Της Μαρίας Φράγκου
Στη μακρινή Βραζιλία ένας φασίστας, ακροδεξιός, σοβινιστής, ρατσιστής πέτυχε εκλογή στο ύπατο αξίωμα της χώρας. Και δεν τον λέμε εμείς φασίστα ή σοβινιστή, το λέει ο ίδιος για τον εαυτό του μέσα από δηλώσεις, θέσεις και εκπεφρασμένες πολιτικές.
Στη Γερμανία υποχωρούν τα παραδοσιακά κόμματα κι ανεβαίνουν, ανάμεσα σε άλλους και οι ακροδεξιοί. Στην Ιταλία κυβερνούν, ήδη, οι ακροδεξιοί, στη Γαλλία οι εθνικιστές της Μαρίν Λεπέν δεν ησυχάζουν… Στην Ουγγαρία ο Όρμπαν και οι συν αυτώ απειλούν ακόμα την ίδια την Ευρώπη, στην προσπάθειά τους να περάσουν τις ακροδεξιές, αντιμεταναστευτικές και ρατσιστικές πολιτικές τους.
Τι φταίει για την άνοδο των ακροδεξιών στην εξουσία; Ο εθνικισμός, η ξενοφοβία, ο λαϊκισμός είναι προβλήματα που μεγεθύνονται. Και δεν συρρικνώνονται. Τι κάνει η Ευρώπη, τι κάνει ο πλανήτης για να τα αντιμετωπίσει; Πώς συμπεριφέρεται η Ευρώπη, πώς συμπεριφέρεται ο πλανήτης για να ανακόψει και να αναχαιτίσει τα φαινόμενα του λαϊκισμού, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού; Πώς βοηθά η Ευρώπη, και ο πλανήτης, τις χώρες και τους λαούς που εξαθλίωσαν τα μνημόνια, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και εξευτέλισαν οι αποφάσεις των θεσμικών οργάνων; Που γονάτισαν και συνεχίζουν να ποδοπατούν πότε με τις αποφάσεις τους και πότε με τις αρνήσεις τους να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια και το πρόβλημα; Τι κάνει ο πλανήτης για τους ρακένδυτους και τους εξαθλιωμένους που εγκαταλείπουν πατρίδα και οικογένεια αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον; Και εξευτελίζονται στα τείχη που κτίζει ο Τραμπ και στα συρματοπλέγματα που στήνει ο Όρμπαν; Τα προβλήματα παραμένουν. Και οι αντιλαϊκές πολιτικές συνεχίζονται. Και η αδιαφορία για τους πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται στη Μεσόγειο, μεγαλώνει. Η αδιαφορία για τα παιδιά και τους άμαχους που σκοτώνουν οι βόμβες των πολεμοκάπηλων συνεχίζεται. Στην Υεμένη και αλλού, τα παιδιά πεθαίνουν σκελετωμένα, μα οι πωλήσεις όπλων καλά κρατούν όταν την ίδια ώρα, τα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης, τα φάρμακα και η στοιχειώδης ιατρική περίθαλψη είναι ανύπαρκτα. Ο ρατσισμός εξαπλώνεται και η ξενοφοβία κερδίζει έδαφος παντού στον κόσμο. Παραπονιόταν τις προάλλες ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την άνοδο της ακροδεξιάς στη χώρα του και στην Ευρώπη, γενικότερα. Και δεν διερωτήθηκε γιατί να συμβαίνει αυτό. Και δεν έκανε αυτοκριτική για τις πολιτικές που ίδιος χάραζε, ενάντια στα συμφέροντα των πολλών και αδικημένων, εξυπηρετώντας τους λίγους αλλά ευνοημένους και μονίμως ισχυρούς.
Απειλεί τις Βρυξέλλες ο ακροδεξιός Σαλβίνι, μεθοδεύει πολιτικές πέραν των συμφωνηθέντων στο προσφυγικό/μεταναστευτικό ο Όρμπαν, αλλά δεν σπάζει μύτη. Οδηγείται ο κόσμος στην εξαθλίωση και στον αφανισμό, αλλά καλά κρατούν οι οδηγίες Τραμπ για φυλακίσεις, απελάσεις και χωρισμούς παιδιών από τους γονείς. Στο Αφγανιστάν ο πληθυσμός δηλώνει πιο δυστυχισμένος από ποτέ, αλλά οι ΗΠΑ που του έταξαν ειρήνη και ασφάλεια αδυνατούν να βοηθήσουν τη χώρα να εξέλθει από τη δίνη του πολέμου.
Πώς να μη χαίρεται ο Τραμπ, ο Σαλβίνι και η Λεπέν γιατί ένας όμοιός τους κέρδισε τις εκλογές στη Βραζιλία; Άμα στόχος σου είναι να «καθαρίσεις» τον πλανήτη από όλους όσοι θεωρούνται εχθροί σου, πώς να μην πανηγυρίζεις γιατί άλλος ένας σύμμαχος προστίθεται στον κατάλογό σου και στην προσπάθεια να ελέγξεις τον κόσμο όπως εσύ θέλεις και φαντάζεσαι;
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
