Μόνο… σε μεγάλες πληθυσμιακά χώρες!

Του Γιώργου Δεληγιάννη

«Το έγκλημα είναι πρωτοφανές για τα κυπριακά δεδομένα, κυρίως λόγω του ότι δεν εντοπίστηκε ακόμα η 6χρονη μικρή ελλειπούσα, ενώ η έκτασή του είναι πρόωρο να εκτιμηθεί. Αυτού του είδους εγκλήματα παρουσιάζονται μόνο σε μεγάλες πληθυσμιακά χώρες».

Και τι θα γίνει, κύριε Αρχηγέ της Αστυνομίας και κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης;

Επειδή δεν είμαστε μεγάλο πληθυσμιακά κράτος και επειδή δεν έγιναν στο παρελθόν τέτοια ειδεχθή και αποτρόπαια εγκλήματα, θα πρέπει να περιμένουμε με την αγωνία πότε αυτά θα συμβούν, για να αποκτήσουν εμπειρία οι αρχές ασφαλείας της μικρής Κύπρου, ώστε να πούμε ότι ευτυχώς πλέον είμαστε προστατευμένοι; Κύριε αρχηγέ, χθες στις δηλώσεις σας ενώπιον δημοσιογράφων αποφύγατε, για λόγους προφανείς, να δεχθείτε ερωτήσεις και να απαντήσετε, για να μην υποχρεωθείτε να πείτε εκείνα που και εσείς, είμαστε σίγουροι, ξέρετε.

Το γεγονός ότι η Αστυνομία με όλα της τα τμήματα, εξειδικευμένα και μη, και με τη συμβολή του στρατού, ειδικών από τον ιδιωτικό τομέα και δεν ξέρω κι εγώ ποιους άλλους, προσπαθούν τώρα να εξιχνιάσουν το έγκλημα του αρρωστημένου κατά συρροή δολοφόνου, δεν αμφισβητήθηκε από κανένα.

Τα ερωτήματα που τέθηκαν σχεδόν από όλους είναι γιατί έπρεπε ο «αρρωστημένος» να καταλήξει κατά συρροή δολοφόνος και να μην τον σταματούσαμε από το πρώτο θύμα του. Και αυτό θα ήταν εύκολο, αν η άτιμη η νοοτροπία αυτής της καταδικασμένης πλέον κοινωνίας δεν πότιζε μέχρι το μεδούλι και την Αστυνομία, ότι αυτοί οι άνθρωποι, όπως αυτά τα άτυχα πλάσματα, είναι περαστικά βάρη στην άσπιλη κυπριακή καθαρότητα, τα οποία ανεχόμαστε υποχρεωτικά (για να μας καθαρίζουν τα αποχωρητήρια), αλλά δεν θα κάτσουμε να χολοσκούμε κιόλας αν εξαφανίζονται.

Είναι κυριολεκτικά ανατριχιαστικές οι απαντήσεις που έδιναν μέλη της Αστυνομίας στις καταγγελίες από τότε, λίγο μετά την εξαφάνιση μάνας και κόρης. Και είναι την ίδια ώρα τρανή απόδειξη ότι αυτή η κοινωνία στην καταπληκτική της πλειοψηφία θεωρεί αυτά τα άτομα ως αναλώσιμα και μη άξια ενασχόλησης μαζί τους, είτε είναι θύματα εκμετάλλευσης, είτε κινδυνεύουν, είτε είναι θύματα βίας είτε τα βρίσκουν τελικά μαζεμένα μέσα σε φρεάτια μεταλλείων (όχι λατομείων, για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση).

Μέχρι το επόμενο, λοιπόν, πρωτοφανές έγκλημα, υπομονή, προσευχή και εγκαρτέρηση… Και το κυριότερο, η κοινωνία μας, που την περιγράψαμε πιο πάνω, Καλή Ανάσταση να φτάσει…

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy