Ο κορονοϊός, όπως και κάθε κρίση, μας έφερε αντιμέτωπους με νέες προκλήσεις, στις οποίες πρέπει να ανταποκριθεί η κοινωνία και τα πρωτοπόρα τμήματά της. Σε ό,τι αφορά το δημόσιο σύστημα υγείας, ήρθαν στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, καθιστώντας επιβεβλημένη την ενίσχυσή του για να μην γκρεμιστεί ό,τι χτίστηκε μέχρι σήμερα. Σε αντίθετη περίπτωση θα ανοίξει η κερκόπορτα του πολυασφαλιστικού. Η εκπαιδευτική διαδικασία γίνεται ακόμη πιο δύσκολη, με τα σχολεία να κλείνουν. Σε περιπτώσεις που δεν σταματούν τα μαθήματα και αυτά γίνονται διαδικτυακά, αυτό φέρνει μεγάλα προβλήματα. Εκτός από την αδυναμία της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στις τεχνολογικές απαιτήσεις, δεν μπορεί να συγκριθεί η αλληλεπίδραση που γίνεται μεταξύ των μαθητών και του εκπαιδευτικού εντός της τάξης. Όλα αυτά γίνονται κυρίως επειδή η κυβέρνηση δεν αυξάνει τις αίθουσες, ούτε προσλαμβάνει εκπαιδευτικούς για να τηρούνται τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Στο εργασιακό πεδίο, οι εργοδότες βρήκαν την ευκαιρία να χτυπήσουν εκ νέου τα εργασιακά δικαιώματα, μειώνοντας και άλλο τους μισθούς και τα παρεμφερή δικαιώματα, τα οποία δεν επανήλθαν ούτε κατ’ ελάχιστον μετά την κρίση. Επίσης, βρήκαν την ευκαιρία να εισάγουν την τηλεργασία, δημιουργώντας αποξένωση μεταξύ των εργαζομένων, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη την οργάνωσή τους. Οι απολύσεις ήδη ξεκίνησαν. Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι μέσα από τα διατάγματα της κυβέρνησης καταστρατηγούνται ατομικές ελευθερίες και κοινωνικά δικαιώματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η απαγόρευση όλων των μαζικών εκδηλώσεων και συγκεντρώσεων σε δημοσίους χώρους. Με πρόσχημα τον κορονοϊό, απαγορεύεται η διεκδίκηση δικαιωμάτων και η αντίσταση σε όλα όσα μεθοδεύονται κατά των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων. Απαγόρευσαν ακόμη και την εκδήλωση διαμαρτυρίας την ημέρα που ο Ερντογάν έκανε «πικνίκ» στα Βαρώσια. Ο λαός από την πλευρά του απέδειξε ότι είναι ικανός να εφαρμόσει τα μέτρα, για τη δική του υγεία. Αντιθέτως η κυβέρνηση έδειξε πολύ καλά την ανικανότητά της να προστατέψει τον κόσμο. Εννιά μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας δεν κατάφερε να προετοιμάσει τα δημόσια νοσηλευτήρια για το δεύτερο κύμα. Αποδείχτηκε ανίκανη να ελέγξει κατά πόσον εφαρμόζονται τα μέτρα προστασίας, με τα παραδείγματα να είναι πολλά, όπως τα 97 κρούσματα από σφαγείο και ντόμινο κρουσμάτων σε διάφορα κέντρα ευγηρίας. Εφαρμόζει την τακτική «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι». Στην Ελλάδα εισαγγελείς, δικηγόροι και δικαστές καταγγέλλουν την απαγόρευση των δημοσίων συναθροίσεων ως αντισυνταγματική. Στην Ελλάδα ο κόσμος συνεχίζει να διεκδικεί, διασφαλίζοντας την υγεία του. Στην Κύπρο ούτε λόγος. Οι αγώνες ούτε αναβάλλονται ούτε απαγορεύονται! Ο λαός ασφυκτιά καθώς βλέπει τον τόπο του να χάνεται οριστικά. Ασφυκτιά ενώ δουλεύει και δεν μπορεί να ζήσει. Αν οι προοδευτικές δυνάμεις «χάβουν» ότι η απαγόρευση διαδηλώσεων είναι «για το καλό μας», τότε ο κόσμος θα βρει τις απαντήσεις του σε άλλα κινήματα. Των 5G, των αντιεμβολιαστών και των αρνητών του κορονοϊού.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
