Ο εξορθολογισμός διαμέσου του αυταρχισμού

Του Κωνσταντίνου Ζαχαρίου

Η κυβέρνηση επιχειρεί να εφαρμόσει τον εξορθολογισμό της Παιδείας μέσα από μονομερείς και αυταρχικές αποφάσεις. Και αυτό από μόνο του τα λέει όλα.

Όταν ένας Υπουργός αναφέρεται σε εξορθολογισμό, οι απλοί πολίτες αναμένουν ότι οι προτάσεις του κινούνται με βάση τις αρχές της λογικής.

Όταν οι προτάσεις αυτές κρίνονται ως μη λογικές και μη αποδεκτές από τη συντριπτική πλειοψηφία των εμπλεκομένων αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας, είναι προφανές ότι αυτές δεν μπορούν να οδηγήσουν σε εξορθολογισμό.

Ούτε όταν επιχειρείται να επιβληθούν οι προτάσεις αυτές μέσα από τιμαριωτικά και άλλα μέτρα μπορεί να ονομαστεί ως εξορθολογισμός. Αυτό μάλλον παραπέμπει σε αυταρχισμό, που δεν έχει καμιά σχέση με τον εξορθολογισμό. Είναι δύο έννοιες εντελώς αντίθετες μεταξύ τους.

Μάλιστα, όταν αποδεικνύεται τεκμηριωμένα ότι οι προτάσεις αυτές λήφθηκαν χωρίς καμία παιδαγωγική και εκπαιδευτική τεκμηρίωση, αλλά στη βάση οικονομικών κριτηρίων, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν μπορούν να οδηγήσουν σε εξορθολογισμό.

Ως εκ τούτου η κυβέρνηση αντί να απειλεί και να εκβιάζει, θα ήταν καλύτερο να παρακαθίσει σε διάλογο και να αναζητήσει λύσεις που να οδηγούν σε πραγματικό εξορθολογισμό. Να καταρτίσει πλάνο για μία ουσιαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση προς όφελος όλων (εκπαιδευτικών, γονέων, μαθητών κ.τ.λ.).

Εκτός βέβαια εάν οι πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης είναι η υπονόμευση της δημόσιας παιδείας και η προώθηση ιδιωτικών συμφωνούντων.

Γιατί εάν αυτός είναι ο στόχος τους, εάν εκεί είναι που στοχεύει ο λεγόμενος εξορθολογισμός, τότε δεν μπορεί να βρεθεί καμιά λογική λύση.

Και αυτό για τον πολύ απλό λόγο ότι η λογική της συντριπτικής πλειοψηφίας της υπόλοιπης κοινωνίας κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό που ζητά η κοινωνία είναι να υπάρχει ποιοτική εκπαίδευση στα δημόσια σχολεία, όχι η υπονόμευση του δημόσιου σχολείου για χάρη των ιδιωτικών συμφερόντων.

Η κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες δηλώνει ότι «αν υπάρξει αθέτηση καθήκοντος από πλευράς των εκπαιδευτικών, «θα ενεργήσει ανάλογα». Δηλαδή τι θα κάνει; Θα στείλει την Αστυνομία να μπαγλαρώσει τους εκπαιδευτικούς; Θα στείλει τις ηγεσίες των εκπαιδευτικών οργανώσεων σε δυσμενή απόσπαση; Θα επιστρατεύσει απεργοσπάστες; Και αυτά όλα θεωρούνται μέτρα τα οποία οδηγούν στον εξορθολογισμό;

Ο χώρος της Παιδείας οδηγείται σε βαθιά κρίση και η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά την κυβέρνηση.

Δεν τρελάθηκαν ξαφνικά όλοι οι εκπαιδευτικοί της χώρας. Δεν τρελάθηκε ξαφνικά όλη η κοινωνία και οι μόνοι λογικοί οι οποίοι απέμειναν είναι οι κυβερνώντες.

Εάν αυτή είναι η αντίληψη των κυβερνώντων για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της Παιδείας, μάλλον το πρόβλημα είναι πολύ πιο μεγάλο.