Ο Πρόεδρος, ναι, να λυπάται…

Της Νίκης Κουλέρµου

∆εν είναι η πρώτη φορά που η Κύπρος διασύρεται διεθνώς για θέµατα ξεπλύµατος βρόµικου χρήµατος και για διαφθορά. Το αντίθετο. Η Κύπρος βρέθηκε ψηλά στην κλίµακα των διεθνών µετρήσεων για τη διαφθορά. Μέχρι και το σύστηµα της ∆ικαιοσύνης ενεπλάκη εσχάτως στις καταγγελίες για διαφθορά προκαλώντας την εσπευσµένη κάθοδο κλιµακίου της Greco και υποχρεώνοντας τον πρώην Υπουργό ∆ικαιοσύνης να ετοιµάσει µια σειρά νοµοσχεδίων για τον εκσυγχρονισµό του συστήµατος.

Ούτε ήταν η πρώτη φορά που το πρώην δικηγορικό γραφείο του Προέδρου «µπήκε µε τις ποδίνες» στο Προεδρικό, αφήνοντας εκτεθειµένο τον ίδιο τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας και κατ’ επέκταση την Κυπριακή ∆ηµοκρατία. Πιο χαρακτηριστικά παραδείγµατα, πρώτον, οι επενδύσεις στα χρυσά διαβατήρια που προκάλεσαν και την επίπληξη των Ευρωπαίων εταίρων και δη φίλων του κ. Αναστασιάδη και, δεύτερον, η πώληση των Κυπριακών Αερογραµµών µε άµεσο ενδιαφέρον από εταιρεία που εκπροσωπούσε το ίδιο γραφείο. Αυτά πλέον είναι µέρος της υστεροφηµίας του κ. Αναστασιάδη ως Προέδρου της ∆ηµοκρατίας.

Είναι όµως η πρώτη φορά που οι ισχυρισµοί και οι καταγγελίες-αναφορές από ανεξάρτητο παρατηρητήριο, του ∆ιεθνούς Παρατηρητηρίου για το Οργανωµένο Έγκληµα και τη ∆ιαφθορά (OCCRP), αντιµετωπίστηκαν σχεδόν µε εκνευρισµό από την προεδρία της ∆ηµοκρατίας. Ένας εκνευρισµός που εξελίχθηκε σε αντιακελισµό και αποπροσανατολισµό της κοινής γνώµης.

Πρώτα µε απειλές κατά των ΜΜΕ που αναδηµοσίευσαν τις καταγγελίες-αναφορές του OCCRP και όχι του όποιου διαδικτυακού µέσου ενηµέρωσης όπως παραπλανητικά αναφερόταν στις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Και ύστερα µε τους ισχυρισµούς ότι περίπου η απάντηση στις καταγγελίες για εµπλοκή του δικηγορικού γραφείου του Προέδρου είναι η δήλωση του Νεοκλή Συλικιώτη το 2010…

Πλην όµως ο κ. Αναστασιάδης και το δικηγορικό του γραφείο ξεχνούν ότι πολλές αγωγές λιβέλλου εκατοµµυρίων έπεσαν στο κενό αφού έφθασαν και στο Ανώτατο ∆ικαστήριο, µε το τελευταίο να αποφαίνεται ότι η κριτική επιβάλλεται σε ένα δηµοκρατικό χώρο να ασκείται και να γίνεται ανεκτή από δηµόσια εκτεθειµένα πρόσωπα, πόσω µάλλον από τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Και µόνο η άρνηση του περιβάλλοντος του Προέδρου να απαντήσει ευθέως στο ίδιο το Παρατηρητήριο προκαλεί κριτική τοποθέτηση και υποψίες.

Περισσότερο προκαλεί όµως λύπη γιατί µε την απαξίωση του Παρατηρητηρίου ο Πρόεδρος απαξιοί την κοινή γνώµη εντός και εκτός Κύπρου και όσους διεθνώς είναι εντεταλµένοι να παρακολουθούν αυτές τις καταστάσεις.

Ας µην ξεχνούµε ότι η Κύπρος και η οικονοµία της, ο λαός µας, υποφέρουν εδώ και µερικά χρόνια γιατί ακριβώς µπήκαµε στη µέγγενη των µνηµονίων µε το έγκληµα του ξεπλύµατος βρόµικου χρήµατος να φιγουράρει στις πρώτες αιτίες. Είναι το λιγότερο ντροπιαστικό να πλανάται πάνω από την Κύπρο αυτή η κατηγορία µετά που πλήρωσε τόσα ο τόπος και ο λαός ακόµα υποφέρει. Γι’ αυτό ο Πρόεδρος, ναι, πρέπει να λυπάται.