Μετά την κατοχή μιλούμε..

Tης Μαρίας Φράγκου

Μάλιστα. Μάθαμε ακόμα ένα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Καμία επαφή και καμία συνέργεια με τους Τ/κ συμπατριώτες μας, έως ότου λύσουμε το Κυπριακό. Από τη στιγμή που η χώρα τελεί υπό κατοχή -ΚΑΙ ΤΕΛΕΙ υπό κατοχή- ούτε να συνομιλούμε πρέπει με τους Τ/κ ούτε και να ερχόμαστε σε επαφή η μία κοινότητα με την άλλη.

Αυτές τις νεοφανείς και ακραίες θέσεις φαίνεται πως υιοθετεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Και τις κάνει πράξη. Δεν εξηγείται αλλιώς η αναφορά του χθες -επικρίνοντας την πρωτοβουλία του ΟΑΣΕ για το περιβόητο, πλέον, γλωσσάρι- και λέγοντας πως «δεν ήταν η ώρα». Και να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: Το έγραψα και προχθές από τούτη εδώ τη στήλη. «Το δικό μου γλωσσάρι λέει πως η κατοχή είναι κατοχή και δεν γράφεται αλλιώς. Και είναι κατοχή και για Ε/κ και για Τ/κ».

Με το γλωσσάρι που έγραψαν Κύπριοι, όχι ξένοι, και δεν μας επιβάλλεται αλλά παρουσιάζεται ως εργαλείο για συγκεκριμένη χρήση, διαφωνώ σε πολλά. Ίσως στα περισσότερα. Άλλος συνάδελφος μπορεί να το υιοθετεί εξ ολοκλήρου. Δικαίωμά του. Και δικαίωμα αυτού που δεν θέλει να το πάρει στα χέρια του. Αυτή είναι η δημοκρατία. Και αυτή είναι η ερμηνεία του δικαιώματος στην έκφραση. Αυτό που πασκίζουν ορισμένοι να ονομάσουν φίμωση, το κάνουν οι ίδιοι για τους υπόλοιπους. Εγώ δεν βλέπω, όμως, το γλωσσάρι ως ένα βιβλίο ιστορίας, αλλά παρά μόνο ως αυτό που είναι. Ένα γλωσσάρι. Και είμαι σίγουρη πως θα περάσει σε αχρησία… Κατέδειξε, όμως, τα ελλείμματά μας στην ανοχή της άλλης άποψης και στην αποδοχή του δικαιώματος κάποιου να επιλέγει να λέει τον Μουσταφά Ακιντζί Τ/κ ηγέτη και όχι κατοχικό ηγέτη. Γιατί είχαν πάντα ηγέτη οι Τ/κ. Από το 1960 και μετά. Εκτός βέβαια και αν ο πρωταγωνιστής της νέας περιρρέουσας ατμόσφαιρας, Νίκος Αναστασιάδης, όταν συναντά -τότε που συναντούσε βέβαια, αν το θυμάται- τον Μουσταφά Ακιντζί, τον αποκαλεί κ. εγκάθετε ηγέτη των Τ/κ. Ή αν τότε που έπινε μαζί του τις ζιβανίες στον μακρύδρομο της Λήδρας του έλεγε: «Στην υγειά σου κατοχικέ ηγέτη». Έτσι έλεγες κ. Αναστασιάδη; Πες μας τώρα που πέρασες σε άλλο στρατόπεδο πώς τον αποκαλούσες, να ξέρουμε. Και να παίρνουμε μαθήματα εμείς που συναινούμε στην απόπειρα εξωραϊσμού εγκλημάτων… Αυτή τη λέξη κ. Αναστασιάδη -«εξωραϊσμός εγκλημάτων»- ειδικά εσύ δεν έπρεπε να τις αναφέρεις μέρες που είναι, αν με εννοείς.

Το λέω ξανά. Δεν υπερασπίζομαι το γλωσσάρι και ούτε συμφωνώ με το χρόνο επιλογής της συγγραφής και παρουσίασής του. Ή ακόμα και για την αναγκαιότητά του. Γιατί ακριβώς δεν είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε την άλλη άποψη και να σεβαστούμε την άλλη άποψη. Δεν γίνομαι κανίβαλος όμως και δεν χρησιμοποιώ ύβρεις για τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω αυτών με τους οποίους διαφωνώ.

Κατά τα άλλα δεν ήθελε κιόλας να εμπλακεί ο κ. Αναστασιάδης. Φανταστείτε να ήθελε κιόλας….

Θα το πω ξανά κ. Αναστασιάδη. Ξέρετε γιατί λοιδορείται όποιος αρθρώνει λόγο με όραμα την επανενωμένη Κύπρο; Που θέλει να δει να γίνονται πράγματα που φέρνουν κοντά τις δύο κοινότητες; Εσείς κ. Αναστασιάδη. Εσείς και μόνο εσείς. Με τις παλινωδίες και τις παλινδρομήσεις σας. Το ένα βήμα μπρος και τα πέντε πίσω. Με το πότε κρύο και πότε βράστη, συνθήκες στις οποίες μας βάζετε κάθε τρεις και λίγο.