Προκαλούν την αγανάκτηση ακόμα και των «δικών τους»

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Όλο και πιο έντονα εκφράζεται η αγανάκτηση των τοπικών Αρχών της κυπριακής υπαίθρου για την αδιαφορία και την κοροϊδία των κυβερνώντων για τα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ιδιαίτερα οι ορεινές κοινότητες οι οποίες απειλούνται συνεχώς με αφανισμό.

Φαίνεται όμως ότι ουδόλως η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ ενοχλείται ή ευαισθητοποιείται από τις συνεχείς φωνές πικρίας και αγωνίας που διακατέχει τον κόσμο της υπαίθρου και τις τοπικές Αρχές των κοινοτήτων. Κλείνουν τ’ αυτιά ακόμα και στους «δικούς τους», στους κοινοτάρχες και τους άλλους τοπικούς άρχοντες που έχουν εκλεγεί με τη σημαία ή την υποστήριξη του Συναγερμού, οι οποίοι διατυπώνουν δημόσια και με έντονο τρόπο το παράπονό τους που το κόμμα τους τούς αγνοεί και ταυτόχρονα εκφράζουν, δημόσια και με κάθε ειλικρίνεια, τις ευχαριστίες τους προς τους «αντίπαλους» βουλευτές του ΑΚΕΛ και γενικότερα προς το κόμμα της Αριστεράς για τη διαχρονική και συνεχή προσπάθεια για επίλυση των σοβαρών προβλημάτων της υπαίθρου.

Αυτό διαφάνηκε και στον προχθεσινό δημόσιο απολογισμό των βουλευτών του ΑΚΕΛ Λεμεσού για τη δράση και τις πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του 2019. Εκδήλωση στην οποία το ακροατήριο, κοινοτάρχες και άλλοι εκπρόσωποι φορέων προέρχονταν στην πλειοψηφία τους από το ΔΗΣΥ.

«Είμαστε εδώ γιατί η κυβέρνηση και το κόμμα μας δεν δείχνει το ενδιαφέρον που υπάρχει εκ μέρους του ΑΚΕΛ για τα προβλήματα της υπαίθρου», όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, με την επισήμανση ότι «μέχρι να αποφασίσουν να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους, ο πληθυσμός στα χωριά θα μείνει ο μισός». Και βέβαια, κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει αυτή την εκτίμηση κι αυτή την αγωνία των ορεινών κυρίως κοινοτήτων, οι οποίες συνεχώς συρρικνώνονται.

«Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να δώσει κίνητρα για ανακοπή της αστυφιλίας και παραμονή των νέων ζευγαριών στα χωριά τους…» είναι η συνηθισμένη ατάκα που την ακούμε εδώ και χρόνια από τους κυβερνώντες, οι οποίοι συνεχώς εξαγγέλλουν μέτρα για διατήρηση και ανάπτυξη των κοινοτήτων, αλλά ελάχιστα ή και καθόλου εφάρμοσαν ουσιαστικά αυτές τις εξαγγελίες, με αποτέλεσμα να διαπιστώνουμε όλο και πιο έντονα (και ιδιαίτερα αυτοί που ζουν ακόμα στα χωριά τους) ότι η καθημερινότητά τους γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Με αυτά τα δεδομένα, πώς μπορούν τα νέα ζευγάρια να επιλέξουν για τη διαμονή και την επαγγελματική τους απασχόληση τον τόπο τους; Πώς οι νέοι άνθρωποι θα κλείσουν τα αυτιά και τα μάτια στις σειρήνες των αστικών κέντρων που λειτουργούν σαν φώτα πορείας προς τις πόλεις; Να λειτουργήσουν σαν ήρωες και να μείνουν στο χωριό τους, να κάνουν τι; Πότε όλοι αυτοί οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι ενδιαφέρθηκαν ουσιαστικά για τους αγρότες που παλεύουν ολόχρονα, μέρα νύχτα, χωρίς οι κόποι τους να αμείβονται όπως θα έπρεπε; Ποτέ!

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy