Παιδιά, το μεγαλύτερο θύμα του πολέμου

Της Μαρίνας Κουμάστα

Δεν ξεχνιέται εκείνο το κορίτσι… Το πρόσωπό του, τα μάτια του που σπινθηροβολούσαν φόβο. Ένα μικρό παιδί που…«παραδόθηκε» στον φωτογράφο: Ένα κοριτσάκι με τα χέρια ψηλά, τρομαγμένο, παραδομένο… Τόση η φρίκη που αντίκρισε στη Συρία.

Μήπως όμως ξεχνιέται ο Αϊλάν; Η εικόνα του αγοριού, πεσμένου μπρούμυτα σε μια παραλία της Αλικαρνασσού στην Τουρκία, τον έκανε χωρίς να το θέλει σύμβολο της ανείπωτης τραγωδίας των χιλιάδων προσφύγων από τη Συρία. Ο Αϊλάν και ο κάθε Αϊλάν. Παιδιά, θύματα του πολέμου.

Παιδιά που έχουν κακοποιηθεί, βασανιστεί, που έχουν βιαστεί. Παιδιά στα σκλαβοπάζαρα… Η θηριωδία του πολέμου είναι γνώριμη γι’ αυτά τα παιδιά. Οι εφιάλτες μέρος της ζωής τους. Οσφραίνονται το θάνατο, το αίμα. Ο φόβος, η αγωνία κυριαρχεί σε παιδικές ψυχές που φέρουν αγιάτρευτα τραύματα.

Η πιο πρόσφατη έκθεση της κυβερνητικής οργάνωσης «Σώστε τα παιδιά – Save the Children» ενδεικτική και συνάμα σοκαριστική.

Περισσότερα παιδιά παρά ποτέ ζουν σήμερα σε εμπόλεμες ζώνες και διατρέχουν κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους ή να υποστούν ακραία βία, τονίζει η οργάνωση, που χαρακτηρίζει τη Συρία, το Αφγανιστάν και τη Σομαλία τις πιο επικίνδυνες χώρες για τους νέους ανθρώπους και τα παιδιά. Στην έκθεσή της, η ΜΚΟ υπογραμμίζει ότι τουλάχιστον 357 εκατομμύρια παιδιά -δηλαδή το ένα στα έξι παγκοσμίως- ζουν σε περιοχές όπου μαίνονται ένοπλες συρράξεις, ένας αριθμός αυξημένος κατά 75% σε σύγκριση με αυτόν που καταγραφόταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Η εντονότερη αστικοποίηση, το γεγονός ότι οι συρράξεις διαρκούν περισσότερο και η αύξηση του αριθμού των σχολείων και των νοσοκομείων που γίνονται στόχοι αυξάνουν πολύ τον κίνδυνο για τα παιδιά, επισημαίνει η διεθνής οργάνωση αρωγής.

Τα παιδιά και οι νέοι διατρέχουν κι άλλους κινδύνους: μπορεί να απαχθούν ή να υποστούν σεξουαλική βία, μεταξύ άλλων.

Βεβαίως δεν είναι η πρώτη έκθεση για τα παιδιά του πολέμου. Ούτε και η τελευταία. Το φως της δημοσιότητας βλέπουν συνεχώς νούμερα και διαπιστώσεις που αφορούν τις συνέπειες των συρράξεων στη ζωή των παιδιών. Παρόλα αυτά, υπάρχει μια χλιαρή αντίδραση από τη διεθνή κοινότητα και την ΕΕ, μια υποκρισία που δεν αντέχεται πλέον. Πανηγυρικές εκδηλώσεις, καταδίκες, χρηματικά ποσά που δαπανώνται για εμφάνταστες αφίσες. Για τα παιδιά του πολέμου. Την ίδια ώρα όμως κάποια παιδιά συνεχίζουν να πεθαίνουν από τις σφαίρες των όπλων, από την πείνα. Και κάποια άλλα ζουν το μαρτύριο του πολέμου, το οποίο τους στερεί βασικές ελευθερίες… Να αλλάξουμε τον κόσμο, εφικτό δεν είναι. Μπορούμε όμως να βοηθήσουμε ο καθένας με τον δικό του τρόπο αυτά τα παιδιά. Πολλά από αυτά βρίσκονται άλλωστε στη γειτονιά μας. Τα παιδιά του πολέμου έχασαν την παιδική τους ηλικία. Ας μην είμαστε εμείς αυτοί που θα τους στερήσουμε το μέλλον τους.