Που στύλο στύλο άνεση, αλλά µέχρι πότε;

Της Μαρίας Φράγκου

Ωραία. Έγινε και η συνάντηση των δύο ηγετών. Έχουµε έναν οδικό χάρτη, τουλάχιστον µέχρι την τριµερή, δηλώνει ο Ακιντζί. Επιδίωξη της ε/κ πλευράς κατά τη συνάντηση των δύο ηγετών ήταν να ανοίξει ο δρόµος για την επανέναρξη των διαπραγµατεύσεων, µέσα από µια αλληλουχία γεγονότων, µε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να υπογραµµίζει στον συνοµιλητή του τη σηµασία της δηµιουργίας κατάλληλου κλίµατος πριν καθίσουν οι πλευρές ξανά στο τραπέζι των διαπραγµατεύσεων, διαρρέει το Προεδρικό. Έχουµε κοινή βάση για να διεξαχθούν συνοµιλίες αν και παραµένουν οι διαφωνίες, δηλώνει δηµοσίως, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Και βεβαίως, η συνάντηση των δύο ηγετών διεξήχθη σε ιδιαίτερα «δηµιουργικό και ειλικρινές κλίµα όσον αφορά την προοπτική επανέναρξης των διαπραγµατεύσεων»…

Που στύλο στύλο άνεση, λοιπόν. Υπάρχει λόγος να βιάζεται κανείς; ∆ιανύουµε, µήπως, µισό αιώνα κυπριακού προβλήµατος, για να βιαζόµαστε; Αφού τώρα ξηµέρωσε. Και για του λόγου το αληθές, καταθέτουµε και νέες ιδέες και νέες προτάσεις, ενώ φωστήρες της πολιτικής, άνθρωποι που θέλουν να µας κυβερνήσουν, κιόλας, θυµούνται και επιµένουν σε νέες στρατηγικές που θα επιφέρουν κόστος στην Τουρκία(!), ονειρεύονται κάθοδο ελληνικού στρατού στην Κύπρο, γιατί ως γνωστόν, καλοπεράσαµε µε τους ξένους στρατούς, τις µάνες και τις παραµάνες τόσα χρόνια. Μας λένε οι εγγυήτριες δυνάµεις –οι δύο τουλάχιστον πέρα ώς πέρα ξεκάθαρα– πως δεν θέλουν να παραµείνουν στο νησί, αλλά εµείς θα τις παρακαλάµε να µείνουν… Γιατί µετά πώς θα εκφωνούνται τα λογύδρια, πώς θα στήνονται οι θούριοι και πώς θα επικαλούµαστε τον µακροχρόνιο, λες και υπογράψαµε συµβόλαιο αυτός ο µακροχρόνιος να έχει διάρκεια αιώνων…

Όχι πως δεν το καταλαβαίνουµε, πολύ καλά το καταλαβαίνουµε όλοι… Πως όσο περνά ο καιρός και το Κυπριακό διαιωνίζεται, άλλο τόσο πιο δύσκολο γίνεται. Και τώρα η λύση διζωνικής, δικοινοτικής οµοσπονδίας βροµάει σε µερικούς και πρέπει να αναζητήσουµε άλλες µορφές λύσης. Πως να µην κάνουµε τον µακροχρόνιο εκατονταετία και βάλε…

Έγινε, λοιπόν, χθες, η συνάντηση των δύο ηγετών. Και ο δικός µας ηγέτης εκφράζει ικανοποίηση γιατί, λέει, η πρότασή του για την αποκέντρωση εξουσιών βρίσκει πρόσφορο έδαφος και θα είναι ένα εκ των αντικειµένων που θα συζητηθούν κατά τη διάρκεια των διαπραγµατεύσεων. Και ο Τ/κ ηγέτης, επίσης, ικανοποιηµένος γιατί θεωρεί πως υπάρχει «παρόµοια αναφορά σε µια διαδικασία που δεν θα είναι ανοικτού τέλους, όπως και στις αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ», ενώ σε ενδεχόµενη τριµερή «θα έρθει στην ατζέντα ο προγραµµατισµός για το µετά»…

Ποιο µετά και για πόσο θα είναι αυτό το µετά, αλήθεια; Άµα οι δύο ηγέτες ικανοποιούνται µε αυτά τα ναι µεν, αλλά, τα ενδεχοµένως και τα πιθανά, τι να περιµένουµε δηλαδή;

Κουραστήκαµε. Και από την απέλπιδα προσπάθεια και από τη ραστώνη στην οποία επήλθε το Κυπριακό. Οι ηγέτες αλήθεια, δεν κουράστηκαν να δίνουν υποσχέσεις; Και να ικανοποιούνται µε την καλλιέργεια ψευδαισθήσεων;