Ο ελιτίστικος «φεμινισμός» της δεξιάς

Της Κάλιας Ανδρέου

Ξαφνικά κάποιοι είδαν τη Σάβια Ορφανίδου ως φεμινίστρια, επειδή μίλησε ανοιχτά για την επιλογή της να κάνει παιδί μέσω δωρεάς σπέρματος. Οκ, το να το λες αυτό σε μια κλειστή και άκρως συντηρητική κοινωνία, μέσα στην οποία οι γυναίκες έρχονται διαχρονικά σε δεύτερη μοίρα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως θαρραλέο. Τι γίνεται όμως όταν είσαι ένα άτομο που εκπροσωπεί ένα κόμμα που καθημερινά προωθεί πατριαρχικά στερεότυπα και σεξισμό;

Από τη βάση του το ίδιο το κόμμα το οποίο η κα Σάβια εκπροσωπεί είναι άκρως σεξιστικό και υπηρετεί πιστά το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Αυτό αποδείχτηκε πολλές φορές και αποδεικνύεται καθημερινά, με γεγονότα και με τη θέση της γυναίκας μέσα στην κυπριακή κοινωνία.

Ξαφνικά η κα Σάβια εναντιώθηκε σε πατριαρχικά κοινωνικά στερεότυπα; Πότε ακριβώς; Όταν αυτή και το κόμμα της προωθούν πολιτικές που κάθε άλλο παρά φεμινιστικές είναι; Η κα Σάβια ενέταξε στη δημόσια σφαίρα το θέμα της σπερματέγχυσης, δεν ενέταξε όμως -και προφανώς- μεθοδικά, την προσβασιμότητα σε αυτή την επιλογή. Αλήθεια, κα Σάβια, πόσες γυναίκες οι οποίες είναι μονήρεις και επιθυμούν να προχωρήσουν σε σπερματέγχυση, μπορούν οικονομικά να το κάνουν; Το κόμμα το οποίο εκπροσωπεί η κα Σάβια, είναι αυτό που προωθεί τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που δημιουργούν ανισότητες οδηγώντας τις ίδιες τις μονήρεις γυναίκες σε φτωχοποίηση.
Είναι αυτό που ως κυβερνών κόμμα δίνει ψίχουλα στις γυναίκες μονογονείς. Είναι αυτού που ο Υπουργός Οικονομικών είχε πει ότι ο κατώτατος μισθός είναι υψηλός.

«Έχω κάθε δικαίωμα, όπως κάθε γυναίκα, σε αυτό το ιερό δικαίωμα που ονομάζεται να κάνω ένα παιδί», είπε. Φυσικά και είναι δικαίωμα κάθε γυναίκας αυτό. Το κόμμα που εκπροσωπεί η ίδια όμως, είναι αυτό που θα πρέπει να αντιληφθεί το δικαίωμα αυτό. Οι γυναίκες ξέρουν ότι η μητρότητα αποτελεί ένα από τα αναφαίρετα δικαιώματά τους. Πολλές από αυτές όμως δεν μπορούν να γίνουν μητέρες επειδή αδυνατούν οικονομικά να προβούν στην επιλογή που η ίδια έχει προβεί.

Δεν μπορούν όλες οι γυναίκες να ακολουθήσουν αυτό το όνειρο, όσο η κα Σάβια και το κόμμα της στέκονται εμπόδιο στις επιλογές τους. Γιατί δεν είναι μόνο η εξωσωματική. Είναι και το να ζει μια γυναίκα σε αυτή την κοινωνία, με τα σημερινά δεδομένα, μόνη της με ένα παιδί. Είναι απλά μαθηματικά άλλωστε. Ένας μισθός, μιας γυναίκας, μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί; Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις.

Η κα Σάβια όμως, επέλεξε να απευθυνθεί σε όλες τις γυναίκες της Κύπρου που είναι μονήρεις και θα ήθελαν να κάνουν το δικό τους παιδί. Επέλεξε να απευθυνθεί στη μέση γυναίκα αυτού του τόπου. Το θέμα που ενέταξε στη δημόσια σφαίρα μόνο φεμινιστικό δεν είναι. Είναι καθαρά ταξικό και αυτό θα έπρεπε να μας δώσει μαθήματα ξεσκαρταρίσματος σε όλα όσα προσπαθούν να μας πλασάρουν.