Με τέτοιους «υπεύθυνους», ποια ασφάλεια;

Του

Χρήστου Χαραλάμπους

Το τραγικό περιστατικό με το θάνατο του 10χρονου μαθητή μετά από τραυματισμό του στο σχολείο όπου φοιτούσε, αλλά και το αιματηρό επεισόδιο με τον τραυματισμό των δύο αστυνομικών στον Ύψωνα, έδωσαν την αφορμή, από τη μια να βγουν ξανά στην επιφάνεια οι ελλείψεις και τα κενά που υπάρχουν σε τομείς της δημόσιας υπηρεσίας και συμβάλλουν στο να συμβαίνουν τέτοιου είδους καταστάσεις, και από την άλλη να αποκαλυφθεί η ανεπάρκεια του συστήματος και βέβαια κάποιων προσώπων σε διάφορα κρατικά πόστα, στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται και αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα.

Στην πρώτη περίπτωση, μέσα από τις δημόσιες καταγγελίες, συζητήσεις και τοποθετήσεις αρμόδιων και αναρμόδιων αποκαλύφθηκε η προχειρότητα που επικρατεί σε ζωτικής σημασίας δημόσια ιδρύματα όπως είναι τα σχολεία και βέβαια τα νοσοκομεία. Εγκληματικές ελλείψεις και αμέλειες που υπονομεύουν την ασφάλεια των παιδιών και γενικότερα των πολιτών. Και το χειρότερο, ο κάθε υπεύθυνος να ρίχνει τις ευθύνες αλλού και βέβαια κανένας να μην αναλαμβάνει καμιά ευθύνη. Μια κατάσταση που συνεχώς ανακυκλώνεται, χωρίς να χτυπιέται το κακό στη ρίζα του, και όλο αυτό το μπάχαλο της ανευθυνότητας λειτουργεί εφιαλτικά για τους πολίτες, που δεν ξέρουν πότε θα βιώσουν την επόμενη τραγωδία.

Από την άλλη, τα όσα ακολούθησαν το επεισόδιο στον Ύψωνα (έστω και αν με τα πολλά έγινε κατορθωτό να συλληφθεί ο περιβόητος κακοποιός) αποκάλυψαν την ανεπάρκεια και τη γύμνια που χαρακτηρίζει το φορέα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Είδαμε και συνεχίζουμε να βλέπουμε τον πολιτικό προϊστάμενο της Αστυνομίας να αντιμετωπίζει τη βροχή των επικρίσεων που δέχεται από παντού σαν… μουσιαμμάς και να προσπαθεί με αερολογίες να μας πείσει ότι το μαύρο δεν είναι μαύρο αλλά κάτασπρο.

Βαρύγδουπες και απόλυτα ανεύθυνες δηλώσεις του τύπου «στη δομή της πυραμίδας εμπορίας ναρκωτικών έχει άτομα που θαυμάζουμε για τη σωστή επιχειρηματική τους δραστηριότητα…» αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα του ανεύθυνου τρόπου με τον οποίο ο ίδιος ο Υπουργός αντιλαμβάνεται τα ζητήματα που προκύπτουν.

Και όταν αυτή είναι η «υπεύθυνη» στάση του αρμόδιου Υπουργού, πώς θα μπορούσε να δράσει υπεύθυνα και η Αστυνομία… Έτσι, αντί της σύλληψης κάποιων κεφαλών στην εμπορία ναρκωτικών, είδαμε την Αστυνομία σε μια κίνηση εντυπωσιασμού να εξαπολύει επιχειρήσεις και να περνά χειροπέδες σε δεκάδες σεσημασμένα άτομα τα οποία αφέθηκαν ελεύθερα την επομένη.

Με τέτοιες τακτικές και προσεγγίσεις, πώς μπορεί να νιώθει ασφαλής ο πολίτης;