Ωμές αλήθειες για φυσικό αέριο

Της Νίκης Κουλέρμου

Αλλο η πολιτική στόχευση και επιθυμία μας και άλλο η πραγματικότητα επί του εδάφους. Και μιλούμε για την προοπτική αξιοποίησης του φυσικού αερίου με τρόπο, ώστε να λειτουργήσει ως καταλύτης για λύση του Κυπριακού, από τη μια, και τον κίνδυνο να μάς μείνει το φυσικό αέριο κάτω από τη θάλασσα, όχι γιατί δεν θα λύσουμε το Κυπριακό, αλλά κυρίως γιατί χάσαμε ευκαιρίες να προλάβουμε την αγορά του φυσικού αερίου, η οποία μεταβάλλεται με μεγάλη ταχύτητα ταυτόχρονα με γεωπολιτικές και ενεργειακές μεταβολές.

Από τότε που μπήκε το τρυπάνι στο οικόπεδο Αφροδίτη (το 2011) μέχρι σήμερα κύλησε πολύς χρόνος και υπήρξαν αρκετές παλινδρομήσεις και παλινωδίες στην υλοποίηση του στρατηγικού σχεδιασμού που παρέλαβε η κυβέρνηση Αναστασιάδη.

Ούτε το τερματικό υγροποίησης φυσικού αερίου έγινε, ούτε η εμπορική ανάπτυξη του «Αφροδίτη» προχώρησε, ενώ η διεθνής αγορά του εν λόγω καυσίμου «έπιασε πάτο» όχι μόνο ως προς την τιμή, αλλά και ως προς τη δυνατότητα που υπάρχει να την προλάβουμε.

Ο διεθνής εμπειρογνώμονας για υδρογονάνθρακες κ. Ελληνας στη συνέντευξή του στη «Χ» προσέγγισε το ζήτημα της αγοράς φυσικού αερίου με αυστηρά τεχνοκρατικό τρόπο και είπε ωμές αλήθειες: Υπάρχει ο κίνδυνος «να μας μείνει το φυσικό αέριο, αν δεν λυθεί το Κυπριακό και δεν προλάβουμε την τουρκική αγορά».

Εξήγησε γιατί δεν προσφέρονται οι αγορές της Αιγύπτου και της Ιορδανίας για την πώληση του κυπριακού φυσικού αερίου, υποδεικνύοντας ότι η τουρκική αγορά μπορεί να κορεσθεί από το ισραηλινό αέριο αν προχωρήσει ο αγωγός και στο μεταξύ δεν λυθεί το Κυπριακό.

Αυτός ο κίνδυνος δεν είναι ορατός; Και βεβαίως είναι! Και αυτό είναι που τρέμει η κυβέρνηση και σπεύδει να διαφωνήσει στη βάση πολιτικών δηλώσεων όπως είναι αυτές του Αιγύπτιου Υπουργού Πετρελαίου ή του Αμερικανού συντονιστή αρμόδιου για ενεργειακές υποθέσεις στο Στέιτ Ντιπάρντμεντ κ. Έιμος Χόκσταϊν.

Ναι, η αιγυπτιακή αγορά είναι εκεί. Από την άλλη όμως είναι και το Ισραήλ που βιάζεται… Θέλει να πωλήσει το δικό του φυσικό αέριο, αλλά οι αγορές εξαντλούνται.

Η ευρωπαϊκή αγορά εξακολουθεί να τροφοδοτείται με φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο στη βάση του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης και ανεξάρτητα από την προσπάθεια των Βρυξελλών να απομονώσουν τη Ρωσία και να απεξαρτηθούν από το αέριό της.

Από την άλλη: Η Τουρκία, ναι, ενδιαφέρεται για λύση και ο κύριος λόγος είναι γιατί και η Τουρκία και οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να είναι βασικοί παίκτες στα ενεργειακά της Ανατολικής Μεσογείου. Ενδιαφέρονται για το φυσικό αέριο των κοιτασμάτων της περιοχής και δεν είναι καθόλου τυχαία η αναζωογόνηση των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ.

Αρα ναι, όλα συγκλίνουν στην προοπτική της τουρκικής αγοράς. Αν φοβόμαστε την πίεση να συρθούμε σ’ αυτή την επιλογή επειδή οι τρίτοι βιάζονται, τότε ας είχαμε το νου μας.

Αλλωστε η κυβέρνηση είχε προειδοποιηθεί (από το ΑΚΕΛ) στο τέλος του Ιουλίου και για ένα άλλο κίνδυνο: Να γίνει η όδευση του υποθαλάσσιου αγωγού από το Λεβιάθαν προς την Τουρκία χωρίς την άδειά μας! Αυτό θα ήταν ένα τραγικό πολιτικό λάθος με απρόβλεπτες διαστάσεις σε βάρος της υπόθεσής μας.

Και γι’ αυτό θα φέρει ακεραία την ευθύνη η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Για την εγκληματική αδράνεια και αμέλειά της να υλοποιήσει το στρατηγικό σχεδιασμό και να προλάβει τις εξελίξεις στην αγορά του φυσικού αερίου.