Της Νίκης Κουλέρμου
Τον περασμένο Οκτώβρη η «Χαραυγή» είχε δημοσιεύσει μια μεγάλη έρευνα για τη δεκτικότητα της εκμάθησης της ελληνικής και της τουρκικής γλώσσας, με αφορμή την προσπάθεια στην τ/κ κοινότητα για εισαγωγή της ελληνικής γλώσσας στο λυκειακό επίπεδο. Κι ενώ στα τουρκοκυπριακά σχολεία ανακοινώθηκε η νέα εκπαιδευτική πολιτική, με την εκμάθηση της Ελληνικής να καταλαμβάνει εξέχουσα θέση, με την εισαγωγή της στα γυμνάσια και την ενίσχυσή της στα λύκεια ως δεύτερης γλώσσας στα ε/κά σχολεία, η τουρκική γλώσσα εξακολουθεί να τυγχάνει μεταχείρισης ως να είναι μια ξένη γλώσσα… Αν και η Τουρκική, σύμφωνα με το Σύνταγμα, είναι η δεύτερη επίσημη μας γλώσσα. Κι όμως! Ακόμα και καθηγητές που διδάσκουν Τούρκικα δηλώνουν ότι συχνά είναι αντιμέτωποι με αρκετές ρατσιστικές συμπεριφορές τόσο από μαθητές όσο και από τους ίδιους τους συναδέλφους της.
Κι όμως! Η εκπαίδευση γενικά και η εκμάθηση ειδικά της γλώσσας της άλλης κοινότητας θα ήταν ίσως η πιο μεγάλη προσφορά στην υπηρεσία της εξεύρεσης λύσης, της καλλιέργειας κουλτούρας λύσης και ειρήνης. Σύμφωνα με τον γ.γ. της τ/κ συντεχνίας των δασκάλων ΚΤΟΣ, Σενέρ Ελτζίλ, «η εκπαίδευση έχει βασικό ρόλο στο κυπριακό πρόβλημα, καθώς ως παγκόσμια αξία είναι πολύ σημαντική». Υπενθυμίζει ότι «μας έστελναν στην Κύπρο δασκάλους από την Τουρκία και την Ελλάδα για πλύση εγκεφάλου για τη δημιουργία εθνικισμού μεταξύ των κοινοτήτων στην Κύπρο. Αυτοί οι εκπαιδευτικοί δημιούργησαν έδαφος για εξτρεμισμό, εθνοτισμό και εθνικισμό. Μετά μας έστειλαν αξιωματικούς και όπλα για να πολεμήσουμε ο ένας τον άλλον. Αυτή η δύναμη της εκπαίδευσης είναι πολύ σημαντικό εργαλείο, ειδικά τώρα που ήρθε η ώρα για συμφιλίωση και προσέγγιση μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αναδεικνύουμε τη σημασία της εκπαίδευσης. Οι πιο δραστήριοι σε ΕΟΚΑ και ΤΜΤ ήταν δάσκαλοι».
Τα ίδια επανέλαβε και χθες ο κ. Ελτσίλ σε συνάντηση που είχαν Τ/κ και Ε/κ εκπαιδευτικοί. Και τα ίδια θα επαναλαμβάνει ίσως για πολύ καιρό αν οι πολιτικοί ταγοί δεν συνειδητοποιήσουν ότι «η γλώσσα δεν είναι μόνο γραμματική» ή ότι «η εκπαίδευση πρέπει να προωθεί την καλλιέργεια των νέων γνώσεων, αξιών και στάσεων που ενισχύουν την κατανόηση, την αλληλεγγύη, την επικοινωνία, την ανεκτικότητα και την ενίσχυση του πολιτισμικού πλούτου των ευρωπαϊκών κοινωνιών».
Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά; Μα για ένα απλό λόγο: Γιατί κάποιοι εκ των εκπαιδευτικών, αυτοί που αντιλαμβάνονται την αποστολή τους, επιμένουν ακόμα να συναντώνται με τους συναδέλφους τους της άλλης κοινότητας, σε μια προσπάθεια να χαράξουν δρόμους για ειρήνη και συμφιλίωση, για εξάλειψη των προκαταλήψεων, του μίσους και του ρατσισμού. Πιστεύουν ακράδαντα σ’ αυτό που επανέλαβε και χθες ο κ. Ελτσίλ: «Αυτοί που μιλούν Τουρκικά, αυτοί που μιλούν Ελληνικά, είναι όλοι Κύπριοι, αυτή είναι η ταυτότητά τους, αυτή είναι η χώρα τους. Θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι σε μια ανεξάρτητη Κύπρο χωρίς στρατεύματα και ξένες δυνάμεις». Οι εκπαιδευτικοί βάζουν το λιθαράκι τους για να γίνει πράξη το όνειρό τους. Με συνέπεια και σταθερότητα. Αυτά χρειάζονται για να γίνει ο στόχος της επανένωσης πραγματικότητα. Αυτούς τους δρόμους χρειάζεται να ακολουθήσουν όλοι όσοι ονειρεύονται τον τόπο μας επανενωμένο.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
