Προβληματισμός για έξοδο ή μη από την Ε.Ε.

Του Νεόφυτου Νεοφύτου

Διεξάγεται εδώ και καιρό συζήτηση υπέρ ή όχι της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση – η Βρετανία δεν ανήκει ούτε στην ευρωζώνη και διατηρεί το δικό της εθνικό νόμισμα.

Στις 23 Ιουνίου θα διεξαχθεί δημοψήφισμα, με τον πρωθυπουργό της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον να υποστηρίξει την παραμονή στην ΕΕ, ενώ υπέρ της εξόδου τάχθηκε επισήμως ο δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον. Είναι σε εξέλιξη μια έντονη και βαθιά συζήτηση ανάμεσα σε ολόκληρη τη βρετανική κοινωνία.

Ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, δήλωσε ότι «είναι συνετό να μην εμπλακούμε στην εκστρατεία και να μην προσπαθήσουμε να επιβάλουμε μια επιλογή σε κυρίαρχο λαό».

Για την έξοδο ή όχι της Βρετανίας από την ΕΕ υπάρχουν εθνικές και ευρωπαϊκές προσεγγίσεις. Υπάρχουν ιδεολογικές και πολιτικές προεκτάσεις για το τι σημαίνει μια έξοδος της Βρετανίας από την Ε.Ε. Οποια και αν είναι η τελική απόφαση της Βρετανίας, δεν πρόκειται να τερματιστούν αυτές οι συζητήσεις.

Οι συζητήσεις για το μέλλον της Ε.Ε., ο εθνικός ρόλος των κρατών μελών και η ανάγκη για μια άλλη Ευρωπαϊκή Ενωση θα συνεχίσουν και θα εντείνονται λόγω των ενδο-οικογενειακών προβλημάτων και αντιπαραθέσεων στην Ε.Ε.

Οι συζητήσεις αυτές είναι ωφέλιμες και πρέπει να αφεθούν να αναπτυχθούν ελεύθερα. Οι Βρετανοί συζητούν και οδηγούνται σε δημοψήφισμα. Ο κ. Μοσκοβισί δηλώνει ότι είναι σεβαστό το κυριαρχικό δικαίωμα του βρετανικού λαού να αποφασίσει. Στην περίπτωση, όμως, της Ελλάδας, όπως και της Κύπρου, δεν υπήρχε αυτή η «δημοκρατική» ευρωπαϊκή αντιμετώπιση!

Στην Ελλάδα όταν ξεκίνησε, κάτω από το βάρος των δυσβάστακτων οικονομικών προβλημάτων, η συζήτηση για εντός ή εκτός του ευρώ, υπήρξε καταιγίδα απειλών και εκβιασμών από πλευράς της Κομισιόν.

Στην Κύπρο, όταν έγινε απόπειρα να τεθεί προς συζήτηση και ενδεχόμενη επιστροφή μας στο εθνικό νόμισμα, δαιμονοποιήθηκε αυτή η ιδέα και δεν έγινε δεκτή ούτε καν ως τροφή προβληματισμού και σκέψης. Δεν αφέθηκε καν να συζητηθεί ούτε ως εναλλακτική οικονομική επιλογή έστω και αν στο τέλος μπορούσε να πείσει ή όχι για την ορθότητά της.

Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης σίγουρα δεν είναι η διάσπαση και η διαίρεσή της. Δεν μπορεί να είναι, όμως, ούτε και η σημερινή Ε.Ε. στην οποία κυριαρχούν τα «δυο μέτρα και δυο σταθμά». Επιβάλλεται η αμφισβήτηση, η κατάθεση θέσεων και εισηγήσεων και ο πολιτισμένος διάλογος μακριά από ευρωλαγνίες, στείρο αντιευρωπαϊσμό και ακρότητες. Οι συζητήσεις θα πρέπει να οδηγήσουν στην Ευρώπη των λαών, του αμοιβαίου σεβασμού και της αλληλεγγύης.