Κυβερνά ο πλούτος και η αλαζονεία

Της Νίκης Κουλέρμου

Η αλαζονεία και η οίηση αυτής της κυβέρνησης, της κυβέρνησης ∆ΗΣΥ-Αναστασιάδη, ήταν και παραµένει ίδιον και µοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισµα. Είναι της φιλοσοφίας του «πας µη Έλλην βάρβαρος». Αυτό είναι το δόγµα που εφαρµόζει, οριζόντια και κάθετα, για όλους τους τοµείς της πολιτικής µας ζωής.

Φτάνει να εφαρµόζεται η δική της πολιτική φιλοσοφία: του µανιφέστου στην Οικονοµία, το οποίο η ίδια ταύτισε µε το µνηµόνιο που εφάρµοσε η Τρόικα, τιµωρώντας τους πολλούς και καταδικάζοντας τους λίγους. Ήταν το ίδιο δόγµα µε το οποίο ο Πρόεδρος απέρριψε το πόρισµα της Ερευνητικής Επιτροπής για τον Συνεργατισµό για να προστατεύσει ένα άριστο και εκλεκτό του Υπουργό. Ανεξάρτητα αν µε την απαξίωση έπληξε άλλο θεσµό όπως αυτό της Ερευνητικής Επιτροπής. Ο Υπουργός και «άριστος» του κ. Αναστασιάδη, µε τη σειρά του, µας τα έχωσε κανονικά προχθές λέγοντας ενώπιον της Βουλής ότι δεν φακκά πενιάν για όσα του καταλογίζει το πόρισµα, ούτε αν κλαίνε και µαραζώνουν οι υπερήλικες στυλοβάτες του Συνεργατισµού για το κατόρθωµά του να τον ξεπουλήσει και µάλιστα φορτώνοντας στους φορολογούµενους και τους κατοίκους της υπαίθρου και οικονοµικά βάρη και ταλαιπωρίες.

Ο κ. Γεωργιάδης είχε και το θράσος να µας πει ότι δεν αποχωρεί από Υπουργός επειδή νιώθει έστω και ένα δράµι ευθύνης για το ξεπούληµα του Συνεργατισµού, αλλά για άλλους λόγους που αφορούν τον ίδιο… Μα, κύριε Γεωργιάδη, ως Υπουργός είχατε ευθύνη έναντι ηµών των πληβείων και τώρα µας κουνάτε µαντίλι λέγοντάς µας ότι δεν ήσασταν υπεύθυνος! Στο καλό και να µας γράφετε! Ή καλύτερα να µη µας γράφετε! ∆εν θέλουµε η συνέχεια της πολιτικής σας ζωής να καθορίζει έστω και κατά ένα δράµι τη δική µας, ηµών των πληβείων.

Το ίδιο θα θέλαµε και για τον κ. Αναστασιάδη κι ας µην του κακοφαίνεται που του το λέει δηµόσια το ΑΚΕΛ. Ο κ. Αναστασιάδης είπε προχθές (ξανά) ότι δεν κυβερνούν οι συνδικαλιστές και αυτό είναι αλήθεια. ∆εν κυβερνούν οι συνδικαλιστές, κυβερνά το κεφάλαιο και ο πλούτος.

Αυτό υπηρετούν οι πολιτικές της κυβέρνησης Αναστασιάδη-∆ΗΣΥ. Το ζούµε, κύριε Πρόεδρε, δεν είναι ανάγκη να µας το λέτε. Το λέγατε ως παράταξη και επί διακυβέρνησης ΑΚΕΛ. Γιατί τότε σας ενοχλούσε που στο Προεδρικό ανέβαιναν και οι συντεχνίες και είχαν λόγο στα κοινωνικο-οικονοµικά ζητήµατα, πέραν των συνδικαλιστικών. Η υπόσκαψη του συνδικαλιστικού κινήµατος και η σύγκρουση µεταξύ εργαζοµένων διαφόρων κατηγοριών ήταν πάντα εργαλείο εφαρµογής των πολιτικών της κοινωνικής αναλγησίας,σε βάρος της Παιδείας και της Υγείας. ∆εν λέω ότι οι συντεχνίες (και των εκπαιδευτικών) είναι αλάνθαστες. Έχουν ένα σοβαρό λάθος: ∆εν αντιλήφθηκαν ότι εχθρός των συµφερόντων τους δεν είναι οι πολίτες, µαθητές, ασθενείς κ.ο.κ., αλλά το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του. Άρα δεν µπορούν να τους δίνουν την ψήφο τους και το δικαίωµα να τους κυβερνούν και µάλιστα µε περίσσια αλαζονεία. Αυτή την αντίφαση η κοινωνία την πληρώνει ήδη πολύ ακριβά.