Πού βαδίζομεν, κύριοι;

Του Μιχάλη Μιχαήλ

Το Κυπριακό είναι και πάλι σε αδιέξοδο. Παρατεταμένο αυτή τη φορά με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα κι αφήνει τον καιρό να περνά ανεκμετάλλευτος.

Ο Μ. Ακιντζί από την άλλη για μεγάλο χρονικό διάστημα από το ναυάγιο του Κραν Μοντανά και μετά έμεινε κι αυτός σε αδράνεια, αρκούμενος σε δηλώσεις που δεν θύμιζαν τίποτε από τον γνωστό και ένθερμο οπαδό της λύσης που γνωρίσαμε τα τελευταία τρία χρόνια.

Ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση προκαλούσαν οι δηλώσεις του που ξεκάθαρα έδειχναν ότι ταυτιζόταν πλήρως με τα συμφέροντα της Τουρκίας, όπως οι αναφορές του στο φυσικό αέριο, την ΑΟΖ, τις εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα.

Αυτό έδινε το άλλοθι και στον Ν. Αναστασιάδη να συνεχίσει την προεκλογική του εκστρατεία και να διολισθαίνει συνεχώς προς τις θέσεις του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου. Αρκείτο μόνο να δηλώνει έτοιμος για επανέναρξη των συνομιλιών.

Μέχρι που ήρθε η στιγμή που έσκασε σαν βόμβα η δήλωση Ακιντζί για το πλαίσιο Γκουτέρες. Κι από εκεί ξεκίνησε μια ανταλλαγή δηλώσεων και αντιδηλώσεων και έμπαιναν προϋποθέσεις από πλευράς Αναστασιάδη, δεδομένα που απομάκρυναν από την ουσία.

Τη Δευτέρα ήρθε δήλωση από τον Ρώσο Πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας Βασίλι Νεμπένζια ότι «στο Κυπριακό πρέπει να αναμένονται εξελίξεις υπό προϋποθέσεις»! Ακόμα και η εφημερίδα «Αλήθεια» τη Δευτέρα σημείωνε ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ είναι απρόθυμος να εμπλακεί ξανά στο Κυπριακό και εκτιμά ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν φαίνεται να αλλάζουν τα δεδομένα και ως εκ τούτου ούτε ο ίδιος μεταβάλλει τη γνώμη του.

Παράλληλα έχουμε τον Τσαβούσογλου να μιλά για λύση δύο κρατών ή συνομοσπονδίας και να μην υπάρχει αντίδραση από πλευράς κυβέρνησης και κομμάτων, πλην του ΑΚΕΛ. Φαίνεται ότι αρκετοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα των στιγμών.

Κάποιοι ακόμα νομίζουν ότι η κατεχόμενη Κύπρος είναι εκείνη η Κύπρος που ήξεραν πριν το 1974. Κάποιοι πολιτικοί νομίζουν ότι η Κερύνεια είναι ακόμα εκείνος ο μικρός οικισμός γύρω από το Κάστρο όπως ήταν πριν το ’74.

Οχυρώνονται πίσω από απόλυτες θέσεις που τις θεωρούν δίκαιες και νομίζουν ότι αυτό μας σώζει. Τελικά μας οδηγεί στο βάραθρο. Κι ασφαλώς δεν τους προβληματίζει το ότι ο απλός πολίτης τούς ξεπερνά.

Πηγαινοέρχεται στα κατεχόμενα, αγοράζει καύσιμα από τα κατεχόμενα, πετάει από το αεροδρόμιο της Τύμπου, ενώ κάποιοι ξεκίνησαν τη διαδικασία επιστροφής υπό τ/κυπριακή διοίκηση.

Αντιλαμβάνονται αυτοί οι πολιτικοί μας, και ειδικότερα ο πρόεδρος Αναστασιάδης, πού οδηγούν τα πράγματα;