Όχι στη δήθεν «προστασία» τους!

Της

Χριστίνας Γεωργίου

 

Ο Herbert George Wells, Βρετανός συγγραφέας, έγραψε κάποτε: «Προσαρµόσου ή εξαφανίσου, ανέκαθεν αυτός ήταν ο αµείλικτος νόµος της φύσης». Το πιο πάνω απόφθεγµα θα µπορούσα κάλλιστα να το συνδυάσω µε τους δήθεν ζωολογικούς κήπους της Κύπρου, µε τα άθλια µικρά ή µεγάλα κλουβιά τους, µακριά από το φυσικό περιβάλλον. Τα ζώα προσαρµόζονται ή εν τέλει «εξαφανίζονται» µεσα σε αυτά; Την περασµένη εβδοµάδα, σε Μέσο Κοινωνικής ∆ικτύωσης, έπεσε το µάτι µου πάνω σ’ ένα βίντεο σε ζωολογικό κήπο της Κύπρου· υποτίθεται έναν από τους καλύτερους σε υποδοµές και ανέσεις των ζώων.

Στο βίντεο απεικονιζόταν ένα θηλαστικό να κτυπά τα χέρια του στον τοίχο -στο υποτιθέµενο φυσικό τοίχωµα. Κτυπά, ξύνεται και γδέρνει, σαν να σκάβει τον τοίχο. Μπροστά υπάρχει γυαλί και ό,τι το κάνει να είναι «ασφαλές», και γύρω του κόσµος ενθουσιάζεται. Αίσχος, βαρβαρότητα, αιχµαλωσία είναι λίγες από τις άπειρες λέξεις που περιγράφει αυτή τη σκηνή και γενικότερα τους ζωολογικούς κήπους. Αγαπητοί ιδιοκτήτες, υπεύθυνοι και λάτρεις των ζωολογικών κήπων, αγαπητοί γονείς, ακόµα και σχολεία που προτιµάτε να περνάτε ώρες πηγαίνοντας βόλτες µε τα παιδιά σας σ’ αυτά τα µέρη, τάχα για επιµόρφωση και διασκέδαση. ένα έχω να πω. Έλεος.

Οι ζωολογικοί κήποι δεν είναι αξιοθέατα, δεν είναι προσωρινά και ούτε φυσικά σπίτια για τα ζώα και δεν πρέπει να ζει κανένα θηλαστικό, ούτε πουλί, ούτε ερπετό εκεί µέσα. Γιατί πολύ απλά είναι αιχµάλωτα. Όσο κι αν το περιβάλλον που αναγκάζονται να γεννιούνται και να µένουν είναι κάπως το ίδιο, µε γρασίδι, χώµα, τεχνητές σπηλιές, φωλιές και κατασκευές για να σκαρφαλώνουν και τάχα να παίζουν, δεν παύουν να ζουν µακριά από το φυσικό τους περιβάλλον. Ακούµε διάφορα για τους συγκεκριµένους χώρους, όπως «είναι καλό να υπάρχουν γιατί είναι ένα είδος επιµόρφωσης για τα παιδιά», «δεν είναι κακό να υπάρχουν οι ζωολογικοί κήποι γιατί ένας από τους στόχους τους είναι η προστασία σπάνιων ζώων, η αναπαραγωγή τους και η µετέπειτα απελευθέρωσή τους». Πώς όµως να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον όταν για καιρό µαθαίνουν να µένουν και να ζουν εκεί µέσα; Θα πει κανείς υπερβολές… ∆εν παύει το ζώο να είναι κλειστό εκεί µέσα. Το κύριο ζήτηµα δεν είναι πως µαθαίνουν να µεγαλώνουν εκεί µέσα, άρα είναι δύσκολο έως αδύνατον να επιστρέψουν στη φύση τους. Το θέµα είναι ότι το «παιχνιδάκι» συνεχίζεται και η λειτουργία των ζωολογικών κήπων δεν σταµατά ώστε να µπορεί το κάθε ζώο να γεννιέται και να µεγαλώνει στο φυσικό του χώρο. Το κάθε ερπετό, θηλαστικό, πουλί που ζει παράνοµα χωρίς τη θέλησή του µακριά από το περιβάλλον του, έχει το δικαίωµα να ζει ελεύθερα. Κι αν δεν δέχεσαι αυτή την άποψη, ας δοκιµάσουµε εσένα, άνθρωπε, να γίνεις εσύ το αξιοθέατο και η δήθεν επιµόρφωση. Εξάλλου, «προσαρµόσου ή εξαφανίσου, ανέκαθεν αυτός ήταν ο αµείλικτος νόµος της φύσης»…

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy