Νίκησαν η απαξίωση και η αποχή

 

Η Πάφος έχει από το βράδυ της Κυριακής νέο Δήμαρχο. Ο οποίος καλείται να αντιμετωπίσει τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα της πόλης κι έχει υποχρέωση να ηγηθεί του αγώνα για κάθαρση και για διαλεύκανση των σκανδάλων που ταλανίζουν την πόλη. Και το κυριότερο, καλείται να ανατρέψει την κακή εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η πόλη του. Ολα τούτα βέβαια, δεν μπορεί να τα κάνει χωρίς τη συνεργασία του δημοτικού του συμβουλίου και αν πράγματι πιστεύει αυτά που μέχρι τώρα διακηρύττει -ότι δηλαδή κόμμα του είναι Πάφος- θα έχει την πλήρη στήριξή του.

Η εποχή και οι καταστάσεις επιβάλλουν στον κ. Φαίδωνος να λειτουργήσει συναινετικά έχοντας ως προμετωπίδα της δράσης του τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των δημοτών της Πάφου. Αν λειτουργήσει μ’ αυτό τον τρόπο, θα έχει τη στήριξη και του δημοτικού του συμβουλίου και των δημοτών του.

Αυτό που κυριαρχεί, ωστόσο, σ’ αυτή την εκλογική μάχη που δόθηκε την Κυριακή είναι το υψηλό ποσοστό αποχής που παρατηρήθηκε. Ενας στους δύο, σχεδόν, δημότες γύρισε την πλάτη στην εκλογική διαδικασία. Και όχι τυχαία. Τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που προέκυψαν το τελευταίο διάστημα, οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις για μίζες και μιζαδόρους, για εκατομμύρια που κινούνταν σε λογαριασμούς όπως η άμμος στην παραλία, έδωσαν το τελειωτικό κτύπημα σε θεσμούς, πολιτικές, πρακτικές και πρόσωπα.

Η απαξίωση που παρατηρήθηκε σ’ αυτές τις εκλογές -ακολουθεί σταθερά την απαξίωση πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων- ως αποτέλεσμα των σκανδάλων και της διαφθοράς στο Δήμο της Πάφου πρέπει να κτυπήσει καμπανάκι και κόκκινο συναγερμό. Στην πολιτεία και στην κοινωνία ευρύτερα. Κυβέρνηση και υπηρεσίες, κόμματα και οργανωμένα σύνολα αλλά και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους για αναχαίτιση του φαινομένου. Και να αναλάβουν δράσεις που να εξυψώνουν τους θεσμούς, την πολιτική και τους πολιτικούς.

Η απαξίωση ευνοεί τις αντιδραστικές, αντιλαϊκές πολιτικές. Ενώ όσο πιο μεγάλη είναι η συμμετοχή τόσο πιο πολύ ευνοούνται η δημοκρατία και οι πολιτικές της κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης.

Και δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την κατάσταση, για την εμπέδωση και καλλιέργεια αυτής της απαξιωτικής προσέγγισης καμιά εξουσία. Και εκτελεστική και νομοθετική, ακόμα και η τέταρτη εξουσία, όπως ονομάζονται τα ΜΜΕ.

Στη μεγάλη αποχή οδήγησε και ο ισοπεδωτικός τρόπος με τον οποίο αντιμετώπιζαν πολλά ΜΜΕ όλα τα κόμματα συλλήβδην. Θα μου πείτε, βέβαια, κι αυτά «έδιναν» την αφορμή. Είναι γι’ αυτό που απαιτείται συνολική δράση προάσπισης, υπεράσπισης και ανύψωσης των θεσμών. Ακόμα και υποψήφιοι σ’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση της Πάφου, οι οποίοι παρουσιάζονταν υπεράνω, αναθεμάτιζαν τα κόμματα, λες και αν είχαν την όποια κομματική υποστήριξη, θα την αρνούνταν…

Σίγουρα τη δυσπιστία των πολιτών και την αδιαφορία εντείνουν και οι ίδιες οι εγγενείς αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος αλλά και οι προκλητικές συμπεριφορές κάποιων πολιτικών και αξιωματούχων που εκμεταλλεύονται δικαιώματα και προνόμιά τους. Και ζήσαμε πολλά τέτοια το τελευταίο διάστημα.

Είναι επικίνδυνο, όμως, να φτάνουμε στην ισοπέδωση και την άρνηση, τη διαγραφή των πάντων. Αυτό οδηγεί στην απαξίωση και κατ’ επέκταση στην αποχή από την όποια εκλογική διαδικασία, γιατί «όλοι είναι ίδιοι».

Τα κόμματα δεν παύουν ποτέ να είναι τα κύτταρα της Δημοκρατίας. Αλλο η κριτική εναντίον τους και άλλο ο διασυρμός τους. Αλλο η κριτική εναντίον τους και άλλο ο περιορισμός του ρόλου τους στο κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου.