Της Μαρίας Φράγκου
Ένα τεράστιο μνημείο για να χωρέσει μέσα όλη την ντροπή του εγκλήματος. Θαμμένοι εκεί αθώοι. Άμαχοι. Που πλήρωσαν με τη ζωή τους τη θηριωδία των ΕΟΚΑβητατζήδων, σε μια δήθεν πράξη αντεκδίκησης. Το αντικρίζεις και το αίμα παγώνει…
Γραμμένα τα ονόματα των θυμάτων κάθε ηλικίας. 126 Τ/κ -κυρίως γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι- από τα τρία μικρά τ/κ χωριά της επαρχίας Αμμοχώστου -Μάραθα, Σανταλάρη και Αλόα- πλήρωσαν με τη ζωή τους το φανατισμό και τη μισαλλοδοξία της ΕΟΚΑ Β’. Η ιστορία μέχρι πρότινος άγνωστη. Γιατί προφανώς δεν συνέφερε στο ε/κ αφήγημα. Ήρθε, ωστόσο, στο φως, όχι για να κάνουμε συμψηφισμό των εγκλημάτων Ε/κ και Τ/κ. Γιατί το έγκλημα το έκανε ο φασισμός σε βάρος του λαού μας. Με συνεργάτες του Ε/κ και Τ/κ, τυφλωμένους από το μίσος, το σοβινισμό και τη μισαλλοδοξία. Και το έγκλημα σε βάρος του τόπου και του λαού δεν είναι θέμα συλλογικής ευθύνης. Συλλογικής μνήμης, ναι, αλλά όχι συλλογικής ευθύνης, γιατί δεν εγκλημάτησαν όλοι οι Ε/κ κατά των Τ/κ και δεν εγκλημάτησαν όλοι οι Τ/κ κατά των Ε/κ. Άτομα συγκεκριμένων πολιτικών πεποιθήσεων και συγκεκριμένων ιδεολογημάτων εγκλημάτησαν σε βάρος του τόπου και του λαού μας.
Η ιστορία, λοιπόν, βγήκε στο φως. Αμέσως μετά την τουρκική εισβολή της 20ής Ιούλη 1974, ομάδα Ε/κ μπήκε στα τρία τ/κ χωριά, Μάραθα, Σανταλάρη και Αλόα, πυροβολώντας στον αέρα και εκφοβίζοντας. Εισέβαλαν στα σπίτια και μάζεψαν τους κατοίκους τους οποίους μετέφεραν με λεωφορεία στο σχολείο της Περιστερωνοπηγής. Τους άντρες τούς μετέφεραν αργότερα σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στην Αμμόχωστο και στη συνέχεια στη Λεμεσό. Όλα τα γυναικόπαιδα και οι ηλικιωμένοι εκτελέστηκαν τον Αύγουστο του 1974 και θάφτηκαν σε μαζικούς τάφους στη Μάραθα και στην Αλόα.
Την αλήθεια την κοιτάς κατάματα. Και προπάντων την αλήθεια την παραδέχεσαι. Δεν έχει ναι, μεν αλλά. Έχει ναι και έχει όχι. Μεσοβέζικα πράγματα δεν χωρούν. Και αυτό που συντελέστηκε στις 14 Αυγούστου σε βάρος των Τ/κ συμπατριωτών μας ήταν ένα έγκλημα.
Χθες, κηδεύτηκαν, στη Μάραθα, αφού ταυτοποιήθηκαν τα οστά τους, 15 άτομα. 4, 13, 18 χρόνων… Παιδιά της ίδιας οικογένειας τα περισσότερα. Μέλη της οικογένειας, μεταξύ αυτών και η μητέρα, είναι ήδη θαμμένα εκεί από προηγούμενες ταυτοποιήσεις, άλλα ακόμα περιμένουν ταυτοποίηση.
Τα θύματα της μισαλλοδοξίας και στη μία και στην άλλη πλευρά καλούμαστε να μνημονεύουμε.
Όσο κι αν οι αλήθειες πονούν ή ενοχλούν, δεν μπορούν να μένουν κρυμμένες. Γιατί μόνο αν βγουν στο φως, μόνο αν γίνουν αποδεκτές από όλους, μπορεί να οικοδομηθεί η επανενωμένη Κύπρος. Και το μνημείο των θυμάτων της Μάραθας, του Σαντάλαρη και της Αλόας, θα στέκει εκεί, αδιάψευστος μάρτυρας της προδοσίας, του σοβινισμού, της έχθρας που χώρισε το λαό μας.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το συγκλονισμό μου όταν βρέθηκα απέναντι από το μνημείο των θυμάτων της Μάραθας, του Σαντάλαρη και της Αλόας πριν από τρία χρόνια… Ένα προσκύνημα στη μνήμη των παιδιών που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν και απότιση φόρου τιμής στα αθώα θύματα του φασισμού…
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
