Μόνο μια λέξη

Της Νίκης Κουλέρμου

Κάποιο γλωσσάρι για τη δημοκρατία ρε παιδιά! Κάποιο γλωσσάρι για τις πρακτικές της δημοκρατίας για να μη νομίζουμε ότι ζούμε στον Μεσαίωνα. Να ρίξουν στην πυρά το γλωσσάρι που εφηύραν κάποιοι, προκειμένου να συνεννοηθούμε, επιτέλους, Ε/κ και Τ/κ για το κοινό μας μέλλον, δεν είναι Μεσαίωνας.

Θα μου πείτε δεν βρήκαμε την κοινή γλώσσα να φέρουμε την επανένωση του τόπου εδώ και 44 χρόνια, θα την βρούμε με ένα γλωσσάρι που βρήκε μόλις 56 λέξεις να μας χωρίζουν, να τις εξωραΐσει μπας και «γεφυρώσει» τη διαφορά; Πολύ φιλόδοξος στόχος, αλλά μάλλον μάταιος.

Διότι η ελευθερία έκφρασης και η ελευθερία άποψης δεν καλουπώνονται σε συνθήκες δημοκρατίας, ούτε μπορεί να επιβληθεί η μια κοινότητα στην άλλη… Άλλωστε αυτό είναι το ζητούμενο μέσα από τη λύση! Ο αλληλοσεβασμός, η πολιτική ισότητα, ο διαμοιρασμός της εξουσίας! Αυτό είναι το ζητούμενο για να χωρέσει ο ένας στα παπούτσια του άλλου, για να μπορέσουμε να βαδίσουμε στο κοινό μας μέλλον.

Αν υπήρχε διάθεση για όλα τα πιο πάνω, αν υπήρχε η πολιτική βούληση, θα ζούσαμε ήδη την επανενωμένη Κύπρο.

Η ουσία είναι μια. Θέλουμε λύση ή όχι; Όλα τα άλλα υποτάσσονται σε αυτόν το μείζονα στόχο.

Ο ΟΑΣΕ πήρε μια πρωτοβουλία όπως και σε άλλες χώρες στις οποίες υπήρξαν διενέξεις. Δεν συμφωνώ με το γλωσσάρι, ούτε μπορεί να μου το επιβάλει κανείς.

Γιατί η κατοχή είναι κατοχή και δεν μπορεί να λέγεται αλλιώς, όταν ο στόχος όλων των Κυπρίων είναι η απαλλαγή από την κατοχή. Το «Αϊσέ πήγαινε σπίτι σου. Οι διακοπές τελείωσαν» δεν το λέμε μόνοι οι Ελληνοκύπριοι.

Το είπαν πρώτοι και καλύτεροι οι Τουρκοκύπριοι. Αυτοί οι Τουρκοκύπριοι που έχουν την μπέσα και το τσαγανό να διαμαρτύρονται έξω από την τουρκική, λεγόμενη, πρεσβεία των κατεχομένων, αυτοί οι Τουρκοκύπριοι που έχουν το σθένος να αντιστέκονται στην αφομοίωση από την Τουρκία και την ισλαμοποίηση των κατεχομένων.

Αυτές οι φωνές των Τουρκοκυπρίων απέτρεψαν τον Ερντογάν να τελέσει τα εγκαίνια ενός μεγάλου τζαμιού στα κατεχόμενα.

Αν ακόμα τα Βαρώσια δεν καταλήφθηκαν από έποικους και αν ακόμα δεν νομιμοποιήθηκε η διχοτόμηση, το οφείλουμε και σε αυτές τις φωνές των Τουρκοκυπρίων… Αυτοί οι Τουρκοκύπριοι είναι αδελφοί μας, είναι συμπατριώτες μας που γνοιάζονται το ίδιο και εξίσου με τους Ελληνοκύπριους για την απαλλαγή από την κατοχή.

Για την ισλαμοποίηση των κατεχομένων ποιος και πότε αντέδρασε στην ε/κυπριακή πλευρά; Με τους αδελφούς Τουρκοκύπριους ποιος και πότε άπλωσε γέφυρες φιλίας και συνεργασίας; Ένα μονάχα κόμμα- το ΑΚΕΛ- έκανε πράξη τη μοναδική λέξη που ενώνει Τουρκοκυπρίους και Ελληνοκυπρίους.

Τον πατριωτισμό. Αυτή είναι ίσως η μοναδική λέξη που έχει σημασία και γύρω από αυτήν θα πρέπει να στήνονταν τραπέζια για συνομιλίες, ημερίδες, διαλέξεις… Να γράφονταν διατριβές και να γινόταν κτήμα όλων όσων θέλουν και εργάζονται για λύση.

Οι όποιοι διεθνείς οργανισμοί μπορούν να συμβάλουν στη συνεννόηση και στη συνεργασία, την ασφάλεια και την ειρήνη με γλώσσα που καταλαβαίνουν οι επεκτατιστές (και όχι μόνο η Τουρκία), στη βάση του διεθνούς δικαίου.

Στηρίζοντας πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για λύση και επανένωση, για λύση που να μην εξευτελίζει την αξιοπρέπεια ούτε των Τουρκοκυπρίων ούτε των Ελληνοκυπρίων.

Έτσι που να νιώθουν όλοι μαζί αφέντες στον τόπο του. Αυτό είναι το ζητούμενο. Ας συμβάλουν σε αυτό όχι με 56 αλλά με χιλιάδες άλλες λέξεις που έχουν σημασία για το στόχο.