Κράτος – όμηρος ενός εργολάβου

Του Τάσου Περδίου

Στις 21 Ιουλίου 2017 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πραγματοποίησε επίσκεψη στη Λάρνακα, τη δεύτερη από το καλοκαίρι του 2015, για να εξαγγείλει και πάλι έργα. Μετά τη συνάντηση με τους ιθύνοντες της πόλης στο, κατεδαφισμένο έκτοτε, Κτήμα Μακένζι, μετέβη στο εργοτάξιο της νέας πτέρυγας του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας. Εκεί, αφού είδε τα έργα, δήλωσε στους δημοσιογράφους, ενώπιον όλων των βουλευτών της επαρχίας, ότι το έργο θα ολοκληρωνόταν τον Απρίλιο του 2018. Με βάση την τελευταία, την όγδοη κατά σειρά παράταση που πήρε το εργολάβος από το Υπουργείο Μεταφορών και Έργων, το έργο θα ολοκληρωθεί περί το τέλος Ιανουαρίου του 2020. Το πώς έπεσε δύο χρόνια έξω στις εκτιμήσεις του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι επουσιώδες. Άλλωστε, σε αυτό το σημείο που έχουμε φτάσει δεν νομίζω να υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να πιστεύει ότι νοιάζεται ο Νίκος Αναστασιάδης εάν λέει πράγματα τα οποία σπανίως τηρεί. Και εάν πιστεύει κανείς ότι ενδιαφέρει τον Πρόεδρό μας το τι συμβαίνει με την επέκταση του Νοσοκομείου Λάρνακας, ας ψαχτεί για τεστ επαφής με την πραγματικότητα.

H αλήθεια είναι ότι δεν τους καίγεται καρφί ούτε αν αργεί ο εργολάβος ούτε αν εδώ και σχεδόν 6,5 χρόνια έχει γίνει ο βίος αβίωτος στους ασθενείς, στους γιατρούς, στους νοσηλευτές και στον κόσμο που επισκέπτεται το νοσοκομείο.

Το τι συμβαίνει με τα αυτοκίνητα γύρω από το νοσοκομείο πρέπει να το δει κάποιος για να καταλάβει.

Επαναλαμβάνουμε το ιστορικό για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της ανικανότητας. Ο θεμέλιος λίθος της νέας πτέρυγας τοποθετήθηκε από τον αείμνηστο Δημήτρη Χριστόφια στις 11 Φεβρουαρίου 2013. Το συμβόλαιο που είχε υπογραφεί έλεγε ολοκλήρωση σε 36 μήνες. Από την 1η Μαρτίου 2013 που ανέλαβε ο Νίκος Αναστασιάδης, τα έργα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2013 και έπρεπε να ολοκληρωθούν τον Σεπτέμβριο του 2016. Στις 11 Νοεμβρίου του 2019, η αρμόδια υπουργός έδωσε δημοσίως την όγδοη κατά σειρά παράταση στον εργολάβο. Ένα έργο τριών χρόνων βρίσκεται ήδη στον έβδομο και πάμε.

Το χειρότερο είναι ότι σε αυτό το σημείο που έφτασε το έργο, με το 95% περίπου ολοκληρωμένο, το κράτος, και να θέλει, δεν μπορεί πλέον να τερματίσει το συμβόλαιο. Εάν κάνει κάτι τέτοιο, θα ξεκινήσει διαδικασία προσφορών για αποπεράτωση, η οποία θα πάρει μίνιμουμ ένα χρόνο. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το κράτος, υπό την πολιτική εποπτεία της κυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ, αφέθηκε να γίνει όμηρος ενός εργολάβου με θύματα όλους τους υπόλοιπους εκτός από τους πραγματικούς φταίχτες…