Οριοθέτηση μέσω διαλόγου

Της Νίκης Κουλέρμου

Όποια επίκριση και να διατυπωθεί γύρω από τη συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου, η αλήθεια είναι μία: ότι η ελληνική πλευρά έπραξε αυτό που έπρεπε προ καιρού να πράξει.

Αν υποχρεώθηκε να το κάνει μετά το τουρκολιβυκό μνημόνιο, αυτό είναι μια άλλη ιστορία που κρίνεται με επιείκεια -επίσης- λόγω της ευαισθησίας του θέματος της οριοθέτησης γενικά των θαλάσσιων ζωνών με τους γείτονές της, της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης.

Από την άλλη αν η συμφωνία με την Αίγυπτο κατατάσσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο στα σκουπίδια, όπως είπε ο Έλληνας ΥΠΕΞ κ. Δένδιας, αυτό θα περιμένουμε να το δούμε στην πράξη. Γιατί, ναι, βάσει του διεθνούς δικαίου αυτό θα πρέπει να ισχύσει. Κατά τους ειδικούς για να ακυρωθεί το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης πρέπει να το αποφασίσουν αυτοί που το συνυπέγραψαν…

Σε κάθε περίπτωση ο γνώμονας για να κυριαρχήσει το δίκαιο σε θάλασσα και ξηρά σε όλο τον κόσμο και στην περιοχή μας είναι η διεθνής νομιμότητα και νομολογία. Οι διεθνείς δηλαδή δικαστικές αποφάσεις που λειτουργούν ως προηγούμενο στην περίπτωση που για οποιαδήποτε διαφορά δύο διάδικοι προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Τούτου δοθέντος θα πρέπει και η Ελλάδα και όλοι να γνωρίζουν ότι «σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, το μήκος των ακτών παίζει μεγάλο ρόλο στη χάραξη της γραμμής. Ειδικά αν τα νησιά είναι κοντά σε μεγάλες ηπειρωτικές ακτές, όπως της Τουρκίας, ή της Αφρικής (Αίγυπτος, Λιβύη), δεν μπορούν να ακυρώσουν τα δικαιώματα τής απέναντι μεγάλης ακτής».

Αυτό το έχουν πει δημόσια και κατ’ επανάληψη οι διεθνολόγοι Τουμάζος Τσιελεπής και Θόδωρος Τσίκας. Υπάρχει διεθνής νομολογία. Μάλιστα ο διεθνολόγος Θόδωρος Τσίκας σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση που θα δημοσιεύσει αυτή την Κυριακή η «Χαραυγή» αναφέρει επί λέξει πως: Εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα δεν είχε κατορθώσει να συνάψει συμφωνίες με καμία από τις χώρες με τις οποίες γειτονεύει θαλασσίως. Διότι επέμενε σε πλήρη επήρεια όλων ανεξαιρέτως των νησιών της, μικρών και μεγάλων, σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Ενώ υπάρχουν συμφωνίες μεταξύ κρατών αλλά και διεθνείς δικαστικές αποφάσεις, που περιορίζουν την «επήρεια» νησιών σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Έχουμε και ορισμένες που δεν δίνουν καθόλου «επήρεια» σε πολύ μικρά νησιά.

Το μείζον μήνυμα που πρέπει να πάρουν όλοι σε Αθήνα, Λευκωσία και Άγκυρα είναι τούτο: Τίποτε δεν μπορεί να αξιοποιηθεί από τον φυσικό πλούτο των θαλασσών μας αν δεν υπάρξει διευθέτηση μεταξύ των εμπλεκομένων μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων. Η προσπάθεια να επιβληθεί το, κατά την άποψη τού ενός ή του άλλου γείτονα, «δίκαιο» με απειλές και επίδειξη ισχύος δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν.

Η Ελλάδα και η Τουρκία δεν έχουν άλλη επιλογή από το διάλογο για να λύσουν αυτή τη διαφορά. Και ελπίζουμε να καρποφορήσει η προσπάθεια για ελλαδοτουρκικό διάλογο. Τα καπρίτσια και οι απειλές δεν βοηθούν την αποκλιμάκωση της έντασης. Αντίθετα, αποπροσανατολίζουν τις ηγεσίες και τις κοινωνίες από την ανάγκη να αντιμετωπίσουν την κρίση της πανδημίας, την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις τους στον απλό άνθρωπο. Έτσι, η ΕΕ και οι ηγέτιδες χώρες της μπορούν να πείσουν την Τουρκία να λύσει τις διαφορές με τους γείτονες μέσω διαλόγου. Ό,τι προκύψει από το διάλογο θα είναι ωφέλιμο για όλους.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy