Ως πότε θα διυλίζουν τον κώνωπα;

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Μόνο ουσιαστικές πράξεις δεν είδαµε στα ζητήµατα βίας και παραβατικότητας µέσα στα σχολεία. Ένα ζήτηµα που διαιωνίζεται εδώ και χρόνια µε την κατάσταση να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Θέλουµε πράξεις και όχι συζητήσεις για τη βία και παραβατικότητα.
Ενώ έντονος είναι ο προβληµατισµός για το πρόσφατο περιστατικό που έγινε σε δηµοτικό σχολείο, την ώρα µάλιστα που στην Επιτροπή Παιδείας της Βουλής συζητούσαν οι αρµόδιοι για τα θέµατα βίας και παραβατικότητας, καθώς και τη χρήση ουσιών µέσα στα σχολεία σε κλειστή συνεδρία.

Όπως κατήγγειλε ο ΓΓ της ΠΟΕ∆, Χάρης Χαραλάµπους, παρουσιάζοντας και φωτογραφικά ντοκουµέντα, ένα δηµοτικό «ζωγραφίστηκε» µετά τη λήξη των µαθηµάτων για τη φετινή σχολική χρονιά, από οµάδα µαθητών! Την ίδια ώρα, δύο δάσκαλοι που παρέµειναν εκεί για καταµέτρηση των υλικών του σχολείου κλειδώθηκαν δυστυχώς στην αίθουσα που εργάζονταν, από µικρή οµάδα µαθητών και άκουσαν διάφορες απαράδεκτες εκφράσεις σε βάρος τους.

Αλήθεια πόσο µπερδεµένος µπορεί να είναι ο ψυχικός κόσµος ανήλικων παιδιών ωθώντας τα να προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις;
Πόσο µένος µπορεί να έχουν ανήλικα παιδιά για τους δασκάλους τους φωνάζοντας και βρίζοντάς τους;

Για το ζήτηµα αυτό έχουµε καταντήσει γραφικοί, όµως θα πρέπει επιτέλους Υπουργείο Παιδείας και άλλες υπηρεσίες Κοινωνικής Ευηµερίας, Οργανωµένοι Γονείς και εκπαιδευτικοί να συνεργαστούν άµεσα για να µη δούµε στο µέλλον παρόµοια θλιβερά περιστατικά.

Αν από το ∆ηµοτικό αντιµετωπίζουµε τέτοια φαινόµενα, τι αναµένουµε αλήθεια στη συνέχεια; Άλλωστε όπως επισηµαίνουν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί Μέσης αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία δεν είναι µόνο ο αµείωτος αριθµός των περιστατικών βίας, αλλά κυρίως το είδος και η µορφή τους αφού κατά τη σχολική χρονιά που διανύσαµε είχαν καταγραφεί φαινόµενα ακραίων περιστατικών βίας από µερίδα µαθητών σε βάρος άλλων µαθητών, αλλά και εκπαιδευτικών.

Επίσης στην Επιτροπή Παιδείας της Βουλής συζητήθηκε το όλο θέµα και όπως πολύ ορθά τονίστηκε δεν φτάνουν µόνο οι Στρατηγικές, οι εγκύκλιοι και τα πρωτόκολλα. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξει µια συντονιστική Αρχή ώστε να διασφαλίζεται τόσο η εφαρµογή πολιτικών, αλλά και να γίνεται έλεγχος.

Τη ίδια ώρα προκύπτει η ανάγκη για ενίσχυση θεσµών όπως είναι αυτοί των εκπαιδευτικών ψυχολόγων, αλλά και των Συµβούλων. Ακόµη θα πρέπει να γίνει σοβαρή επανεξέταση όλων των προγραµµάτων που εφαρµόζονται κι αν αυτά έχουν τα επιθυµητά αποτελέσµατα. Με το να κρύβονται τα προβλήµατα κάτω από το χαλί, δεν αλλάζει τίποτα.