Οι προσδοκίες που πληγώνουν

Του Κωστή Πιτσιλλούδη

Τα γεγονότα που συντελούνται στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο με πολλές και άμεσες αναφορές και στο δικό μας θέμα, το Κυπριακό, που δεν ικανοποιούν βεβαίως την πλευρά μας, θυμίζουν το ρητορικό απόφθεγμα των προσδοκιών του Σαίξπηρ: Οι προσδοκίες πάντα πληγώνουν.

Όλοι οι μεγάλοι παίκτες της διεθνούς πολιτικής σκηνής τοποθετήθηκαν επί του θέματος των εντάσεων στην Αν. Μεσόγειο σχεδόν πανομοιότυπα, κάνοντας λόγο για μείωση των εντάσεων χωρίς να υποδεικνύουν άμεσα ή να καταδικάζουν την Τουρκία, όπως η συνάντηση του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, με τον Τούρκο ομόλογό του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου ή ακόμα χειρότερα στο έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, όπου συζητήθηκε ακόμη και η εφαρμογή μορατόριουμ για εκμετάλλευση σε αμφισβητούμενες περιοχές, το οποίο αποκαλύφθηκε από τον Ιταλό Μόνιμο Αντιπρόσωπο στην Επιτροπή Πολιτικής Ασφάλειας της ΕΕ, Μάρκο Περονάτσι.

Την ίδια ώρα, γινόμαστε μάρτυρες μίας προσπάθειας αλλοίωσης των άνωθεν γεγονότων από δεξιές φυλλάδες εξ Ελλάδος, οι οποίες κυκλοφορούν με πηχυαίους τίτλους, όπως «Χαστούκια της ΕΕ στην Τουρκία», «Η Ευρώπη στέκεται αλληλέγγυα», «Αυστηρό μήνυμα Μπορέλ σε Τουρκία» και διάφορα άλλα ανάλογα. Βεβαίως, οι αντίστοιχες τουρκικές εφημερίδες κυκλοφορούν με ανάλογους τίτλους όπως, «Η Τουρκία χτυπά την αμυντική συμφωνία της Γαλλίας και της “ελληνοκυπριακής διοίκησης”». Αυτή η προσπάθεια όξυνσης της έντασης και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου απευθύνεται στην εγχώρια κοινή γνώμη, έχοντας ως κύριο στόχο τον επηρεασμό και τη διαμόρφωσή της, αποτραβώντας τα βλέμματα των κοινωνιών τους από τα προβλήματα που τις ταλανίζουν.

Όσον αφορά τη δική μας πλευρά, κύριος υπαίτιος του αδιεξόδου που βρίσκεται στην παρούσα φάση η Κυπριακή Δημοκρατία είναι η διακυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ, διότι από την έναρξή της και εντεύθεν παρατηρούμε μόνο κλιμάκωση, όπου η εξόρυξη υδρογονανθράκων φαντάζει ως ένα απατηλό όνειρο και η επίλυση του Κυπριακού, δυστυχώς, σαν αστείο. Σε αντίθεση με τη διακυβέρνηση ΑΚΕΛ (2008-2013), όπου η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου του κράτους μας, ήταν προ των πυλών, για όλους τους πολίτες του, ενώ υπήρξε κλειδί καταλυτικής σημασίας και για την επίλυση του Κυπριακού.

Από το 2017 και μετά τα συμβάντα του Κραν Μοντανά, η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι το «παιχνίδι» μπορούμε να το αναλάβουμε μόνοι μας, ότι όλοι οι υπόλοιποι θα μας συμπαρασταθούν, θα στείλουν στόλους και αεροπλάνα για να μας υπερασπιστούν και ότι θα αποκλείσουμε την Τουρκία με ακτογραμμή 2.805 χλμ. στο Αιγαίο και άλλα 1.577 χλμ. στη Μεσόγειο (σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Κολούμπια) και θα την αποκλείσουμε από την ΕΕ. Παράλληλα, κάποιοι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι την Τουρκία στο άμεσο μέλλον μπορεί να μην την έχουμε καν γείτονα, την ίδια ώρα που το σενάριο να την έχουμε γείτονά μας στη Λευκωσία και στην υπόλοιπη πράσινη γραμμή, είναι δυστυχώς το επικρατέστερο.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy