Να σας χαλάσει το πάρτι!

Του Δημήτρη Παλμύρη

Το γενικότερο κλίμα μοιάζει τέτοιο που θα έπρεπε να διοργανώνουμε τρελά πάρτι, χορούς και τραπεζώματα κάθε φορά που ακούμε για το υποσχόμενο φυσικό μας αέριο. Ακόμη πιο μεγάλη θα έπρεπε να ήταν η χαρά μας για κάθε νέα «συμμαχία» που διασφαλίζουμε και εταίρους που αποκτούμε στον τομέα της «ασφάλειας». Σε αυτή την κατάσταση ευφορίας ζητάνε να μας βρίσκουν όλες οι εξαγγελίες της κυβέρνησης.

Αλλά πρέπει να υπάρξουν οι σπασοφασάκηδες, οι χαλάστρες και οι ξενέρες, που θα διαλύσουν το γλέντι. Και αυτοί οι τύποι είναι αναγκαίοι όσο πότε. Γιατί εάν απλά συνεχίζουμε να παρτάρουμε στους ρυθμούς που μας παίζουν τα πολλά κυβερνητικά ΜΜΕ, θα ξυπνήσουμε με πολύ άσχημο πονοκέφαλο.

Για αυτό λοιπόν είναι απαραίτητο να ειπωθεί και να τονιστεί για ακόμη μια φορά πως όλα όσα γίνονται αυτή τη στιγμή δεν γίνονται με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον, αλλά το συμφέρον των «πολιτών». Όμως ήδη μέχρι τώρα θα έπρεπε να ξέρουμε πολύ καλά πως υπάρχουν σε αυτή την κοινωνία ορισμένοι που είναι κατά πολύ περισσότερο πολίτες σε σχέση με τους υπόλοιπους. Υπάρχουν κάποιοι που τα συμφέροντά τους, τα τραπεζικά τους, τα δικηγορικά τους, τα ντιβέλοπινγκ τους είναι κατά πολύ πιο σημαντικά από τη φτωχική μας ύπαρξη. Η δική τους βούληση έχει κατά τι μεγαλύτερη βαρύτητα από τη δική μας. Στο κάτω-κάτω (όπως μας λένε) αυτοί ανοίγουν και κλείνουν θέσεις εργασίας. Εμείς τι είδους πολίτες είμαστε στον δικό τους κόσμο;

Αυτό ας το θυμόμαστε λίγο κάθε φορά που νιώθουμε περήφανοι για κάθε συμφωνία που κλείνει η κυβέρνηση για να παραχωρεί ναυτικές βάσεις σε Γάλλους και αεροδρόμια σε Ισραηλινούς κι αν έρχονται Γερμανοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες να μελετήσουν τις υποδομές μας και να κοιτάξουν τα δόντια μας!

Αυτά βέβαια είναι πολιτικές της ασφάλειας. Από αυτές που προστατεύουν το πολύτιμό μας αέριο. Για το οποίο είπαμε και να το θυμάστε, κάποιοι πολίτες έχουν πιο μακριά κουτάλια από τα δικά μας. Αλλά έστω. Αυτές οι συμμαχίες μας προστατεύουν, από την Τουρκία (φαντάζομαι) αλλά και στο τέλος από τους Τουρκοκύπριους. Γιατί στην τελική είδατε εσείς να δημιουργούν οι καταστάσεις αυτές περισσότερη ή λιγότερη βούληση για λύση του Κυπριακού; Νομίζετε για αυτό γίνονται;

Και αν, όπως φαίνεται αυτή η πολιτική των συμμαχιών που έγινε μανία, μας οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα πως η λύση δεν αποτελεί επιλογή ασφαλείας, τότε να νοιώθουμε ασφαλείς με τη διχοτόμηση;

Βέβαια γνωρίζουμε πως τέτοιες πολιτικές ασφάλειας που φέρνουν στρατιωτικοποίηση και ενισχύουν τον ανταγωνισμό έχουν τεράστιες δυνατότητες να ανοίξουν πεδία δόξης λαμπρά! Για να πέσουμε υπέρ τζακιών και αερίων.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy