Μιλήστε μας λίγο για την ευρωπαϊκή «αλληλεγγύη»…

Του Γιάννη Κακαρή

 

Σε κάθε ευκαιρία οι κάθε λογής ευρωλάγνοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια οικογένεια που φροντίζει για το καλό των πολιτών της. Κουνούν το δάκτυλο σε όσους τολμούν να αμφισβητήσουν το ρόλο της, νουθετώντας τους ότι πρόκειται για μια Ευρώπη των λαών, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας. Όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει το ρόλο και το σκοπό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χαρακτηρίζεται λαϊκιστής και ευρωσκεπτικιστής που χρησιμοποιεί ξύλινη γλώσσα.

Τον Μάη του 2019 ο Αβέρωφ Νεοφύτου σημείωνε ότι «η Ευρώπη κινδυνεύει από τους λαϊκιστές της Αριστεράς και των άκρων, δυνάμεις που εκφράζονται και στην Κύπρο, από την αντιευρωπαϊκή ατζέντα της Αριστεράς… ενώ αντίθετα ο ΔΗΣΥ με τη δράση του σε ευρωπαϊκό επίπεδο βάζει την Κύπρο στη θέση που της αξίζει, ως κράτος-μέλος και ως αξιόπιστος εταίρος στην περιοχή». Μάλιστα υποδείκνυε ότι «η Ευρώπη είναι η κληρονομιά μας». Σήμερα η ρητορική τους γκρεμίζεται σνα χάρτινος πύργος στα μάτια ακόμα και αυτών που πίστευαν στα παραμύθια τους.

Η Ευρώπη διανύει άλλη μια μακρά περίοδο κρίσης. Μετά από το προσφυγικό, που εξακολουθεί να ταλανίζει όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, ήρθε να προστεθεί και η πανδημία του κορονοϊού.

Στην πρώτη περίπτωση, η μεγάλη αυτή «ευρωπαϊκή οικογένεια» αφήνει τις χώρες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή (Ιταλία, Ελλάδα, Κύπρος κ.α.) να αντιμετωπίσουν μόνες τους τις προσφυγικές ροές, αφού οι μεγάλες δυνάμεις αρνούνται να μοιραστούν ίσα την ευθύνη. Ο ίδιος ο Κανονισμός του Δουβλίνου φορτώνει στις χώρες αυτές όλο το βάρος για την έγκριση ή όχι των αιτήσεων παροχής ασύλου, με τις χώρες του νότου να σφυρίζουν αδιάφορα.

Η αδιαφορία όμως των χωρών που κινούν τα νήματα δεν μένει εκεί. Ο κορονοϊός έφτασε και στη δική μας ήπειρο, με τον βασιλιά να είναι και πάλι γυμνός.

Την ώρα που οι χώρες σημειώνουν χιλιάδες νεκρούς, με τα συστήματα υγείας να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν, Γερμανία και Γαλλία αρνούνται την παροχή της όποιας βοήθειας. Μάλιστα έχουν κατάσχει όλες τις μάσκες και τον εξοπλισμό που επρόκειτο να καταλήξουν σε αυτές.

Στον αντίποδα, η Κούβα έχει στείλει 56 γιατρούς και νοσηλευτές στην Ιταλία μαζί με εξοπλισμό, ενώ το ίδιο έχουν πράξει Βενεζουέλα και Κίνα.

Αλήθεια όμως, πέστε μας πώς θα πείσετε ξανά τους πολίτες ότι πρόκειται για κράτη-μπαμπούλες και πως είναι αναγκαία η επιβολή κυρώσεων κατά της Κούβας και της Βενεζουέλας; Ήδη σε κάποιες περιπτώσεις οι Ιταλοί κατέβασαν τη σημαία της ΕΕ από τους ιστούς υψώνοντας σημαίες της Κούβας και της Κίνας.

Αυτή είναι η κληρονομιά σας! Όσο «ξύλινο» και αν σας ακούγεται, η πραγματικότητα είναι μία. Δεν πρόκειται για καμία οικογένεια, ούτε για αλληλεγγύη.