Στα πούπουλα… αλλά αχάριστοι!

Της Νίκης Κουλέρμου

Το λέει και το ξαναλέει στις δημόσιες δηλώσεις του ο Νίκος Νουρής: Κατά την περίοδο της πανδημίας του κορονοϊού δεν εντοπίστηκε κρούσμα του ιού στα κέντρα φιλοξενίας αιτητών ασύλου. Και πώς να εντοπιστεί όταν τα κέντρα αυτά ήταν κλειστά και επτασφράγιστα και δεν επιτρεπόταν ούτε η έξοδος ούτε η είσοδος, κε Υπουργέ μου; Από τον ουρανό θα έπεφτε ο ιός; Πώς θα μεταφερόταν; Οι φόβοι για συνωστισμό εξάλλου και μετάδοση του ιού είναι μόνο για το οδόφραγμα της οδού Λήδρας όχι σε ένα χώρο με 632 άτομα; Εξάλλου το κέντρο Πουρνάρα χωρεί ακόμα 368 για να θεωρείται ότι είναι στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες… Και τότε ακόμα θα αμφιβάλλετε γιατί το κέντρο είναι χωρητικότητας 1.000 ατόμων. Θα ήταν στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες αν στον ίδιο χώρο βρίσκονταν πάνω από 1.000 άτομα… Ίσως μέχρι και 2.000 άτομα; Το πρωτόκολλο προβλέπει επίσης 33 τουαλέτες για 1.000 άτομα, ενώ εσείς φροντίσατε να έχουν 51 συνολικά τουαλέτες…  Υπάρχουν 48 ντουσιέρες αντί 29 που προβλέπει το πρωτόκολλο…

Με λίγα λόγια στα πούπουλα τους έχουμε κύριοι, αλλά είναι και αχάριστοι… Αχάριστοι γιατί θέλουν την ελευθερία τους. Αχάριστοι γιατί δεν θέλουν επιδόματα, αλλά να δουλέψουν για να βγάλουν τα προς το ζην και να ζήσουν αξιοπρεπώς. Αχάριστοι γιατί καταστρέφουν αντίσκηνα, κάμπετ, σεντόνια, κουβέρτες, αξίας χιλιάδων ευρώ ενώ προτιμούν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους, αρχές που είναι ανεκτίμητης αξίας!

Αχάριστοι γιατί δεν «κόλλησαν» τον κορονοϊό, αλλά κόλλησαν ψώρα! Αχάριστοι γιατί τους πρόσφεραν σαπούνι και δεν τους έκαναν σαπούνι…

Το ερώτημα είναι αν ο Υπουργός των Εσωτερικών αντιλαμβάνεται ότι με τη ρητορική του καλλιεργεί και εκτρέφει το ρατσισμό που είναι ήδη θεσμικός και έντονα αντιληπτός, τον τελευταίο καιρό, ανάμεσα σε υψηλόβαθμα αστυνομικά όργανα…

«Τους φιλοξενούμε και αυτοί κάνουν φασαρίες… Τραβούν μαχαίρια και βρίσκουμε τον μπελά μας…» σχολίαζε κάποιος εξ αυτών των υψηλόβαθμων ψες με αφορμή το επεισόδιο στην παλιά Λευκωσία. Για όλα τα αρνητικά ευθύνονται οι ξένοι… Τους ξένους δεν τους θέλουμε για το χρώμα και τη μυρωδιά τους, αλλά τους «αγαπούμε» όταν εργάζονται για μας σαν σκλάβοι. Όταν φροντίζουν τους υπερήλικες γονείς μας που δεν μπορούν να φάνε, να πλυθούν, να περπατήσουν από μόνοι τους. Όταν παράγουν πλούτο, ενώ η δουλειά τους πληρώνεται με ψίχουλα… Μόλις για να ζήσουν, μέχρι να τελειώσει η άδειά τους και να τους διώξουμε… Αυτοί οι ξένοι είναι καλοί μέχρι ενός σημείου. Μέχρι του σημείου που τους εκμεταλλευόμαστε σας σύγχρονους δούλους. Από κει και πέρα αλλοιώνουν τον πολιτισμό και τη δημογραφία… Κάποτε μας έπαιρναν τις δουλειές και τους συζύγους μας… Τώρα που οι διαδοχικές οικονομικές κρίσεις έστειλαν στην ανεργία εκατομμύρια κόσμου ανά το παγκόσμιο, φταίνε πάλι οι ξένοι… Ούτε ο Τραμπ, η πολεμική βιομηχανία και το κεφάλαιο που τον ανέβασαν στην εξουσία φταίνε για τους πολέμους που δημιουργούν τα καραβάνια προσφύγων, τα εκατομμύρια ανέργους, μαύρους και λευκούς, ούτε το καπιταλιστικό σύστημα και οι κρίσεις που γεννά φταίνε…

Φταίει ο Χριστός, μήπως, που είπε «Ξένος ήμην και συνηγάγετέ με»; Ας απαντήσουν ο κ. Νουρής ή και ο Μακαριότατος…