Κοντά στα παιδιά που πονούν και υποφέρουν

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Αυτές τις μέρες των γιορτών, βλέπουμε σχεδόν καθημερινά πολιτικούς, θρησκευτικούς και άλλους αξιωματούχους να τους πιάνουν οι ευαισθησίες τους και να αμολιούνται (αφού προηγουμένως το ανακοινώνουν προσβλέποντας στην ανάλογη δημοσιογραφική προβολή) σε ιδρύματα, νοσοκομεία, στρατόπεδα και άλλους χώρους, μοιράζοντας ευχές και δωράκια.

Και βέβαια από αυτούς τους ευαίσθητους της εξουσίας, δεν είναι δυνατόν να απουσιάζει ο προκαθήμενος της Κυπριακής Εκκλησίας. Έτσι είδαμε τις τελευταίες μέρες τον κ.κ. Χρυσόστομο, να πραγματοποιεί επισκέψεις σε στρατόπεδα, να ακούει από τους στρατιώτες τα κάλαντα και να ψάλει κι αυτός τα δικά του… Μαζί με τις τετριμμένες ευχές για καλά Χριστούγεννα, δεν παρέλειψε ο Αρχιεπίσκοπος να κάνει τις παρατηρήσεις του και να δώσει και τις παραινέσεις του τις οποίες κατέγραψαν τα ΜΜΕ, όπως κατέγραψαν και τη σύγκριση που έκανε μεταξύ των στρατιωτών και του ιδίου. «Υπηρέτησα και εγώ ως στρατιώτης σε ένα δυσκολότερο στράτευμα, αυτό του μοναχισμού…» είπε και αβίαστα εμένα η σκέψη μου (και θεωρώ και πολλών άλλων) στράφηκε λίγους μήνες πίσω…

Ποιος μπορεί να ξεχάσει εκείνη την υπεροπτική και χωρίς καμιά ευαισθησία δήλωση που είχε κάνει ο Αρχιεπίσκοπος, όταν μιλώντας για την περιπέτεια της υγείας του μας ξεφούρνισε και εκείνο το «ο καρκίνος δεν ταίριαζε με τον χαρακτήρα μου… πήρε διαζύγιο από μένα…», κάτι βέβαια που είχε προκαλέσει βροχή αντιδράσεων και αποδοκιμασιών, ιδιαίτερα από ανθρώπους που βιώνουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις αρνητικές επιπτώσεις του καρκίνου.

Με αφορμή, λοιπόν, τις ατάκες που μοιράζει στις χριστουγεννιάτικες επισκέψεις του ο Αρχιεπίσκοπος και τις συγκρίσεις που θέλει να κάνει μεταξύ του ιδίου και των υπόλοιπων ανθρώπων, θα ήθελα να του πω ότι αυτές τις μέρες της αγάπης και της αλληλεγγύης, όπως συνηθίσαμε να τις λέμε, θα ήθελα, λοιπόν, να του πω ότι εκεί στο Μακάρειο Νοσοκομείο υπάρχουν δεκάδες παιδιά που υποφέρουν, που παλεύουν με αυτό που… δεν ταιριάζει στο δικό του χαρακτήρα… κι αν πραγματικά αισθάνεται και ο ίδιος ότι ειδικά αυτές οι μέρες των Χριστουγέννων είναι μέρες αγάπης, συγχώρεσης και αλληλεγγύης, να κάνει μια επίσκεψη στο Παιδογκολογικό. Δεν χρειάζεται να μοιράσει δωράκια κι ευχές για καλά Χριστούγεννα… να κοιτάξει μόνο αυτά τα παιδιά και μέσα από τα αποκαμωμένα ματάκια τους να δει την αλήθεια της ζωής και ζητώντας συγγνώμη για την αλαζονεία του, να προχωρήσει σε πράξεις που θα απαλύνουν, έστω και στο ελάχιστο, τον πόνο και την ταλαιπωρία αυτών των παιδιών και των οικογενειών τους.