«Σιωπάτε να περάσουμε»

Της Κάλιας Ανδρέου

Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της κυπριακής κοινωνίας είναι η εσωστρέφειά της, θα μπορούσε να πει κάποιος. Όχι τυχαία, βέβαια. Με τα όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας, αυτό είναι το συμπέρασμα. Όταν μετά από όλα αυτά επικρατεί, απλά, η απόλυτη σιωπή.

Κι αν όχι στη σιωπή, παραμένουμε στο ψιθύρισμα. Μιλάμε σιγά να μην μας ακούσουν. Τα λέμε μεταξύ μας. Έτσι, για να δείξουμε ότι είμαστε και εμείς μέλη αυτής της κοινωνίας. Είτε έχουμε ενσυναίσθηση είτε όχι.

Τα κόμματα κατάθεσαν πριν κάποιες μέρες εκποιήσεις πρώτης κατοικίας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Χ», «οι βουλευτές των κομμάτων της αντιπολίτευσης κατήγγειλαν ότι τους τελευταίους μήνες οι τράπεζες απέστειλαν χιλιάδες επιστολές χωρίς καμία διάκριση, προετοιμάζοντας το έδαφος για μαζικές εκποιήσεις», όπως αναφέρεται, ενώ σημειώνεται ότι μετά την πρόσφατη τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου και την επίσπευση των εκποιήσεων, οι τράπεζες αύξησαν ακόμη περισσότερο την πίεσή τους σε βάρος των δανειοληπτών, αρνούμενες μάλιστα να προχωρήσουν σε αναδιαρθρώσεις. Σοκ προκαλεί καταγγελία του βουλευτή του ΑΚΕΛ, Γιώργου Λουκαΐδη, ο οποίος αποκάλυψε ότι εστάλη επιστολή για εκποίηση λυόμενου το οποίο αποτελεί την πρώτη κατοικία λήπτη σύνταξης ανικανότητας! Αποκάλυψε επίσης ότι σε μια άλλη περίπτωση πουλήθηκε σε πλειστηριασμό πρώτη κατοικία αξίας 139 χιλ. ευρώ.

Το χειρότερο είναι ότι όλοι εμείς, οι υπόλοιποι, κατάπιαμε τη γλώσσα μας. Λες και περιμένουμε να έρθει η σειρά μας για να αντιδράσουμε. Ακόμα και τότε, είναι αμφίβολο για το αν θα υπάρξει η όποια αντίδραση. Είναι αδιανόητο άνθρωποι να μένουν στους δρόμους εν έτει 2018. Όσες φορές και να το πούμε, όσες φορές κι αν το καταγράψουμε, δεν αρκεί. Τι περιμένουμε λοιπόν;

Κάποιος ο οποίος θα έβλεπε τα όσα συμβαίνουν από μακριά, κάποιος ο οποίος άκουγε μόνο δηλώσεις βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος και όλων όσων τις προωθούν, μια εύλογη απορία θα την είχε. Πού είναι τέλος πάντων η «ανάπτυξη»; Ή μάλλον, τι πάει να πει «ανάπτυξη»;

Όταν στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι η Κύπρος βρίσκεται ανάμεσα στις πέντε ευρωπαϊκές χώρες με τη μεγαλύτερη φτωχοποίηση πληθυσμού και ότι 215 χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, είναι πραγματικά γελοίο να βλέπουμε από πολλούς να γίνεται προσπάθεια προώθησης αναφορών περί ανάπτυξης.

Σιωπάτε να περάσουμε λοιπόν, και βλέπουμε τι θα γίνει παρακάτω. Κάπως έτσι μάθαμε να τα δεχόμαστε και να τα «ξεπερνούμε» όλα. Δίνουμε τον λόγο στις μεγάλες αφηγήσεις για να επουλώσουμε τα τραύματά μας. Σιωπάμε για να μην προκαλέσουμε «προβλήματα», αντιδράσεις. Μην τυχόν και παρεξηγηθούν οι προθέσεις μας. Οι «πολιτισμένοι» άνθρωποι ξέρουν να σιωπούν, δεν προκαλούν φασαρίες.

Σιωπάτε λοιπόν, να σιωπήσουμε. Είμαστε πολύ καλοί σε αυτό.