Μπορείτε και χειρότερα; Μπορείτε, μπορείτε…

Του Τάσου Περδίου

 

Είναι ο Πρόδρομος Προδρόμου ο χειρότερος υπουργός που έχει διορίσει ο Νίκος Αναστασιάδης; Θα ήταν παρακινδυνευμένη μια τέτοια διαπίστωση με δεδομένο το ιστορικό του Προέδρου στη σύσταση των Υπουργικών του Συμβουλίων,, αλλά και το γεγονός ότι ακόμα απομένουν 2,5 χρόνια θητείας. Οι ενδείξεις από το μέχρι τώρα ποσοστό επιτυχίας του Νίκου Αναστασιάδη, πάντως, προοιωνίζονται… θετική τελική κατάταξη για τον σημερινό Υπουργό Παιδείας, ο οποίος, μάλλον, δεν θα μείνει στην ιστορία ως ο χειρότερος υπουργός της δεκαετίας Αναστασιάδη.

Ο Νίκος Αναστασιάδης ξεκίνησε την πρώτη θητεία διορίζοντας Υπουργό Δικαιοσύνης τον Ιωνά Νικολάου. Ο οποίος ανέλαβε, θου κύριε φυλακήν τω στόματί μου, να μεταρρυθμίσει τη δικαιοσύνη, αλλά το μόνο που μεταρρύθμισε τελικά ήταν το ποσοστό των αυτοκτονιών στις φυλακές προς τα πάνω και η μεγαλύτερη… επιτυχία που άφησε πίσω του ήταν η πρεμιέρα της Κύπρου στο  πάνθεο των χωρών με κατά συρροή δολοφόνους. Με το θάνατο του εξαίρετου Τάσου Μητσόπουλου διόρισε τον Μάριο Δημητριάδη. Ο οποίος ανέλαβε να δώσει σε ιδιώτες το λιμάνι της Λεμεσού και, ωσάν και ήταν τσιφλίκι του πατέρα του, έκρυβε τη σύμβαση από τη Βουλή επειδή είναι τόσο ετεροβαρής κατά του δημοσίου που ούτε εκπρόσωπος των εταιρειών που το πήραν δεν θα το έκανε τόσο καλά. Αφού πέτυχε το σκοπό του, καυχιόταν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με δημοσιογράφους ότι έφαγε το λιμάνι από την Αριστερά!

Μετά διόρισε Υπουργό Οικονομικών τον Χάρη Γεωργιάδη. Ο οποίος είχε μια δυσκολία να ξεχωρίσει το reunion των συμμαθητών από τους διορισμούς σε πολύ σοβαρές και υπεύθυνες θέσεις. Ο Χάρης Γεωργιάδης έφυγε έχοντας διευθετήσει το μέλλον συμμαθητών και φίλων και αφού ξεπούλησε φτηνότερα από σουβενίρ σε πάγκο πανηγυριού τον Συνεργατισμό σε μια τράπεζα την οποία ελέγχει το κόμμα του.

Μετά ο Πρόεδρος διόρισε υπουργό τον Κώστα Χαμπιαούρη, ο οποίος ξεκίνησε τη θητεία του πληροφορώντας την κοινή γνώμη ότι έχει τα ίδια ιδανικά με τους μαυρόψυχους φασίστες που ομνύουν πίστη στον Χίτλερ και αποτελούν παράρτημα μιας εγκληματικής συμμορίας.

Μετά διόρισε υπουργό τον Νίκο Νουρή, ο οποίος την περίοδο της καραντίνας μάς είπε δημοσίως ότι η Αστυνομία θα μπουκάρει στα σπίτια -κι αν μας αρέσει- και όταν ρωτήθηκε εάν αυτό είναι νόμιμο, απάντησε «αυτό θα το δείξει ο χρόνος». Για να μην ασχοληθούμε με το γεγονός ότι από τη μια διευθετεί βοήθεια προς το Λίβανο και από την άλλη διώχνει πρόσφυγες από το Λίβανο και με την ευρύτερη, επιμελή προσπάθειά του να κάνει τον Σαλβίνι να μοιάζει προοδευτικός.

Μετά διόρισε υπουργό την Έμιλυ Γιολίτη. Η οποία, ενώ ο τόπος για πρώτη φορά στην ιστορία του βιώνει την τραγωδία των αστέγων και ενώ η φτώχεια έχει θεριέψει, θεωρεί πολιτικά και ηθικά ορθό να ποστάρει φωτογραφίες από τα γιοτ στον Πρωταρά μαζί με τις θυγατέρες του Προέδρου που τη διόρισε.

Με όλο αυτό το ιστορικό, νομίζω ότι ο Πρόδρομος μπορεί να κοιμάται ήσυχος για την υστεροφημία του. Αν υπάρχει κάτι που έχει αποδείξει πέραν πάσης αμφιβολίας ο Πρόεδρός μας είναι ότι μπορεί και χειρότερα. Και ακόμα χειρότερα…