Ποντάρουν στο φόβο

Του Γιάννη Κακαρή

Ο φόβος είναι ίσως το εντονότερο από τα συναισθήματα (και το πιο απομακρυσμένο από τον ορθολογισμό) που μπορεί να προκαλέσει η πολιτική διαφήμιση. Η επίκληση στο φόβο περιέχει συνήθως μια προειδοποίηση ότι κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα θα προκύψει εκτός εάν ο δέκτης του μηνύματος προβεί σε μια συγκεκριμένη ενέργεια. Τη συγκεκριμένη τακτική ακολουθεί πιστά ο Δημοκρατικός Συναγερμός. Αρκεί να φέρουμε στη μνήμη μας παλαιότερες προεκλογικές εκστρατείες.

Ειδικά αυτήν των προεδρικών του 2013. Κατά παρόμοιο τρόπο είναι δομημένη και η τωρινή του προεκλογική. Σε ολόκληρο το νησί υπάρχουν διαφημιστικές ταμπέλες στις οποίες ο ΔΗΣΥ, απευθυνόμενος προς την κοινωνία, της ζητά να τον ψηφίσει χωρίς να παραθέτει κάποιο επιχείρημα. Μόνο επιχείρημα είναι το «να μη μας γυρίσουν πίσω».

Μόνο που αυτή τη στιγμή κυβερνούν οι ίδιοι, εδώ και έξι χρόνια. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η πολιτική ομάδα στην οποία συμμετέχει ο ΔΗΣΥ κυβερνά διαχρονικά. Οι δικές τους πολιτικές αποτελούν βαρίδι για τη νέα γενιά. Οι δικές τους πολιτικές έχουν δώσει τα πάντα στο κεφάλαιο εις βάρος του φτωχού μεροκαματιάρη. Μιλούν για ανάπτυξη, η οποία όμως δεν αφορά όλους, αλλά μόνο όσους είναι ταγμένοι να εξυπηρετούν. Ο ρυθμός ανάπτυξης για τον οποίο καυχιόνται ότι είναι ο ψηλότερος στην Ε.Ε., δεν αφορά όλους αλλά μόνο τους λίγους.

Σε πρόσφατη έκθεση της Ε.Ε. για την Κύπρο, σημειώνεται ότι η συνολική ανισότητα για την κατανομή του πλούτου εξακολουθεί να είναι μεταξύ των ψηλότερων στη ζώνη του ευρώ. Επιπρόσθετα επισημαίνεται ότι δεν συμμετέχουν όλοι σε αυτή την ανάπτυξη, καθώς το πραγματικό ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό που ήταν το 2008. Ιδιαίτερα υπογραμμίζεται το υψηλό ποσοστό ανεργίας στους νέους.

Σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας από το δεύτερο εξάμηνο του 2016 μέχρι και το τέλος του 2018 στάλθηκαν από τις τράπεζες επιστολές εκποίησης για σχεδόν οκτώ χιλιάδες ακίνητα, αρκετά εκ των οποίων είναι κύρια κατοικία ή μικρή επαγγελματική στέγη. Μόνο τον ερχόμενο Ιούνιο και μόνο για την επαρχία Λευκωσίας βγαίνουν στο σφυρί 34 ακίνητα, από τα οποία τα 31 είναι διαμερίσματα.

Σε άλλη ευρωπαϊκή έκθεση, αυτή τη φορά της Εurostar, σημειώνεται ραγδαία αύξηση του ποσοστού των νέων που δεν μπορούν να ιδιοκατοικήσουν. Λόγω χαμηλών εισοδημάτων, αδυναμίας αγοράς κατοικίας, έλλειψης κρατικής πολιτικής και υψηλών ενοικίων, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Συγκεκριμένα τουλάχιστον ένας στους δύο κάτω των 35 ετών διαμένει μαζί με τους γονείς του. Τόσο μπροστά μας έχουν πάρει οι δικές τους πολιτικές.