Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία…

Της Αργύρως Γεωργίου Θωμά

Κάθε χρονιά τέτοια μέρα οι μνήμες δεν μπορούν παρά να πηγαίνουν πίσω και να μας υπενθυμίζουν πόσο διαχρονικό είναι το μήνυμα των φοιτητών του Πολυτεχνείου. Ψωμί , Παιδεία, Ελευθερία. Ψωμί για τους συνανθρώπους μας που περνούν δύσκολα από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, ελευθερία για τον τόπο μας που παραμένει μοιρασμένος για 45 χρόνια και σωστή παιδεία για τους αυριανούς πολίτες αυτής της κοινωνίας. Αν θα μιλήσουμε για το μέλλον θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάτι πάει πολύ στραβά σε αυτό τον τόπο. Ακούμε και παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες να εξελίσσεται μια κόντρα μεταξύ Υπουργείου Παιδείας και εκπαιδευτικών, η οποία ξεφεύγει από την ουσία της προσπάθειας για σωστή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Όχι γιατί δεν πρέπει να γίνει και αυτή η συζήτηση, αφού είναι μέρος του συνόλου της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.

Είναι όμως ένα πολύ μικρό μέρος αυτής της προσπάθειας, δεν είμαι σίγουρη κιόλας ότι γίνεται και αν γίνεται είναι άραγε με τον σωστό τρόπο; Πριν από κάποιες μέρες σε ένα ρεπορτάζ συναδέλφων στην τηλεόραση έλεγε ότι ο Υπουργός Παιδείας θύμωσε όταν ο πρόεδρος της ΠΣΕΜ σε ομιλία του αναφέρθηκε στα προβλήματα της Παιδείας. Θύμωσε και μάλιστα απάντησε στον πρόεδρο των μαθητών, ο οποίος μίλησε για αριθμοκεντρική και εξετασιοκεντρική παιδεία και ότι δεν είναι αυτό το σχολείο που θέλουν οι μαθητές.

Μπράβο που τόλμησες να τα πεις και τα βάλεις με τους καρεκλοκένταυρους, που δεν φοβήθηκες να σταθείς στο βήμα και να πεις τι θέλουν από αυτό το κράτος οι αυριανοί πολίτες. Και αυτοί αντί να ακούσουν σε επέκριναν. Θύμωσε ο κύριος υπουργός και αντί να δώσει σημασία στα όσα άκουγε και να προβληματιστεί ότι κάτι δεν πάει καλά, αντί να ακούσει και να σκεφτεί γιατί οι μαθητές δεν θέλουν να πηγαίνουν σχολείο, γιατί έχουν συνεχώς άγχος, γιατί το σχολείο των εξετάσεων και διαγωνισμάτων αντί να καλλιεργεί ανθρώπινες προσεγγίσεις αρκείται να αξιολογεί αποδόσεις γραπτών, θύμωσε. Δεν μπήκε καν στον κόπο να σκεφτεί γιατί άραγε νιώθουν έτσι τα παιδιά. Γιατί το να τους φορτώνουν ύλη δεν τα κάνει να μαθαίνουν περισσότερο.

Στόχος μας δεν είναι να μηδενιστεί η προσπάθεια που γίνεται από πολύ αξιόλογους εκπαιδευτικούς που τολμούν να κάνουν περισσότερα από ό,τι το σύστημα τους επιτρέπει.

Στόχος μας είναι να έχουμε σχολεία που εκπαιδεύουν ανθρώπους που νοιάζονται, που έχουν την ευαισθησία να βλέπουν πέραν από τον εαυτό τους. Θέλουμε Παιδεία που να καλλιεργεί την αγάπη και να δείχνει πραγματικό ενδιαφέρον για τα παιδιά με αναπηρίες και άλλα προβλήματα, σχολεία που να μην υποθάλπουν παραβατικές συμπεριφορές και εκ των υστέρων να ενεργούν, θέλουμε σχολεία που να βγάζουν πολίτες με κριτική άποψη.

Γι’ αυτό μη θυμώνετε κύριε υπουργέ όταν κάποιος προσπαθεί να ξεφύγει από το γρανάζι και να πει αλήθειες. Μάθετε να ακούτε για να σας ακούνε. Πόσο δύσκολο είναι όμως να γίνουν τα λόγια πράξη όταν η φιλοσοφία και οι στόχοι είναι διαφορετικοί…