Ποιος θα καλύψει τώρα το έλλειμμα;

Του Κωνσταντίνου Ζαχαρίου

Με τις συνθήκες που επικρατούν στην πραγματική οικονομία ήταν αναμενόμενο ότι θα οδηγούμασταν σε επιδείνωση των δημοσίων οικονομικών. Και το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι τι θα γίνει αύριο, ιδιαίτερα εάν δεν πιάσουμε τους στόχους του μνημονίου.

Κάθε φορά που ερχόταν στην Κύπρο η Τρόικα για επαναξιολόγηση της πορείας του μνημονίου η κυβέρνηση έθετε πιο υψηλούς στόχους. Το πρώτο μνημόνιο προνοούσε έλλειμμα στο πρωτογενές ισοζύγιο της γενικής κυβέρνησης το 2015 μέχρι 344 εκατ. ευρώ (2.1% του ΑΕΠ) και πλεόνασμα 204 εκατ. ευρώ (1,2% του ΑΕΠ) το 2016. Το τελευταίο επικαιροποιημένο μνημόνιο προνοεί πρωτογενές πλεόνασμα τουλάχιστον 409 εκατ. ευρώ (2,4% του ΑΕΠ) το 2015 και τουλάχιστον 473 εκατ. ευρώ (2,7% του ΑΕΠ) το 2016. Δηλαδή 753 εκατ. ευρώ περισσότερα για το 2015 και 269 εκατ. ευρώ για το 2016.

Σύμφωνα με τα στοιχεία τα οποία ανακοίνωσε χθες η Στατιστική Υπηρεσία, το 2015 υπήρξε επιδείνωση των δημοσίων οικονομικών με το πρωτογενές πλεόνασμα να διαμορφώνεται στα 317,6 εκατ. ευρώ, σε σχέση με 538,2 εκατ. ευρώ το προηγούμενο έτος.

Επί του παρόντος φαίνεται ότι δεν θα χρειαστούν πρόσθετα μέτρα. Ομως η τάση είναι αρνητική και όλα δείχνουν ότι το 2016 πολύ πιθανόν να προκύψει θέμα. Και την ευθύνη θα φέρει ακέραια η κυβέρνηση, η οποία ενώ είχε το περιθώριο επέλεξε να θέσει πιο υψηλούς στόχους. Προτίμησε τα εύσημα της Τρόικας, αντί να αφήνει την οικονομία να ανασάνει. Προτίμησε να δεσμεύσει την Κύπρο στη λιτότητα, αντί να προωθήσει αναπτυξιακά έργα.

Η οικονομία είναι κύκλος. Οσο μεγαλύτερη είναι η λιτότητα τόσο μεγαλύτερη και πιο βαθιά είναι η ύφεση. Και αντίθετα, όσο περισσότερα είναι τα κονδύλια για αναπτυξιακά έργα τόσο μεγαλύτερη είναι η ανάπτυξη.

Επίσης, η πορεία της οικονομίας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την απασχόληση. Οσο μεγαλύτερη είναι η λιτότητα τόσο αυξάνεται η ανεργία, και αντίστροφα όσο μεγαλύτερη είναι η ανάπτυξη τόσο μειώνεται η ανεργία.

Η κυβέρνηση επέλεξε συνειδητά την πρώτη οδό. Της λιτότητας και των περικοπών. Ακόμη και σήμερα αρνείται πεισματικά να συζητήσει τις προτάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης για ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας. Το ΑΚΕΛ κατέθεσε επανειλημμένα σωρεία προτάσεων.

Το ίδιο και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ομως στης κυβέρνησης την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Εδώ και τρία χρόνια η κυβέρνηση και ο ΔΗΣΥ ακολουθούν τη συνταγή καρότο στις διεθνείς αγορές και μαστίγιο στις εγχώριες. Εδώ και τρία χρόνια οι μεγάλοι παίρνουν δώρα, ενώ οι οι μικρομεσαίοι δέχονται το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Και δυστυχώς ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς.

Μετά τις βουλευτικές εκλογές έρχονται εκποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις, ίσως και νέα μέτρα. Και αυτά -όπως και τα προηγούμενα- σε βάρος των μισθωτών και των μικρομεσαίων.