Κρετίνοι σε ρόλους ηγητόρων

Του Τάσου Περδίου

«Μα ποια τεκμηριωμένα στοιχεία και αηδίες. Ένα τσούρμο κομπλεξικοί αντισκαλιώτες είστε που θέλετε προβολή. Πηγαίνετε αλλού να αιτηθείτε σημασία. Θα είστε το πρώτο θέμα μου τη Δευτέρα. Θα απαιτήσω ποιοι είστε πίσω και να δοθούν τα ονόματά σας και μακάρι να διαφωνήσει ο δήμαρχος ή οποιοσδήποτε κρύβεται πίσω από εσάς. Αρκετά σας άντεξαν οι Σκαλιώτες.

Βλακούι, όταν έρχεται ο κόσμος εμείς τον βοηθούμε, βλακούι. Οι πιο πάνω δεν είναι κόσμος, είναι ένα τσούρμο κομπλεξικοί αντισκαλιώτες που ούτε τα ονόματά τους δεν τολμούν να βάλουν, ρε βλακούι. Ευτυχώς που κανένας δεν τους δίνει σημασία ρε βλακούι και ευτυχώς που κάποιοι θα απαιτήσουμε να γίνει έλεγχος για το ποιοι βρίσκονται πίσω από αυτούς. Βλέπεις, ρε βλακούι, η αλήθεια πάντα νικά. Άτε και πολύ σημασία σου έδωσα».

Το πιο πάνω δεν είναι αποκύημα εκνευρισμού 15χρονου κατά τη διάρκεια συζήτησης επιπέδου «η δική μου μοτορού βουρά δέκα χιλιόμετρα παραπάνω από τη δική σου». Δεν είναι συζήτηση μεταξύ αγοριών στην προεφηβική ηλικία για το ποιος διαθέτει τα… ελκυστικότερα προσόντα. Δεν είναι απομαγνητοφώνηση καβγά στις Κεντρικές Φυλακές. Είναι τοποθέτηση εκλεγμένου Δημοτικού Συμβούλου στο Δήμο Λάρνακας και απευθύνεται σε ομάδα πολιτών που διαμαρτύρονται για συγκεκριμένο πρόβλημα που άπτεται της καθημερινότητας.

«Τραμπισμός». Αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε καλός φίλος για να σχολιάσει αυτό το κρεσέντο κρετινισμού. Ακριβέστατος.

Η στήλη δεν σπαταλά χώρο για τα «κλέη» ενός ανθρώπου, ο οποίος προφανέστατα δεν διαθέτει το γνώθι σαυτόν, είναι προδήλως εξουσιομανής, στερείται στοιχειώδους πολιτικού πολιτισμού και πιθανότατα χρειάζεται επειγόντως μαθήματα anger management. Ο τύπος είναι κακό παράδειγμα και δυστυχώς ένα από τα πολλά στην πολιτική σκηνή του τόπου, εξ ου και το… αφιέρωμα. Πριν μερικά χρόνια, ένας συνάδελφός του χρησιμοποίησε γλώσσα που κάνει το πεζοδρόμιο να μοιάζει με το Μέγαρο Μουσικής εναντίον του γράφοντος. Ο ίδιος άνθρωπος κατονομάζεται από τον Γενικό Ελεγκτή ότι απειλούσε μέλη του προσωπικού του ΣΑΛ σχετικά με τις διαρροές στον Τύπο.

Η πολιτική ζωή του τόπου, σε πλήρη διαστρωμάτωση, από τα Κοινοτικά και Δημοτικά Συμβούλια μέχρι το Υπουργικό Συμβούλιο, είναι δυστυχώς γεμάτη με ανθρώπους τους οποίους μια κοινωνία με νορμάλ πολιτική αντίληψη θα κατέτασσε στους κομπάρσους. Αλλά εδώ οι κομπάρσοι έχουν ανέβει στην κεντρική σκηνή και παριστάνουν την Κατίνα Παξινού. Η κοινωνία χρειάζεται ηγήτορες.

Πολιτικά πρόσωπα με ήθος, γνώσεις, τριβή με τα κοινά και ικανότητα να διεκπεραιώνουν επάξια την πολιτική διεργασία, από την άρθρωση των αιτημάτων μέχρι τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Το πρόβλημά μας είναι η ερμηνεία της λέξης ηγήτορας. Θαυμάζουμε τους εκατομμυριούχους και τους επιβραβεύουμε με υπουργικούς θώκους μέχρι που μας τρίβουν στα μούτρα τη χλιδάτη ζωή.

Αισθανόμαστε να μας εκφράζουν οι ψευτόμαγκες του καφενέ και της κερκίδας και τους στέλνουμε στις Αρχές Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως εκπροσώπους τρομάρα μας. Το αποτέλεσμα; Το bullying που τόσο μας ενέπνευσε εξ αρχής, να στρέφεται ως μπούμερανγκ στα κεφάλια μας.