Ο Δήμος Λεμεσού να συνδράμει το έργο του Ριάλτο

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Το ότι το Θέατρο Ριάλτο αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτιστικής και κοινωνικής ζωής τη Λεμεσού, κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Αφότου πρωτολειτούργησε πριν από 90 περίπου χρόνια, όλη του η πορεία μέχρι σήμερα, έχει ταυτιστεί στη συνείδηση των Λεμεσιανών (ιδιαίτερα των παλαιότερων) με κάποια από τα σημαντικότερα συμβάντα στην πόλη.

Και είναι επίσης γενικά παραδεκτό ότι η παρουσία του Ριάλτο στην καρδιά της πόλης, εκεί στην πλατεία Ηρώων, συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό (σε συνδυασμό και με τη λειτουργία του ΤΕΠΑΚ) στον καθαρισμό της περιοχής από κάθε είδους ανεπιθύμητες καταστάσεις που για σειρά ετών καθιστούσαν κακόφημη την πλατεία Ηρώων. Ας μην ξεχνούμε ότι για πολλά χρόνια η πλατεία περιβαλλόταν από καμπαρέ και πορνεία όπου γινόταν μια ασύστολη εκμετάλλευση γυναικών, ενώ η διακίνηση ναρκωτικών, οι φόνοι και άλλα σοβαρά εγκλήματα αποτελούσαν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.

Μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι, το Ριάλτο κατάφερε για αρκετό διάστημα να κρατιέται και να αποτελεί ένα μοναδικό φως κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής για τη Λεμεσό.

Υποχρεώθηκε κάποια στιγμή να κατεβάσει ρολά και εκεί που κινδύνευε ακόμα και με κατεδάφιση, βρέθηκε το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού που ανέλαβε τη διάσωση και την επαναλειτουργία του. Κι από τότε, με την απομάκρυνση και όλων των κακόφημων επιχειρήσεων, το Ριάλτο επανέφερε με τις δραστηριότητές του την ομαλότητα και την αναζωογόνηση της περιοχής.

Ακόμα και τώρα, με το στραγγαλισμό από τους κυβερνώντες του Συνεργατισμού που αποτελούσε τον βασικό οικονομικό πνεύμονα του Ριάλτο, η Διοίκηση του Θεάτρου κατορθώνει και κρατά πολύ ψηλά το επίπεδο των πολιτιστικών και άλλων δραστηριοτήτων του, έχοντας την απόλυτη ανταπόκριση του κοινού.

Δεν θα ήταν ωστόσο υπερβολή να πούμε ότι στον αγώνα που κάνει το Ριάλτο, προσφέροντας πολιτιστικό έργο που τιμά όχι μόνο τη Λεμεσό αλλά και την Κύπρο ολόκληρη, δεν έχει τη συνδρομή που θα έπρεπε τόσο από το κράτος όσο και από την Τοπική Αρχή. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τον Δήμο Λεμεσού, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι απούσα, για να μην πούμε ότι αντιμετωπίζει ανταγωνιστικά τις προσπάθειες και την προσφορά του Ριάλτο.

Το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει ο δήμος θα ήταν να χρησιμοποιεί το Ριάλτο και για κάποιες από τις πολλές δικές του πολιτιστικές παραγωγές ή τουλάχιστον να έδειχνε το απαιτούμενο ενδιαφέρον για τον εξωραϊσμό του εξωτερικού χώρου και ειδικότερα της πλατείας Ηρώων, η οποία είναι βυθισμένη στο σκοτάδι και τις ακαθαρσίες.