Ρεαλισμός για παραμυθάδες

Του Δημήτρη Παλμύρη

Λέγεται πως η εξωτερική πολιτική των κρατών εξαρτάται από τα συμφέροντά τους. Κάποιοι ξεκινούν με βάση αυτό ως δεδομένο. Λένε πως οφείλουν οι αδύνατοι να προσκολλούνται στα συμφέροντα των δυνατών, μήπως και «τσιμπήσουν» κάτι από τα… αποφάγια τους. Αυτή η δουλοπρέπεια της σχολής των «ρεαλιστών», όσο και αν είναι ντροπιαστική, έχει ως πυρήνα της την αλήθεια της δοσμένης πραγματικότητας.

Αυτό είναι κάτι που μπορεί κάποιος, έστω και με το ζόρι, να καταλάβει. Μπορεί να έρθει σε συζήτηση μαζί του και να προσπαθήσει να πείσει για το κατά πόσο είναι ορθή ή λάθος η προσέγγιση αυτή. Η θέση αυτή, απαίσια μεν, σηκώνει διάλογο. Δεν σηκώνει όμως κανένα σεβασμό η στάση των «ρεαλιστών», όταν αντί να μένουν στην υποταγή και τη συντήρηση της πραγματικότητας, έρχονται να υποστηρίξουν πως αυτή έχει άλλους σκοπούς και υπηρετεί άλλους θεούς εκτός από τα ωμά συμφέροντα. Όταν από «ρεαλιστές» εξελίσσονται σε παραμυθάδες, όταν από υποταγμένοι και κυριαρχούμενοι γίνουν μέρος της κυριαρχίας και της αφήγησής της, οφείλουν όσοι προτιμούν την αξιοπρέπεια και την αλήθεια να τους στέκονται εμπόδιο.

Ας θυμηθούμε κάποιους εδώ στην Κύπρο που θέλουν η χώρα μας να συμμετέχει στις δυτικές συμμαχίες κατά «της τρομοκρατίας», που θέλουν η Κύπρος να δίνει «διευκολύνσεις», να επιβάλλει κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία για την υπόθεση του Σκριπάλ, που θέλουν να είναι ενάντια στον Άσαντ κτλ.

Θα μπορούσαν λοιπόν όλοι αυτοί να λένε την αλήθεια. Πως τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της Κύπρου συμβαδίζουν με αυτά των μεν και όχι των δε, επομένως οφείλουμε να ακολουθούμε. Σε τέτοιες περιπτώσεις θα μπορούσε ο καθένας να αποφασίζει πόσο αίμα θέλει στα χέρια του και να στηρίζει ανάλογες πολιτικές. Θα μπορούσαμε να εγκρίνουμε τις σφαγές και να μετρήσουμε τα οφέλη που θα είχε ο καθένας στην τσέπη του.

Βέβαια στην περίπτωση αυτή ίσως μια πλειοψηφία να καταλάβαινε πως δεν ταυτίζονται τα δικά της συμφέροντα με την υποταγή στο «ρεαλισμό». Ίσως η μόνη ρεαλιστική επιλογή γι’ αυτήν την πλειοψηφία θα ήταν να δείξει με τη σειρά της στους «ρεαλιστές» τι θα πει ο νόμος του ισχυρού. Αυτά ίσως να τα ξέρουν οι φίλοι μας, οι οπαδοί της ρεαλιστικής σχολής Κύπρου. Γι’ αυτό και δεν έχουν την απαραίτητη ειλικρίνεια.

Όταν έρθει η κρίσιμη ώρα, αντί να μιλήσουν για συμφέροντα και αποφάσεις, στη βάση αυτών θα μας μιλήσουν για αξίες, δημοκρατίες, αρχές και για το πού ανήκουμε. Αυτό το τελευταίο φανερώνει πως εκτός από συμφεροντολόγοι και παραμυθάδες, είναι τόσο κομπλεξικοί που θέλουν ομπρέλες και ταυτότητες. Να «ανήκουν», για να νιώθουν καλύτερα με την κατάντια τους. Έχει κάποια διαφορά το να είσαι συνένοχος για σφαγές κάποιου κατώτερου αν ανήκεις στην ανώτερη Δύση.

Με αφορμή λοιπόν την υπόθεση Κασόγκι και το πόσο αργές και με το γάντι ήταν μέχρι στιγμής οι αντιδράσεις των Δυτικών, των προτύπων της δημοκρατίας, το μήνυμά μου στους «ρεαλιστές» είναι: ανήκετε στη Δύση και να το χαίρεστε. Σας διαφεύγει η επιλογή του να ανήκετε στον άνθρωπο και να εργάζεστε για την πρόοδό του και το χαιρόμαστε!

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy