει ανεξίτηλα καρφωμένη στο μυαλό. Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά ενός πολίτη ότι ο χώρος του νεκροτομείου μύριζε καμένη σάρκα.

Οι μέρες κυλάνε, με τη λίστα των νεκρών να μακραίνει. Εγκαυματίες εξακολουθούν να νοσηλεύονται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και να δίνουν μάχη για να κρατηθούν στη ζωή. Τα σημάδια είναι εμφανή στα σώματά τους. Το χειρότερο ωστόσο είναι τα σημάδια που έχει αφήσει η καταστροφική πυρκαγιά στις ψυχές αυτών των ανθρώπων, αλλά και των συγγενών των πολιτών που έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους. Βλέποντας και διαβάζοντας εδώ και μέρες τα όσα διαδραματίζονται στην Ανατολική Αττική, τα ερωτηματικά που εγείρονται είναι πολλά.

Τα ευρήματα και τα συμπεράσματα του Τμήματος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών προκαλούν και άλλους προβληματισμούς για το ποια ήταν η κατάσταση. Ανάμεσα στα συμπεράσματα είναι ότι δεν υπήρχε έγκαιρη προειδοποίηση από κάποιο φορέα ότι η πυρκαγιά πλησιάζει την ακτή, κάτι που δείχνει ότι ο κόσμος είχε μηδενικό χρόνο αντίδρασης.

Επίσης, οι ζώνες μίξης δασών οικισμών είναι από τις περιοχές με την υψηλότερη πιθανότητα ανθρώπινων απωλειών παγκοσμίως. Σημαντική εκτιμάται ότι είναι η ιδιαίτερη πολεοδομική διάταξη στο Μάτι, η οποία ενήργησε ως «παγίδα» για τον πληθυσμό που προσπάθησε να διαφύγει.
Αναπάντητα παραμένουν πολλά ερωτήματα, αλλά ουδείς γνωρίζει αν θα δοθούν απαντήσεις ή όσοι ευθύνονται θα αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί και δεν θα «παίξουν πελλόν».

Ας μην ξεχνάμε ότι πέραν των 80 ψυχών έχουν «φύγει». Πολλές οικογένειες έχουν ξεκληριστεί, ενώ παιδιά έμειναν ορφανά. Μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή όμως, φαίνεται ότι υπάρχει ακτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας. Το κύμα αλληλεγγύης και προσφοράς από πολίτες και εθελοντές είναι συγκινητικό. Αυτό φάνηκε και στη μαζική προσέλευση του κόσμου στην εκδήλωση που έγινε στον Δημοτικό Κήπο Λευκωσίας από το σύνολο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της Κύπρου.

Σε κλίμα συγκίνησης, χιλιάδες πολίτες έδωσαν το βροντερό «παρών» τους για τη στήριξη των πυρόπληκτων της Ανατολικής Αττικής. Τελικά η ανθρωπιά μπορεί να δώσει μια νότα σωτηρίας και ελπίδας σε άτομα που το έχουν πραγματικά ανάγκη.