Μέρα απολογισμού και δράσης η σημερινή

Της Έλπις Γεωργίου

Σήμερα είναι μέρα τιμής. Είναι μέρα για απολογισμό. Είναι μέρα για προβληματισμό. Πρέπει να είναι ημέρα για νέους αγώνες.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είμαι σίγουρη ότι θα ακουστούν πολλά υποκριτικά μηνύματα από διαφόρους. Θα ακουστούν όμως και αλήθειες. Οι αντιλαϊκές πολιτικές έχουν επιβαρύνει τη θέση της γυναίκας, ενώ τα ποσοστά ανεργίας ανάμεσα στις γυναίκες είναι πολύ υψηλά! Ταυτόχρονα το κράτος απαλλάσσεται από την ευθύνη της κοινωνικής πολιτικής. Επικρατεί εργασιακή ζούγκλα για όλους τους εργαζομένους!

Η εργοδοτική επιθετικότητα φθάνει μέχρι και σε απολύσεις εγκύων, καθώς και τον εκβιασμό να υπογράψει η εργαζόμενη δήλωση ότι δεν θα κάνει οικογένεια. Και αντιλαμβάνεστε πως δεν μιλώ μόνο για τη γυναίκα της Κύπρου, αλλά για όλη την υφήλιο. Διάβασα μια είδηση από την Ελλάδα ότι εργαζόμενη επέστρεψε αναγκαστικά στη δουλειά της λίγες εβδομάδες μετά τον τοκετό, αφού δεν δικαιούτο ούτε την άδεια που χορηγείται στους μόνιμους υπαλλήλους των νοσοκομείων, αλλά ούτε την εξάμηνη άδεια που παρέχεται στις εργαζόμενες στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα οι κατακτήσεις των γυναικών δέχονται αλλεπάλληλα κτυπήματα.

Με αφορμή την οικονομική κρίση καταργήθηκαν πολλές θετικές ρυθμίσεις που υπήρχαν υπέρ των γυναικών. Χειροτερεύει συνολικά το επίπεδο ζωής του εργαζόμενου λαού και ιδιαίτερα των γυναικών που, έτσι και αλλιώς, οι μισθοί τους και οι συντάξεις τους είναι μικρότερες, η ανεργία μεγαλύτερη, ενώ ταυτόχρονα οι ανάγκες τους δεν μπορούν να ικανοποιηθούν και αυτή η πραγματικότητα πλήττει ιδιαίτερα τις νέες γυναίκες και τα νέα ζευγάρια.

Τα τελευταία χρόνια μπήκε στη ζωή μας η ευέλικτη εργασία. Αυτό σημαίνει μερική απασχόληση, δουλειά με σύμβαση, “ευέλικτα” δικαιώματα, σπαστά και ακανόνιστα ωράρια. Το χειρότερο, δουλειά τις Κυριακές. Ειδικά στην Κύπρο μετά την απόφαση της κυβέρνησης Αναστασιάδη να παραμένουν ανοικτά τα καταστήματα τις Κυριακές, γνωρίζουμε όλοι ότι τα πρώτα θύματα αυτών των πολιτικών είναι οι γυναίκες εργαζόμενες. Έχει πληγεί ανεπανόρθωτα ο θεσμός της οικογένειας. Τα παιδιά στερούνται τις Κυριακές τη μητέρα τους.

Η γυναίκα εργαζόμενη στερείται το δικαίωμα στη χαλάρωση και στην ξεκούραση. Γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν δουλειές χωρίς μέτρα προστασίας των γυναικών, με κίνδυνο εργατικών ατυχημάτων, όπως συμβαίνει στα συσκευαστήρια, στην καθαριότητα των δήμων και αλλού. Απολύσεις εγκύων και προσλήψεις νέων με λιγότερα εργασιακά δικαιώματα. Μέσα από αυτές τις γραμμές απευθυνόμαστε σε όλες τις γυναίκες που ασφυκτιούν από μια ζωή γεμάτη υποχρεώσεις, από το σμπαράλιασμα της οικογενειακής και προσωπικής ζωής. Απευθυνόμαστε επίσης σε όλες τις αγρότισσες οι οποίες βιώνουν με διαφορετικό τρόπο τις συνέπειες, τα κοινωνικά προβλήματα και την ανισοτιμία των δύο φύλων. Η 8η του Μάρτη είναι μια αγωνιστική ιστορική επέτειος.

Μέρα που το εργατικό και το γυναικείο κίνημα κάνει τον δικό του απολογισμό και προετοιμάζει τη συνέχεια της δράσης του για να ανακτήσει κεκτημένα