Παράφρονες και αδικηµένοι της κατανάλωσης

Του Χρήστου Χαραλάµπους

Κάθε φορά που αναγκάζοµαι να πάω σε κάποιο κατάστηµα παιχνιδιών και γενικότερα παιδικών ειδών (ιδιαίτερα αυτές τις µέρες των Χριστουγέννων για τα καθιερωµένα δωράκια για βαφτιστήρια, ανίψια, τέλος πάντων για κάποια παιδιά), από τη µια χαίροµαι µε τη χαρά που διακρίνω στα αθώα µάτια των παιδιών καθώς αρπάζουν από τα ράφια πράγµατα που τους άρεσαν και µαζί µε εκείνα που έχουν διαλέξει οι γονείς τους, γεµίζουν το καρότσι που σπρώχνουν που καµιά φορά κι αυτό ξεχειλίζει κι αναγκάζονται γονείς και παιδιά να σηκώνουν και κάποια πράγµατα στα χέρια.

Από την άλλη, όµως, θλίβοµαι και ταυτόχρονα νιώθω θυµό, βλέποντας δίπλα κάποια άλλα αθώα παιδικά µάτια, να κοιτάζουν γύρω τους µε θαυµασµό αλλά από απόσταση, όσα εντέχνως ελκυστικά και προκλητικά στολίζουν τα ράφια του καταστήµατος και µε πολλή ευκολία τα αποκτούν τα συνοµήλικά τους αλλά όχι τα ίδια. Σ’ αυτά τα άλλα παιδιά, στην έκφραση του προσώπου τους, διακρίνεις έντονο το παράπονο, όχι µόνο επειδή αντί για το µεγάλο καρότσι σπρώχνουν ένα καλάθι, αλλά επειδή ξέρουν ότι δεν θα µπορέσουν να βάλουν ακόµα και σε αυτό το µικρό καλάθι κάτι από όλα εκείνα που βλέπουν και λαχταρούν.

Η δική τους χαρά και ικανοποίηση, δεν εξαρτάται από τις δικές τους επιθυµίες αλλά κρέµεται από τα χείλη της µάνας τους που πρώτα απ’ όλα θα δει την τιµή κι αν αυτή µπορεί να ανταποκριθεί στο πορτοφόλι της οικογένειας, τότε και µόνο το παιχνίδι ή όποιο άλλο προϊόν θα µπει στο καλάθι και θα χαρούν µαζί του επιστρέφοντας στο σπίτι.

Τα ίδια συναισθήµατα προκαλεί και η εικόνα που καταγράφεται καθηµερινά και κυρίως τις µέρες των γιορτών στις υπεραγορές τροφίµων. Από τη µια τα υπερφορτωµένα καρότσια κι από την άλλη τα απαραίτητα σε µια τσάντα. Κι είναι κάτι τέτοιες στιγµές που οι εικόνες αυτής της αδικίας που έχει, βέβαια, την πηγή της στη γενικότερη κοινωνική ανισότητα που υπάρχει και στον τόπο µας, αβίαστα µε γυρίζουν αρκετά χρόνια πίσω φέρνοντάς µου στο νου ένα ποίηµα που είχαµε µάθει στο ∆ηµοτικό (νοµίζω στην τετάρτη τάξη) που έλεγε, µεταξύ άλλων… «…εσείς που σκορπίζετε τα πλούτη στον αέρα, το χέρι σας το άπονο και άσωτο απλώστε και δώστε και στον άρρωστο και στη φτωχή µητέρα… αυτό που περισσεύει είναι της χήρας, του ορφανού και µην το σπαταλάτε… όποιος τα πλούτη του σκορπά απ’ τους φτωχούς τα κλέβει…».

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy