Πρόεδρος και Αρχιεπίσκοπος: Σε σύμπλευση και αρμονία

Της Μαρίας Φράγκου

Με αφορμή τούτο το φλερτ του Προέδρου Αναστασιάδη με τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας, που και με τη συνέργεια του τηλεοπτικού δελτίου ειδήσεων του ΡΙΚ έχει εξελιχθεί σε έρωτα μεγάλο, θυμίζω κάτι που έγραψα 31 Δεκεμβρίου 2013. Και τίποτα, μα τίποτα δεν άλλαξε, πέντε χρόνια μετά: «Όταν τον Νοέμβριο του 2011 ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος εξήγγειλε συνάντηση, υπό την αιγίδα του, εκπροσώπων όλων των κομμάτων πλην ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ, ενόψει τότε προεδρικών εκλογών, ο Νίκος Αναστασιάδης κάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο “να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν πολιτικός ηγέτης ή “πάτρονας”. Σήμερα τι άλλαξε; Η αλήθεια είναι ότι τίποτε δεν άλλαξε. Ο πολιτικός  Αναστασιάδης, είτε ως κομματικός ηγέτης είτε ως ανώτατος πολιτειακός άρχοντας, συμπεριφέρεται μονίμως με κύριο γνώμονα τους τακτικισμούς και όχι τη μακρόπνοη στρατηγική. Όσο για τη μακρόπνοη στρατηγική του, αυτή είναι πάντοτε “δεσμευμένη” (από το ρήμα δεσμεύομαι) στην ανακολουθία και την αφερεγγυότητα. Ο Πρόεδρος, που κανονικά θα έπρεπε να ηγείται και όχι να άγεται και να φέρεται, οφείλει να ηγηθεί της προσπάθειας για επανέναρξη των συνομιλιών πάνω στη σωστή βάση με ξεκάθαρους στόχους και κρυστάλλινο περιεχόμενο. Να πάψει, για λόγους παραταξιακών και κυβερνητικών σκοπιμοτήτων, να ερωτοτροπεί με την απορριπτική σχολή σκέψης στο Κυπριακό…»

Αυτά, λοιπόν, πέντε χρόνια πριν. Και είναι τόσο επίκαιρα και σήμερα, που δεν χρειάστηκε ούτε ένα ιώτα να αλλάξει. Στο άρθρο εκείνο καλούσαμε τον Πρόεδρο τη Δημοκρατίας να αποφασίσει «με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει». Ομολογουμένως, εδώ συμπεριφέρθηκε όπως ακριβώς τον καλούσαμε. Αποφάσισε και με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Για λόγους παραταξιακών και κυβερνητικών σκοπιμοτήτων, ερωτοτροπεί με την απορριπτική σχολή σκέψης στο Κυπριακό και συμπλέει μαζί τους.

Και κάτι ακόμα που γράφαμε πέντε χρόνια πριν (27-12-13) και τίποτα δεν άλλαξε: «Οι δημόσιες παρεμβάσεις του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου -το έχει πια συνηθίσει όλος ο λαός- σχεδόν κατά κανόνα, όταν δεν συνιστούν ύβρη, αποτελούν απλώς πρόκληση κατά της κοινής γνώμης και της κοινής λογικής. Μονίμως ο Αρχιεπίσκοπος παρεμβαίνει επί παντός επιστητού άτσαλα, άγαρμπα,  άκομψα, υπερφίαλα και χοντροκομμένα. Δυστυχώς, όλες οι δημόσιες παρεμβάσεις του Προκαθήμενου της εκκλησίας, είτε πρόκειται για από άμβωνος λογύδρια, είτε πρόκειται για παρορμητικές δηλώσεις ενώπιον δημοσιογραφικών μικροφώνων, είτε ακόμη πρόκειται περί γραπτών εγκυκλίων προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα, ουδέποτε κηρύττουν τη χριστιανική αγάπη, ουδέποτε αποπνέουν πνεύμα ενότητας, αλληλεγγύης, ουμανισμού, καλοσύνης. Στις πλείστες των περιπτώσεων τα μηνύματα του Αρχιεπισκόπου είναι υπεροπτικά, μισαλλόδοξα, αντιπαραθετικά, συγκρουσιακά».

Πρόεδρος της Δημοκρατίας, λοιπόν, και Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου. Μονίμως σε αντιπαράθεση με προηγούμενες διακηρύξεις του ο πρώτος, μονίμως σε πλήρη αντίθεση με το ρόλο και το σχήμα του ο δεύτερος.

Υ.Γ.: Μέρα που είναι σήμερα, είθισται οι άνθρωποι να ανταλλάσσουν ευχές και λόγια αγάπης. Μέρα που είναι σήμερα, η σκέψη ταξιδεύει σε πρόσωπα αγαπημένα, που είτε είναι μαζί μας είτε μας έφυγαν. Η σκέψη μας είναι σε ανθρώπους που οι ανάγκες κάνουν τη ζωή τους ακόμα πιο δύσκολη. Μία είναι η ευχή: Ας γίνουμε όλοι περισσότερο ανθρώπινοι.