«Σκουπιδότοποι»… εν καιρώ πανδημίας

Της

Γιώργιας Ερωτοκρίτου

 

Πολλά είναι τα προβλήματα και οι επιπτώσεις που έχουν προκληθεί από την πανδημία του κορονοϊού. Ο περιορισμός των συναθροίσεων, το κλείσιμο των καφετεριών και των εστιατορίων, οδήγησε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού προς τη φύση. Θετικό μεν γεγονός, αλλά είχε και αυτό τις συνέπειές τους. Χιλιάδες πολίτες λίγο πριν το δεύτερο lockdown και μη έχοντας άλλη επιλογή και τι άλλο να κάνουν, πήραν τα αυτοκίνητά τους, έναν καφέ στο χέρι και κάτι για να φάνε και τράβηξαν κυρίως προς τα ορεινά. Όλοι είχαμε ανάγκη να κάνουμε μια βόλτα στη φύση, να αναπνεύσουμε καθαρό οξυγόνο και να απολαύσουμε τις ομορφιές του τόπου.

Έλα όμως που κάποιοι, μετά τη βόλτα τους και βγάζοντας τις περιβόητες selfie, άφησαν πίσω τους σωρούς από σκουπίδια. Τα μπουκαλάκια του καφέ είχαν την τιμητική τους σε αρκετές περιοχές, καθώς από τις εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας εντοπίστηκαν πεταμένα σε αρκετά ορεινά θέρετρα του νησιού. Εικόνες τουλάχιστον ντροπιαστικές και αποκαρδιωτικές. Εικόνες που παραπέμπουν σε μια τριτοκοσμική χώρα. Χαρακτηριστικό ήταν το παράδειγμα στο ξενοδοχείο Βερεγγάρια στον Πρόδρομο. Ένα αξιοθέατο, το οποίο επέλεξαν πολλοί να επισκεφθούν τις προηγούμενες μέρες, αλλά δυστυχώς κάποιοι ασυνείδητοι δεν σεβάστηκαν το περιβάλλον. Σε πολλές περιπτώσεις, οι κάδοι απορριμμάτων που βρίσκονται στις ορεινές περιοχές ήταν γεμάτοι, αλλά δίπλα σε αυτούς οι επισκέπτες δημιουργούσαν και άλλους «καλάθους», με τις σωρούς των σκουπιδιών που δημιουργούνταν.

Το συγκεκριμένο θέαμα είχα δυστυχώς και εγώ την «ευκαιρία» να το ζήσω από κοντά και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια βόλτας στην «Κόκκινη Λίμνη» στο Μιτσερό. Ένα σημείο στο οποίο τα συναισθήματα είναι έντονα, λόγω της θύμησης του παρελθόντος με τον εντοπισμό σορών των θυμάτων τού κατά συρροήν δολοφόνου Νίκου Μεταξά. Με το που πλησιάζαμε την περιοχή, με αφορμή και τα όσα ζήσαμε για τρεις μήνες το 2019, ο αποτροπιασμός, η αγανάκτηση και η ντροπή ήταν μερικά από τα συναισθήματα που άρχιζαν να με κατακλύζουν. Με το αντίκρισμα και των σκουπιδιών που βρίσκονταν στην περιοχή, η οργή και η αγανάκτηση ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο. Μια περιοχή που σου προκαλεί ανατριχίλα, όχι μόνο από το θέαμα του επιβλητικού κόκκινου χρώματος της λίμνης αλλά και από τις πικρές αναμνήσεις του παρελθόντος.

Δυστυχώς, η αναισθησία ορισμένων συμπολιτών μας καταγράφηκε σε πολλές περιπτώσεις στο πρόσφατο παρελθόν. Πολλοί ξέχασαν ότι η φύση είναι οξυγόνο και με τις κινήσεις τους επιχείρησαν να επηρεάσουν αυτή την πολύτιμη «ανάσα» που προσφέρει το περιβάλλον. Και αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ειδυλλιακά τοπία στο νησί μας, κάποια εκ των οποίων προστατεύονται και από την UNESCO, να μετατραπούν σε σκουπιδότοπους. Συνεπώς, όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η προστασία της φύσης αποτελεί βασική προϋπόθεση για την εξασφάλιση της κοινωνικής ευημερίας κάθε πολίτη. Πρέπει να διαφυλαχθεί ο φυσικός πλούτος του νησιού μας και αυτό είναι ηθική υποχρέωση όλων μας απέναντι στα παιδιά και στις μελλοντικές γενιές.