Μισθός ως ένα ξεσκονόπανο!

Της Νίκης Κουλέρμου

Ακούς εκεί μισθός €1.95 την ώρα… Ακόμα και ξεσκονόπανο να τον κάνεις δεν θα σου φθάσει, πόσω μάλλον να δουλέψει κάποιος για να καθαρίσει ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με αυτό το ξεσκονόπανο! Η άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων στην εποχή της ύφεσης και της κρίσης δεν είναι μυστικό.

Ούτε και προέκυψε σαν κεραυνός εν αιθρία για να δηλώνει η Υπουργός ότι δεν θα επιτρέψει τον εξευτελισμό των εργαζομένων.

Η Υπουργός Εργασίας είχε προειδοποιηθεί έγκαιρα. Από την αρχή της σύλληψης της «επαναστατικής» ιδέας για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα είχε προειδοποιηθεί το αρμόδιο Υπουργείο ότι το επίδομα των €500 θα ήταν η αφορμή για να ασκηθούν πιέσεις στους μισθούς, κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα.

Εκεί που δεν υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις ή εκεί που υπάρχουν και δεν τηρούνται, οι φόβοι επαληθεύτηκαν και γίνεται αγώνας δρόμου από το συνδικαλιστικό κίνημα για να αποκατασταθούν οι μισθοί σύμφωνα με τις συμβάσεις.

Εκεί και όπου οι εργαζόμενοι δεν είναι οργανωμένοι στο συνδικαλιστικό κίνημα και δεν έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν γιατί απλά, σε τέτοια περίπτωση, ο εργοδότης θα τους δείξει την πόρτα, τότε το φαινόμενο συντηρείται.

Η ανεργία δηλαδή από τη μια και τα εξευτελιστικά επιδόματα ή σχέδια εργοδότησης που γίνονται από κέντρα που ελέγχονται από το Υπουργείο Εργασίας από την άλλη, απλά για να μειώνουν τους δείκτες της ανεργίας, εκ των πραγμάτων συντηρούν τους μισθούς πείνας.

Για παράδειγμα το σχέδιο εργοδότησης ανέργων πτυχιούχων που εφαρμόστηκε μερικές φορές τα τελευταία χρόνια, ναι, πιέζει τους μισθούς προς τα κάτω.

Με το σχέδιο αυτό για έξι μήνες οι πτυχιούχοι έπαιρναν 500 ευρώ το μήνα. Και αν ακόμα δεν θεωρείτο μισθός, αλλά επίδομα κατάρτισης στην αγορά εργασίας, αυτό δεν μέτρησε.

Οσοι πτυχιούχοι έτυχε να εργοδοτηθούν τα τελευταία χρόνια δεν εργοδοτήθηκαν με μισθούς πάνω των 1000 ευρώ. «Καλύτερο από το τίποτε» είναι η απάντηση που αναγκάζει τους νέους εργαζόμενους να σιωπούν γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή, εκτός αν μεταναστεύσουν.

Το Υπουργείο Εργασίας τι έκανε μέχρι τώρα για να ανατρέψει αυτή την κατάσταση; Εκτός από πομπώδεις δηλώσεις και διακηρύξεις τι έκανε στην πράξη για να αρχίσει η κατάσταση να αλλάζει;

Αν τα σχέδια εξόδου των μακροχρόνια ανέργων από το «θεσμό» του επιδόματος επιβίωσης είναι αυτοσκοπός για να «γλιτώσει» το κράτος μερικά εκατομμύρια το χρόνο, η έξοδός τους στην αγορά εργασίας με μισθούς πείνας δεν είναι ευθύνη του Υπουργείου Εργασίας;

Ως τροφή για σκέψη να υπενθυμίσουμε στο Υπουργείο Εργασίας μερικά συμπεράσματα από την έκθεση του ΙΝΕΚ -ΠΕΟ για την απασχόληση (2015): * Οι μέσες μικτές ετήσιες απολαβές στην Κύπρο (22200 ευρώ) ανέρχονται στο 55% του μέσου όρου της ευρωζώνης

* Μεταξύ 2011 και 2015 οι αποδοχές μειώθηκαν στην Κύπρο κατά 3 χιλιάδες ευρώ ετησίως έναντι αυξήσεων 2 έως 4 χιλιάδων ευρώ στις άλλες χώρες

* Η απώλεια της αγοραστικής δύναμης του μέσου μισθού μετρούμενη σε έτη ανέρχεται σε μια ολόκληρη εικοσαετία

* Η κοινωνική ομάδα των μισθωτών συντηρείται πλέον με τα 2/3 των αγαθών και υπηρεσιών που χρειαζόταν το 2011 Δεν νομίζω ότι όλα αυτά περιποιούν τιμή στο Υπουργείο Εργασίας που διακηρύσσει την έγνοια του για τη διασφάλιση της αξιοπρέπειας των εργαζομένων.