Λιγότερες θέσεις εργασίας

Της Μαρίας Φράγκου

Δραματική επιδείνωση δείχνουν τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας σε ο,τι αφορά στον τομέα της απασχόλησης, γράφαμε, χθες, σε ρεπορτάζ της εφημερίδας μας. Κάθε μία κενή θέση διεκδικούν, περίπου, εννέα άνεργοι, εξηγούσε ο καλός συνάδελφος, Κωνσταντίνος Ζαχαρίου. Η κατάσταση, συμπλήρωνε, επιδεινώθηκε δραματικά τους τρεις τελευταίους μήνες του 2018, αφού οι κενές θέσεις σε τομείς της οικονομίας ήταν 3.390 -μειώθηκαν σε σύγκριση με τους προηγούμενους τρεις μήνες- και οι άνεργοι ανήλθαν στις 29.751…

Ο κατάλογος με τους αριθμούς και τα στοιχεία στο ίδιο ρεπορτάζ είναι ακόμα μεγαλύτερος. Στοιχεία που σου προκαλούν θλίψη, μην πω κατάθλιψη. Όταν μάλιστα η κοινωνία μας βιώνει τέτοιο δράμα, αλλά αυτοί που μας κυβερνούν προσπαθούν να μας πείσουν πως είμαστε τρελοί. Πως δεν βλέπουμε την ανάπτυξη, πως υπονομεύουμε την ανάπτυξη, πως κινδυνολογούμε και άλλα παρόμοια. Μα εμείς είμαστε μέσα στον κόσμο. Εμείς είμαστε ο κόσμος. Είμαστε αυτοί που ζουν τέτοιες καταστάσεις. Πόσα νοικοκυριά δεν βιώνουν αυτό που περιγράφεται στο ρεπορτάζ; Σε πόσα σπίτια οι άνεργοι είναι η πλειοψηφία; Τα παιδιά μας κουράστηκαν να αναζητούν εργασία με αξιοπρεπή μισθό. Με μισθό που θα τους επιτρέπει, αν μη τι άλλο, να βγάζουν τα προσωπικά τους έξοδα…

Δεν φτάνει η κατάσταση την οποία βιώνει ο τόπος και ο λαός. Δεν φτάνουν τα προβλήματα που «πνίγουν» τον κόσμο. Έρχονται από πάνω και οι μεγαλοστομίες των αξιωματούχων της κυβέρνησης να επιτείνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Φαίνεται ότι η Κύπρος βρίσκεται στο δρόμο ενός νέου οικονομικού θαύματος, μας λένε περίπου, και κρίνουν ίσως από όσα τους λένε αυτοί που συναγελάζονται μαζί τους. Ή μας συγχέουν με τους νεόπλουτους ή τους εισερχόμενους νεόπλουτους που αγοράζουν σπίτια και επαύλεις των εκατοντάδων χιλιάδων, κι έτσι κινείται το χρήμα και νομίζουν ότι η αφθονία αγγίζει όλους. Ποιους αγγίζει η καλή κατάσταση, η ανάπτυξη που διαφημίζουν, όταν αυτοί που έπρεπε να να βιώνουν τα ευεργετικά αποτελέσματά της, συνεχίζουν να ζουν με το άγχος και την αγωνία της επόμενης ημέρας; Συνεχίζουν να αγωνιούν αν θα έχουν ένα πιάτο φαΐ για τα παιδιά τους; Αν θα μπορέσουν να διασφαλίσουν τη συνέχιση των σπουδών των παιδιών τους; Αν θα έχουν και αύριο τη θέση εργασίας τους; Ποιους αγγίζει αυτή η ανάπτυξη, όταν τα στοιχεία αποκαλύπτουν πως χιλιάδες συνάνθρωποί μας βρίσκονται ή θα προστεθούν στις ουρές των ανέργων;

Η Κύπρος δεν απέχει από την κατάσταση την οποία βιώνει η Ευρώπη, την οποία άγγιξε η κρίση, η λιτότητα και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές έγιναν μανιφέστο. Η ανισότητα διευρύνεται και ο πλούτος συσσωρεύεται σε όλο και λιγότερα χέρια. Ενισχύεται η πλουτοκρατία, διαλύεται η μεσαία τάξη και από κει και πέρα, ψίχουλα!

Πόσα εκατομμύρια συνάνθρωποί μας έχασαν τις δουλειές τους τα χρόνια της οικονομικής κρίσης; Πόσα εκατομμύρια συνάνθρωποί μας έχασαν τα σπίτια τους αυτή την περίοδο και πόσοι απώλεσαν την επαγγελματική τους στέγη; Και πόσοι από αυτούς και ακόμα περισσότεροι πολίτες οδηγήθηκαν κάτω από το όριο της φτώχειας σε Ευρώπη, Αμερική και αλλού; Ως εκ τούτου, αντιφατικά και αντιθετικά είναι τα αποτελέσματα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Άλλοι ευεργετούνται -οι λίγοι- και άλλοι εξαθλιώνονται -οι πολλοί.

Η οικονομική κρίση ενισχύει περαιτέρω την πλουτοκρατία και επιφέρει συντριπτικό πλήγμα στους μισθωτούς και στους μικρομεσαίους. Αυτό το ζούμε ακόμα στην Κύπρο.