Πόσες µορφές βίας να υποστεί…

Της Άννας Μισιαούλη

Με τον πρόσφατο τραγικό θάνατο του 14χρονου Στυλιανού ξαναβγήκε στο προσκήνιο η ενδοοικογενειακή βία, στην οποία δόθηκε έµφαση για µια ακόµη φορά. Και καλώς έγινε. Μπας και δούµε λόγω συγκίνησης να γίνεται κάτι, αν και κρατάµε µικρό καλάθι µε όσα βλέπουµε γύρω µας.

Εξαιτίας του θανάτου του παιδιού, έµεινε στο περιθώριο η διάσταση της βίας που βίωνε η µάνα, άλλο ένα θύµα της πατριαρχίας που καλά κρατεί και κανείς δεν την αγγίζει, σαν να είναι κάτι ιερό. Φυσικά για κάποιους είναι ιερό και όταν ανακαλύπτει κανείς στα πίσω πίσω ότι «και οι γυναίκες σκέφτονται», δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για να αναµένονται δράσεις.

Η διάσταση βίας στην οποία δεν δόθηκε σηµασία, αλλά αποτελεί κοινό παρονοµαστή σε όλες τις περιπτώσεις θανάτου -και δεν είναι λίγες- είναι µια µορφή βίας που επιβάλλεται συστηµατικά και οργανωµένα. Είναι η φτωχοποίηση. Η φτώχεια ήταν αυτή που έριξε την Έλενα Φραντζή στα χέρια του ευυπόληπτου ιερέα που την κακοποιούσε σεξουαλικά και της επίσης ευυπόληπτης πρεσβυτέρας που την κακοποιούσε λεκτικά.

Η φτώχεια ήταν η αιτία θανάτου της 40χρονης µητέρας που ζούσε σε τρώγλη µε το πεντάχρονο παιδί της, που προσέτρεξε σε βοήθεια όταν βρήκε νεκρή τη µητέρα του.
Η φτώχεια ήταν αυτό που συνόδευε τις ζωές των δύο παιδιών στη Λάρνακα και είχε ως αποτέλεσµα το θάνατο από µαχαιριές της Μαρίας και την καταδίκη σε ψυχιατρικές πτέρυγες του 13χρονου αδελφού της που οι υπηρεσίες δεν ήξεραν πώς να αντιµετωπίσουν, αφού η Κύπρος πρώτη φορά έβλεπε τέτοιο περιστατικό.

Η φτώχεια ήταν η αιτία θανάτου της γυναίκας που βρέθηκε στην ταράτσα κτιρίου στην οδό Πινδάρου, όπως και του άντρα που βρέθηκε και αυτός νεκρός σε εγκαταλελειµµένο σπίτι στη Λεµεσό.
Η φτώχεια και η ανέχεια είναι η αιτία θανάτου όσων αυτοκτονούν και η είδηση του θανάτου τους και των αιτιών δεν φτάνει ποτέ κοντά µας µέσα από την ειδησεογραφία.

Η φτώχεια είναι η αιτία για τους τόσους άστεγους που ξηµεροβραδιάζονται σε παγκάκια στο µόλο της Λεµεσού, στους δρόµους. Η φτώχεια είναι η αιτία για όσους ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια.

Αντί να αντιµετωπιστεί ακριβώς η ρίζα του κακού, µετά από ένα θάνατο ξεκινούν οι έρευνες που ποτέ δεν καταλήγουν. Αντί να αντιµετωπιστεί η φτώχεια που σπέρνει το θάνατο, προωθούνται όλο και περισσότερο µέτρα που φτωχοποιούν τους ανθρώπους, µε αποτέλεσµα µια ολόκληρη κοινωνία να έχει σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσµού της να ζει κάτω από το καθορισµένο όριο.
Γιατί στο κάτω κάτω η φτώχεια και η λιτότητα που οδηγεί σε αυτή δεν είναι παρά το µανιφέστο των κυβερνώντων, όπως οι ίδιοι τόσο καιρό διατυµπάνιζαν. Γιατί να την αγγίξουν τότε; Κι ας είναι η πιο ευρεία µορφή βίας που νόµιµα επιβάλλεται.