Οργάνωση και αγώνας για καλύτερες μέρες

Του
Γιάννη Κακαρή

 

Οι μεγαλύτεροι συνηθίζουν να λένε ότι οι νέοι είναι το μέλλον του τόπου μας και του κόσμου ολόκληρου. Με αυτόν τον τρόπο θέλουν να δείξουν πόση βαρύτητα δίνουν στη νέα γενιά και πόσο πολύ τους ενδιαφέρει το μέλλον του κόσμου.

Αυτή η ρητορική χρησιμοποιείται πολύ εύκολα, τόσο από τους πολιτικούς όσο και από τις μεγάλες επιχειρήσεις που θέλουν να χτίσουν ένα καλύτερο προφίλ στην κοινωνία. Ωστόσο η πραγματικότητα απέχει κατά πολύ από αυτά τα όμορφα λόγια των ισχυρών της γης. Σύμφωνα με τη UNICEF, πέραν των 800 παιδιών κάτω των 5 ετών πεθαίνουν κάθε μέρα από διαρροϊκές ασθένειες που συνδέονται με την έλλειψη ασφαλούς πόσιμου νερού και επαρκούς αποχέτευσης και υγιεινής.

Έως και 663 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως δεν έχουν πρόσβαση σε επαρκείς πηγές νερού και 946 εκατομμύρια άνθρωποι αφοδεύουν στην ύπαιθρο. Επίσης, η UNICEF σημειώνει για την πρόσβαση στην παιδεία ότι το 11,5% των παιδιών σχολικής ηλικίας (123 εκατομμύρια παιδιά) απουσιάζουν από τις σχολικές τάξεις. Άλλες έρευνες αναφέρουν ότι το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν διδάσκεται σε γλώσσα που μιλά ή κατανοεί πλήρως, ενώ πάνω από το 75% των προσφύγων σε ηλικία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης βρίσκονται εκτός του σχολείου. Ας έρθουμε στα δικά μας όμως.

Τον Απρίλιο του 2020, 2,776 εκατομμύρια νέοι (κάτω των 25) ήταν άνεργοι στην ΕΕ. Στην Κύπρο, η ανεργία των νέων μέχρι 29 ετών ήταν 19,5% τον Ιούλιο του 2020 ή 6.320 άτομα. Μεταξύ 30 και 39 ετών η ανεργία ήταν 29% ή 9.372 άτομα. Τα πιο πάνω στοιχεία αφορούν όλους όσοι δήλωσαν ότι είναι άνεργοι. Οι υπόλοιποι νέοι που εργάζονται έχουν και αυτοί τη χαρά και ευτυχία να νιώθουν στο πετσί τους αγάπη και προστασία από το κράτος, τους εργοδότες και την κυβέρνηση. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το γεγονός πως όλοι αυτοί που επικαλούνται υποκριτικά τη νεολαία για να αποκτήσουν έμμεσο ή άμεσο όφελος, τους πληρώνουν με μισθούς πείνας, χωρίς ούτε τα μίνιμουμ εργασιακά δικαιώματα; Χωρίς να βλέπουν φως στο τούνελ για το δικό τους μέλλον;

Αυτές οι πολιτικές ανάγκασαν αρκετούς νέους να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Τα παραδείγματα για την υποκρισία των ισχυρών και της άρχουσας τάξης είναι αμέτρητα και είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουν καμία πρόθεση να τα λύσουν, αφού είναι απότοκο της λειτουργίας αυτού του συστήματος. Εξάλλου με αυτόν τον τρόπο οι νέοι γίνονται χρήσιμα εργαλεία.

Για να δει η νεολαία καλύτερες μέρες, είναι απαραίτητη προϋπόθεση να αναγνωρίσει τη δύναμη της οργάνωσης. Μόνο μέσα από έναν οργανωμένο και συλλογικό αγώνα μπορεί να έρθουν καλύτερες μέρες, μέχρι τον τελικό στόχο της κοινωνικής δικαιοσύνης, το σοσιαλισμό

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy